Skip to: Site menu | Main content

 

 

 

 

 

زنده باد اول ماه مه، روز جهانی کارگر

روز اول ماه مه که روز بزرگترین و عمده‌ترین تولیدکنندهٔ طبقهٔ جامعه در عصر سرمایه‌داری‌است، از پرافتخارترین روزهای سال است. این روز همه ساله توسط طبقهٔ کارگر جهان و نیروهای متعهد کمونیستی با به‌اهتزازدرآوردن تصاویر بزرگ رهبران طبقهٔ کارگر در راهپیمایی‌ها و گردهمایی‌هاشان وجود نظام سرمایه‌داری را به لرزه در می‌آورد.
بنابرآن به تمام کارگران جهان و به‌ویژهکارگران افغانستان که تحت اشغال امپریالست‌های جهان‌خوار به‌رهبری امپریالیزم امریکا و دست‌نشاندگان خائن و وطن‌فروش‌ آن‌ها قرار دارند و از هیچ‌گونه حق و حقوقی معیاری برخوردار نمی‌باشند، این
روز بزرگ را برای کارگران کشور مستعمره-نیمه‌فيودالی که استبداد امپریالیستی و دینی در آن بیداد می‌کند،شادباش می‌گوییم.
گرچند احزاب سرمایه‌داری و ریویزیونسیت‌های شرمنده
‌از انقلاب نیز در روز اول ماه مه با راهپیمایی و گردهمایی‌ها از روز جهانی کارگر تجلیل به‌عمل می‌آورند، ولی هدف‌شان گمراه‌کردن کارگران جهت حفظ و بازتولید نظام سرمایه‌داری و افکار مرتبط بانظام تولیدی حاکم است، ولی برعکس هدف عمده و برجستهٔ کمونیست‌های واقعی و انقلابی، تعهد و تجدید تعهد برای انقلاب در جهت براندازی نظام فاسد، جنایت‌کار، جنگ‌افروز، غارتگر، ستمگر، استثمارگر و ضد بشر‌یسرمایه‌داری‌است که حتی کره خاکی را نیز امروز به‌خطر جدی روبه‌رو کرده‌است و مردم آن را به مهاجرت‌های سازماندهی‌شده مجبور کرده‌است.
از این جهت لازم به یادآوری‌است که یگانه راه نجات جهان و مردم آن، انقلاب تحت رهبری طبقهٔ کارگر با رهبری حزب پیشاهنگ مارکسیتی-لنینستی-مائوئیستی آن است، نه راهی دیگری که توسط ایدئولوک‌های بورژوازی و روشنفکران زوزه‌کش مرزدبگیر آن تبلیغ و ترویج می‌شود تا نظام گندیده سرمایه‌داری را از سقوط نجات دهند. به این اساس ما یقین کامل داریم که در این مبارزهٔ بی‌‌امان ملی و جهانی، پیروزی از آن ما کارگران است. با مشت آهنین و مغز مبتکر خود، جهانی طراز نوینی برپا خواهیم کرد که دیگر از استثمار فرد
از فرد و ستم‌های طبقاتی خبری نباشد و مطمئناً که به آرمان‌ والای کمونیستی مان دست خواهیم یافت.
روی‌همرفته، امسالما هوداران حزب ک (م) ا، اتحادیه ملی و دموکراتیک افغان‌های مقیم اتریش و مائوئیست‌های افغانستان با همکاری و تفاهم به‌مناسبت اول ماه مه، روز جهانی کارگرمحفل
باشکوه را در شامگاه شب سیوم ماه اپریل در شهر ویانای اتریش برگزار کردیم.
برنامهٔ ما شامل سخنرانی، تحلیل مستند از تاریخ افغانستان، خواندن شعر و طنز انقلابی،صرف مختصر غذای افغانستانی و در اخیر آواز و نوای موسیقی محلی افغانستانی بود.
برنامه با پخش سرود بین‌الملل به
‌زبان فارسی شروع شد و همه به احترام آن به ‌پا خاستند. گردانندهٔ برنامه که سخنران اول این محفل نیز بود، به تشریف ‌آوری حضار محترم که بیشتر از پنجاه نفر از کشورهای افغانستان، ایران، اتریش و پیرو بودند،خوش‌آمدید گفت و بعد دربارهٔ طبقهٔ کارگر، راجع به شرایط زندگی کارگران و توده‌ های کشوراشغال‌شدهٔ افغانستان، فرار مردم به سوی کشورهای به‌خصوص اروپایی، راجع به حالت رقت ‌انگیر پناهجویان در اردوگاه‌های اروپا، امراض روحی و روانی مربوط به آن، خلاصه نقش امپریالیزم در راه‌انداختن جنگ‌‌های ویران‌کننده در افغانستان، عراق، سوریه، لیبی و سایر کشورهای افریقای و امریکای لاتین، دربارهٔ قیافهٔ حق‌به‌جانب‌‌گرفتن حقوق بشری سرمایه‌داری و منت‌گذاشتن آن و مداحان مزدبگیر آن جهت همکاری پناهندگان و همچنان دربارهٔ روزهای شوم هفت ثور و هشت ثور، نقش خلق و پرچم در قتل عام رهبران پیشاهنگ مائوئیست طبقهٔ کارگر افغانستان، خلاصه در مورد خیانت خلق و پرچم تحت رهبریریویزیونیزم سوسیال‌امپریالیزم شوروی و اشغال افغانستان توسط آن به‌تحلیل و تفسیر پرداخت. از اینکه سخن به‌درازاه نکشد، از درج تفسیر آن صرف‌نظر می‌کنیم. سخنران با خواندن شعر معروف پروین اعتصامی تحت عنوان «ای رنجبر»سخنرانی خود را پایان داد.
ای رنجبر

