رسوائی انتخابات پارلمانی یا مضحکه آخرین مرحله شکلدهی رژیم پوشالی

 

انتخابات پارلمانی رژیم دست نشانده ، به مثابه آخرین مرحله " توافقنامه بن " به روز 27 سنبله ( 18  سپتامبر ) بر گزار گردید . قرار بود نتایج این انتخابات تقریبا همزمان با چهارمین سالروز آغاز حمله قوت های مهاجم امپریالیستی امریکا و متحدین انگلیسی اش بر افغانستان ، که در هفتم اکتوبر 2001 صورت گرفت ، اعلام گردد .  بدین وسیله خائنین ملی و اربابان امپریالیست شان می خواستند " تجلیل " با شکوهی از این یلغار اشغالگرانه به عمل آورند . اما بر عکس این انتخابات و نتایجش ،  رسوائی سیاسی مدهشی برای اشغالگران امپریالیست و مرتجعین دست نشانده شان بار آورد و آخرین مرحله شکلدهی رژیم پوشالی را به یک مضحکه مبدل کرد .

در گرد هم آئی خائنین ملی در بن ، بنا به صوابدید امپریالیست های امریکائی و اروپائی ، توافقنامه ای به امضا رسیده بود که مطابق به آن شکلدهی رژیم دست نشانده باید دو و نیم سال قبل ( هجده ماه بعد از رویکار آمدن حامد کرزی این شاه شجاع سوم یا ببرک کارمل دوم ) تکمیل می گردید .  قرار بود تا آن وقت رژیم دست نشانده ، هر سه قوه دولتی یعنی قوه مجریه ، قوه قضائیه و قوه مقننه اش را تکمیل نماید ، دارای یک قانون اساسی به اصطلاح تصویب شده باشد ،  یک رئیس جمهور به اصطلاح انتخابی داشته باشد و قوای مسلحش  ( اردو و پولیس ) تکمیل شده باشد .

انتخابات پارلمانی رژیم دست نشانده ، به عنوان آخرین مرحله شکلدهی رژِیم تعیین شده بود که اینک با تاخیر تقریبا دو ونیم ساله بر گزار گردید . این انتخابات در حالی دائر گردید که قوای مسلح رژیم پوشالی صرفا در حد  یک سوم مجموع نیروهای تعیین شده ،  ایجاد گردیده است ، یعنی از صد و پنجاه هزار نیروی اردو و پولیس که قرار بود برای رژِیم بوجود بیاید فعلا فقط یک نیروی پنجاه هزار نفری بوجود آمده است . جنگ سالاران محلی هنوز به پیمانه وسیعی در اطراف و اکناف کشور قدرتمند هستند و حکومت به اصطلاح مرکزی در اکثر نقاط اطراف کشور قدرت چندانی ندارد . یکی از تبارزات روشن این بی قدرتی یا کم قدرتی " حکومت مرکزی " این است که این حکومت امسال نیز قادر نگردید به جمع آوری مالیات زمین ، که سنتا یکی از منابع مهم عائداتی حکومت محسوب می گردد ، بپردازد . صرفنظر از مسائل دیگر ، همین دو نکته می تواند این مطلب را به خوبی  برساند که برگزاری انتخابات پارلمانی و شوراهای ولایتی رژِیم دست نشانده به هیچوجهی به مفهوم این نیست که رژیم  دیگر به استحکام لازمه دست یافته و می تواند به عنوان یک دولت واقعی عملکرد داشته باشد . بر عکس این انتخابات و نتایج حاصله از آن خود به شدت عدم استحکام رژیم را بر ملا کرده ، دامن زده و بیشتر از پیش عمق و گسترش خواهد بخشید .

مقامات خود رژیم و حامیان امپریالیستی خارجی شان اذعان کرده اند که میزان شرکت مردم در این انتخابات نسبت به انتخابات ریاست جمهوری رژیم شدیدا اندک بوده است . می گویند که مجموعا در حدود پنجاه فیصد ( 50 % ) افراد دارای کارت رای دهی در این انتخابات شرکت کرده اند ؛ در حالیکه  خود ، میزان شرکت در کابل را سی و شش فیصد و در ننگرهار سی و پنج فیصد ( 35 % )  بر آورد کرده اند . حتی اگر میزان پنجاه فیصد را بپذیریم ، مجموع کاندیداهای " موفق " صرفا با پانزده در صد مجموع آراء به پارلمان می روند . طور میانگین ده فیصد مجموع آراء باطله و غیر قانونی اعلام گردیده است . طبق آخرین نتایج اعلام شده غیر قطعی ، کاندیداهای " انتخاب شده " طور اوسط یک سوم مجموع آرا ء به اصطلاح قانونی را که چهل و پنج فیصد مجموع آراء  می شود به خود اختصاص داده اند ، یعنی مجموعا پانزده فیصد ( 15 % ) آراء را . این محاسبه فقط در صورتی واقعا صحت داشته و واقعی خواهد بود  که  تقلبی در کار نبوده  باشد .

اما واقعیت تقلب در انتخبابات را ده فیصد آراء باطله ، عزل شدن پنجاه نفر از کارکنان انتخابات ، قرنطینه شدن تقریبا سه صد صندوق رای دهی که در حدود شصت صندوق آن صرفا به ولسوالی پغمان کابل یعنی مرکز قدرت عبدالرسول سیاف تعلق دارد ، تسلیم دهی پنجهزار شکایت از طرف کاندیداها یی که نا موفق اعلام گردیده اند به کمسیون انتخابات و بر گزاری ده ها تظاهرات توسط این کاندیداها در کابل و چندین ولایت دیگرو تقاضا برای شمارش مجدد آراء ، به صراحت نشان می دهند که میزان تقلبات آنچنان وسیع و گسترده بوده است که می توان  حد اقل نصف آراء ریخته شده به صندوق های رای گیری را متقلبانه محاسبه نمود . به این ترتیب برای " وکلا " ئی که به پارلمان راه خواهند یافت صرفا هفت و نیم فیصد مجموع آراء باقی می ماند . مجموع آراء شصت و پنج زنی که بصورت فرمایشی به پارلمان رژیم راه خواهند یافت تا آرایش به اصطلاح دموکراتیک پارلمان پوشالی را سرخاب و سفیداب بیشتری فراهم نمایند ، به هیچ صورتی نمی تواند دو ونیم فیصد مجموع آراء را در بر بگیرد . لذا می توان به صراحت گفت که مجموع آراء واقعی بدست آمده توسط مجموع اعضای پارلمان آینده رژیم ، کمتر از ده فیصد مجموع آراء خواهد بود .

تقلبات به گونه ها و اشکال مختلف صورت گرفته است . در مناطق پشتون نشین جنوب و جنوب شرق کشور یعنی ولایات هلمند ، قندهار ، ارزگان ، زابل ، پکتیکا  ،  خوست  ،  پکتیا  ،  ننگرهار ، لغمان ، کنر ها و مناطق پشتون نشین ولایات کاپیسا ، وردگ ، غزنی و لوگر ، میزان شرکت مردم در انتخابات ، حتی در مقایسه با میزان شرکت مردم در شهر کابل ، فوق العاده کم و ناچیز بوده است . در اکثر ساحات دوردست این مناطق اصلا مراکز رای گیری دائر شده نتوانست . میزان شرکت زنان این مناطق در انتخابات را می توان یک میزان غیر قابل محاسبه بر آورد کرد . به همین جهت اکثرا خود کارکنان انتخابات ، گاهی به تنهائی و گاهی در همدستی با " دوستان " خارجی شان صندوق های رای گیری را پر نموده و به مراکز جمع آوری صندوق ها انتقال می دادند . اما علیرغم این " تدبیر " اگر باز هم در محاسبات کم می آوردند ، حتی بدون موجودیت آراء تقلبی ، " کمبودات " را تکمیل می کردند .  در بعضی از ساحات این مناطق مجموع کارت های انتخاباتی محاسبه شده بیشتر از نفوس آن ساحات بوده است . مثلا کارت های انتخاباتی محاسبه شده برای ولسوالی اجرستان ، تقریبا پنج هزار نسبت به مجموع نفوس این ولسوالی بیشتر بوده است .

در دو ولسوالی ازولسوالی های دایکندی ( ولسوالی های کجران و گیزاب ) اصلا انتخابات بر گزار شده نتوانست . اکثر باشندگان این دو ولسوالی پشتون هستند . این دو ولسوالی را مقامات رژیم  به علت واقع بودن در مجاورت ارزگان نا امن تشخیص داده و اصلا جرئت نکردند نیروهای پولیس شان را به آنجا اعزام نمایند .

علاوتا تهدید ، خرید رای از طریق پول و ترتیب دادن مهمانی های مجلل و رشوه دهی به ملاهای مساجد و تکیه خانه ها نیز عام بوده و در همه نقاط کشور ، به شمول مرکز کشور یعنی شهر کابل ،  بدون هیچ پرده پوشی ، رواج داشته است .

رسوائی آفرین تر و افتضاح آور تر از همه ، چهره های منفور و جنایتکاری اند که به عنوان برندگان ممتاز این بازی فریبنده اعلام گردیده اند . سید محمد گلابزوی سابق وزیرداخله رژیم دست نشانده " شوروی " و علومی فرمانده نظامی آن رژیم در قندهار ؛ یونس قانونی " مغز متفکر " شورای نظار ، عبدالرسول سیاف معروف ، برهان الدین ربانی ، محمد محقق ، کاظمی و اکبری از جمله جنایتکاران جنگی دهه هفتاد ، ملا سلام راکتی و ... از جمله طالبان .  رویزیونیست های مزدور " شوروی " ، جنایتکاران جهادی و جانیان طالبی ، در کنار هم و یکجا باهم در یک پارلمان ، برای آینده افغانستان قانون سازی خواهند کرد . سه اقنوم خبیثه در وجود یک " شیطان " خبیث .

تعجب آور نیست که جریان انتخابات رسوائی اشغالگران و دست نشاندگان شان را نشان داد و اعلام نتایج آن ، رسوائی شان را تا سطح افتضاح " ارتقا " داد .

این انتخابات  به روشنی و صراحت نشان داد که اکثریت قاطعی از مردمان افغانستان ، با بازی های فریبنده اشغالگران و دست نشاندگان شان فریب نمی خورند و آمادگی برای رزمیدن علیه آنها را فریاد می کشند . باید قاطعانه جنبید و توده ها را در میدان رزم علیه دشمنان شان برای مصاف صفبندی نمود .