تا بکی جان کندن اندر آفتاب ای رنجبر

ریختن از بهر نان از چهر آب ای رنجبر

زینهمه خواری که بینی زافتاب و خاک و باد

چیست مزدت جز نکوهش یا عتاب ای رنجبر

از حقوق پایمال خویشتن کن پرسشی

چند میترسی ز هر خان و جناب ای رنجبر

جمله آنان را که چون زالو مکندت خون بریز

وندران خون دست وپائی کن خضاب ایرنجبر

دیو آز و خودپرستی را بگیر و حبس کن

تا شود چهر حقیقت بی حجاب ای رنجبر

حاکم شرعی که بهر رشوه فتوی میدهد

کی دهد عرض فقیران را جواب ای رنجبر

آنکه خود را پاک میداند ز هر آلودگی

میکند مردار خواری چون غراب ای رنجبر

گر که اطفال تو بی شامند شبها باک نیست

خواجه تیهو می‌کند هر شب کباب ای رنجبر

گر چراغت را نبخشیده‌است گردون روشنی

غم مخور، میتابد امشب ماهتاب ای رنجبر

در خور دانش امیرانند و فرزندانشان

تو چه خواهی فهم کردن از کتاب ای رنجبر

مردم آنانند کز حکم و سیاست آگهند

کارگر کارش غم است و اضطراب ای رنجبر

هر که پوشد جامه‌ی نیکو بزرگ و لایق اوست

رو تو صدها وصله داری بر ثیاب ای رنجبر

جامه‌ات شوخ است و رویت تیره رنگ از گرد و خاک

از تو میبایست کردن اجتناب ای رنجبر

هر چه بنویسند حکام اندرین محضر رواست

کسنخواهد خواستن زیشان حساب ای رنجبر

بعد از رفیق مائوئیست که مسئولیت تفسیر تاریخ افغانستان را در دو قسمت به‌شکل پاورپاینت ترتیب داده‌بود، خواست که روی صحنه بیاید و  همچنان از حضار خواست که به افتخارش کف محکم بزنند.
از درج مطالب مربوطه در اینجا صرفنظر می‌کنیم و آن را به‌شکل جداگانه برای خوانندگان گرامی در سایت وزین شعلهٔ جاوید می‌فرستیم تا آن را مطاله فرمایند.
بعد از ختم اول این مستند تاریخی، گرداننده برنامه از شاعر جوان و توانای کشور خواست که روی صحنه بیاید و شعرهای تازه‌سروده ‌شده‌اش را برای حضار تقدیم کند. وی پیش‌ از پیش با کمال افتخارروز جهانی کارگر را شادباش گفت و بعد شعر اولی‌اش را در نکوهش ۷ و ۸ ثور زیر عنوان«سوگ کبوتر» چنین آغاز کرد:
سوگ کبوتر
دلم به‌سوگ کبوتر گریست بی‌وقفه
کبوتری که نزد پر، گریست بی‌وقفه
دلم دلم از خاطرات بی‌پایان
دلم دلم از سر، گریست بی‌وقفه
شبی که چهرهٔ اندوه را نشان می‌داد
یک آیینه دوبرابر گریست بی‌وقفه
دوباره خون زمین روی آسمان پاشید
دوباره خیلی صنوبر گریست بی‌وقفه
شبی سپیده نمی‌آمد از پس کوهی
شبی که از شبنم‌وشبدر گریست بی‌وقفه
شمال شعله‌ٍ‌کُش هفت ‌و هشت ثور وزید
چقدر پنجره‌ودر گریست بی‌وقفه
این شاعر جوان بعد از دیکلمهٔ شعر اولی‌اش، روزهای شوم هفت‌ ثور و هشت ثور را محکوم کرد و قطعه شعری را که باز هم در این تاز‌گی‌ها در ارتباط این روزهای شوم به‌گویش یا لهجهٔ هزارگی تحت عنوان«قوغوخگیشتر» سروده‌بود به‌خوانش گرفت که باعث هل‌هله‌ای عجیب در بین حضار گردید و با کف‌زدن‌های مکرر همراهی شد:
قوغ و خگیشتر
چاقو زیده بر پیکرم ام هفت ثور ام هشت ثور
مردم غدر نالو شدگ، شمشاد تیربارو شدگ
آورده کوټو بر سرم ام هفت ثور ام هشت ثور
لاف وفاداری زدند، کشورفروشای دوس
قیرو ندید چیم ترم ام هفت ثور ام هشت ثور
زنده ده گورم ساختند، خوراک مورم ساختند
بی‌بانه کردند پرپرم ام هفت ثور ام هشت ثور
تایی بلای دین شدم، بازیچهٔ بی‌دین شدم
سنگ ماند روی جگرم ام هفت ثور ام هشت ثور
دردت مره «هورا» کشید، جامِ غمه بالا کشید
آتیش کدند بال‌‌وپرم ام هفت ثور ام هشت ثور
قُوغ و خگیشتر شد بِلند، الله‌واکبر شد بِلند
گفتند ده دُوشمو نوکرم ام هفت ثور ام هشت ثور
شعر سومی این شاعر عزیز در اتباط با پارلمان‌نشین‌های دست‌نشانده بود که باز هم با شور، خنده‌های و کف‌زدن‌های فراوان همراهی گردید. شعر مذکور زیز عنوان «پارلمان «طویله» چنین آغاز گردید.
پارلمان «طویله»
ترخیل ده پارلمانه، جوماخان ده پارلمان
ملا ده پارلمانه، قومندان ده پارلمان
ترکیب مخلصانهٔ دزدای زرخرید
از تاجک و هزاره و اوغان ده پارلمان
دل خوش موکونه ازبک و ترکمن ده قاف آو
ده یک دو دانه سیب زنخدان ده پارلمان
امضاء مونن قوانین دورِ هجر ره پس
ملاصغیر و جمعِ غلامان ده پارلمان
دو سه شِی بازی خورده و سه چارشِی خودفروش
گریان ده پارلمانه و خندان ده پارلمان
مالُوم مُوشه که مُولک ترقی مُونه بخیر
از لُونگی و پَکُول وزیران ده پارلمان
خونخور بس که گشته کلو مفت‌وکالذی
خالیه جای حضرت انسان ده پارلمان
از بس فلانی‌جان کِیده کُوما ره چاکه‌رنگ
شولبند نه‌منده لایق تونبان ده پارلمان
آسوده‌خاطر اند زنان غریب ده
چادرخو سر نه دختر شوکران ده پارلمان
اعمال ارتجاع، فئودال و ترقی‌خواه
آتن مونن ده گفتهٔ اخوان ده پارلمان
خلقی و شعله‌یی و مجاهد نیکاح کدن
قد پرچمی ز حرمت وجدان ده پارلمان
انجنیر و منور و داکتر مساوی‌ین
قد ریش‌دراز شیخ دعاخوان ده پارلمان
بی‌بُولغه بینگری که ده چوکی کِیده نُومو
پنچ-شش دنه روانهٔ زندان ده پارلمان
مردم اولاغ کونه ره پالون‌شی نو کیده
اَوسارشِی دِیست غیره و پالان ده پارلمان
آزادی ره پیاده اوردن زی کوهٔ قاف
نیکتایی‌پوش و مفتی و نادان ده پارلمان
فرق شغال و روبه و سگ ره یگُو دفه
پرسان کَنو زی خودِ غنی‌جان ده پارلمان
در پایان شاعر از حضار و سپس گرداننده از شاعر تشکری کرد و بعد از هنرمند جوان دیگری خواهش کرد که شعر انقلابی یکی از شاعران برجستهٔ دیگر کشور را که باز هم در نکوهش هفت و هشت ثور سروده‌ شده‌است برای عزیزان‌درمخفل به خوانش بگیرد.وی بعد از تبریک‌گفتن و شادباش روز کارگر، این شعر انقلابی را زیر عنوان« هفت ثور و هشت ثور»چنین آغاز کرد:
هفت ثور و هشت ثور
روز پایان تبسم، هفت ثور و هشت ثور
سالروز قحط گندم، هفت ثور و هشت ثور
عاملان این دو روز نحس و ننگین مرده ‌باد
روز بربادی مردم، هفت ثور و هشت ثور
پر شده در خاطرات توده‌های دردمند
زهر مارو نیش گژدم، هفت ثور و هشت ثور
درد، ویرانی، فلاکت حاصل دو روز شوم
قاتل عشق و ترنم، هفت ثور و هشت ثور
بر تن بیمارسان نازنین مام وطن
کرده دیوودد تهاجم، هفت ثور و هشت ثور
بعد قتل عام ملیونی، دوباره کرده‌اند
روی خون ما تفاهم، هفت ثور و هشت ثور
این سکوت لعنتی را بشکنید ای توده‌ها!
تا که از هستی شود گم، هفت ثور و هشت ثور
این شعر در دل حضار خیلی زیاد چنگ زد و با هل‌هلهٔ فراوان همراه شد. بعد قسمت دوم تاریخ افغانستان شروع شد. در ختم این قسمت به سئولات حضار هم پاسخ داده شد. قسمت دوم برنامه صرف غذای مختصر و نوشیدنی بود.
در قسمت سوم برنامه، هنرمند جوان و محبوب کشور با ساز و آوازی دلنشین دمبوره‌اش به‌مدت یک ساعت با خواندن شعر های انقلابی، میهنی و عاشقانه در دل حضار شادی و سرور و به لب‌هایشان خنده و تبسم‌های خاطره‌انگیز پدید آورد. این محفل از ساعت شش شام تا دوازدهٔ شب ادامه داشت.
در اخیر گرداندهٔ برنامه از شرکت‌کنندگان و همکاری سایر رفقا تشکری کرد و از ایشان خواهش کرد تا فردا در روز کارگر در راهپیمایی سهیم شوند و از این روز تجلیل به‌عمل آورند. برنامه ساعت دوازدهٔ شب پایان یافت، دست‌های همدیگر را فشردند و وعده ‌دادند تا‌ همدیگر را در روز کارگر ملاقات و همراهی کنند.
خلاصه اینکه روز اول ماه مه باز هم طبق معمول با گردهمایی و شرکت گروه‌های متعدد از افغانستان، ایران، اتریش، ترکیه، کردستان، سوریه و فلسطین در مرگز شهر به‌نام کارلزپلاتساوپر (Karlsplatz Oper ) درساعتدهقبلازظهرآغاز شد. راهپیمایی ساعت دوازده ظهر به‌طرف پارک اوتیف(Otiv Park ) در کنار دانشگاه ویانا آغاز گردید.
شعارهای زنده باد روز جهانی کارگر، زنده باد همبستگی جهانی، نابود باد سرمایه‌داری، زنده باد انقلاب، شورش بر خق است و نیز شعارهای در دفاع از پناهندگان توسط راهپیمایان سر داده می‌شد. آن‌ها با حمل پرچم‌های سرخشان بینندگان را در شور و نظام را به لرزه در آورده‌بودند.
هواداران حزب ک (م) ا، اتحادیه و مائوئیست‌های افغانستان با حمل عکس بزرگ زنده‌یاد اکرم یاری، درفش و شعار حزب و اتحادیه در خط مقدم راهپیمایی جای گرفته‌بودند که عکس‌های‌شان در بخش هواداران حزب برای خوانندگان و پویندگان جنبش مائوئیستی افغانستان تقدیم می‌گردد.
راهپیمایان سرانجام در ساعت دوونیم بعد از ظهر در پارک اوتیف رسیدند. برنامه‌های سازوآواز، رقص، صرف غذا و نوشیدی و سخن‌رانی تا ساعت‌های طولانی ادامه داشت و فضای واقعاً دل‌انگیر و شادی‌آفرین در آنجا حاکم بود. ما آنجا را زودتر از دیگران ترک کردیم تا به امر مهم دیگری رسیدگی کنیم و دست‌های رفقا و دوستان را فشردیم و از هم جدا شدیم. در اخیر دوباره روز جهانی کارگر را از صمیم قلب به‌تمام کارگران جهان شادباش می‌گوییم. با آرزوی همبستگی و مبارزهٔ مشترک!
زنده باد همبستگی کارگران جهان!
زنده باد همبستگی خلق‌های ستمدیدهٔ جهان!
زنده باد مارکسیزم-لنینیزم-مائوئیزم، چراغ راهنمای طبقهٔ کارگر و توده‌های در بند جهان!
مرگ بر امپریالیزم!
نابود باد نظام سرمایه‌داری و نظام‌های نیمه‌جان پیشاسرمایه‌داری!
«هواداران حزب ک (م) ا در اتریش»
05/05/2016
اتریش