پنجاهمین سال‌گرد خیزش مسلحانۀ ارضی ناگزالباری را در تمامی مناطق [شهری و] روستایی با روحیه و شور و شوق انقلابی تجلیل نماییم!
راه ناگزالباری یگانه راه رهایی توده‌های تحت ستم هند است!
بیایید امپریالیزم و فیودالیزم را در آتش جنگ خلق پدیدآمده توسط ناگزالباری نیست و نابود نماییم!
بیایید انقلاب دموکراتیک نوین را پیروز سازیم!
رفقا و دوستان عزیز!
همان طوری که جرقه به شعله تبدیل می‌شود مبارزۀ انقلابی مسلحانۀ ارضی ساحۀ علاقه داری سیلیگوری در ناحیۀ دارجیلینگ بنگال راه انقلاب هند را سمت‌وسو بخشید. پس از آن ناگزالباری تنها به عنوان یک قریۀ کوچک نه بلکه به عنوان سمبول یک مسیر سیاسی شناخته می‌شود.
شورش مسلحانۀ ناگزالباری پنجاهمین سالش را در 23 می 2017 تکمیل خواهد کرد.
با الهام از مناظرۀ عظیم علیه رویزیونیزم مدرن خروشچفی و انقلاب کبیر فرهنگی پرولتاریایی که تحت رهبری حزب کمونیست چین به رهبری رفیق مائوتسه‌دون پیش برده شد، تعداد کثیری از مائوست‌های انقلابی، به‌شمول رهبران ردۀ اول مثل رفیق چارومازومدار و رفیق کنهای چترجی، به میدان کارزار داخل شدند.
از مارچ 1967 دهقانان فقیر شورش علیه مالکان ارضی و سودخواران روستایی را شروع کردند و زمین‌های آنها را مصادره نمودند. چنان‌که مطابق به هدایات رهبر آن وقت "حزب کمونیست مارکسیست" و وزیر داخلۀ حکومت ایالتی (جیوتی باسو)، نیروهای مسلح پولیس حکومتی در 23 می بالای دهقانان در روستای ناگزالباری حمله کردند. در این برخورد مسلحانه یک پولیس کشته شد. در 25 می پولیس بالای اهالی روستای پراسادجوت کورکورانه آتش کشود که یازده نفر، به شمول هشت زن و دو کودک، زندگی شان را از دست دادند. رادیو پیکینک شورش ناگزالباری را "رعد بهاری" نامید. جرقۀ ناگزالباری به سرعت در سراسر کشور، در سریکاکولم (اندراپرادیش)، موشاهاری (بیهار)، لاخیم‌پورکیری، تیرای (اوتارپرادیش)، دیپرا- بالاوپور، بیربوم، سونارپور، کنگسا (بنگال)، پنجاب، کیرالا، تامیل نادو، اودیشا، کشمیر، آسام و تریپورا، گسترش یافت. جنگ چریکی دهقانان مسلح علیه پولیس، نیروهای شبه نظامی و ارتش هند، که به کمک مالکان ارضی آمده بودند، مالکان ارضی و امپریالیست‌ها را به وحشت انداخت. این موج انقلابی تنها بالای مناطق روستایی اثر گذار نبود بلکه روی مناطق شهری نیز تأثیر داشت. در مرکز بنگال (شهر کلکته) یک جنگ چریکی وسیع تحت رهبری محصلان و جوانان به‌راه افتاد.
شورش عظیم ناگزالباری نتیجۀ تطبیق خلاقانۀ مارکسیزم- لنینیزم- اندیشۀ مائوتسه‌دون، ایجاد ارتش خلق در مسیر جنگ طولانی خلق با هدف پیروز ساختن انقلاب دموکراتیک نوین، کسب قدرت منطقه یی از طریق مبارزۀ مسلحانه، نخست آزادسازی مناطق روستایی و سپس محاصرۀ شهرها و کسب مؤفقیت در سراسر کشور، در شرایط خاص هند است. این ضربه‌ای است بر رویزیونیزم عمیقاً ریشه‌دار در انقلاب هند. این، بخش جدایی‌ناپذیری از انقلاب جهانی سوسیالیستی است. این گسستی از رویزیونیزم به وجود آورد و تحت ره‌نمایی مارکسیزم – لنینیزم – اندیشۀ مائوتسه‌دون، به‌مثابۀ یک آغاز عظیم برای تشکیل یک حزب انقلابی مائوئیست و برای یک مسیر سیاسی، استراتژِی، متود مبارزاتی و متود رهبری حقیقی، برپا گردید. این یک چرخش عظیم و یک جهش کیفی در تاریخ انقلاب هند است.
حزب کمونیست هند (مارکسیست– لنینیست) تحت رهبری رفیق چارومازومدار، کسی که مبارزۀ عظیم ناگزالباری را رهبری کرد، تشکیل گردید. مرکز کمونیستی مائوئیستی با تعقیب عین تیوری، مسیر و استراتژی تحت رهبری رفیق کان‌های‌چترجی به‌وجود آمد. آنها موج انقلابی آن زمان را رهبری کردند. بهر حال، با وجودی که استراتژی این انقلاب درست بود، به علت کاستی‌های تاکتیکی، فعالیت‌های نفاق‌افگنانۀ نیروهای راست و سرکوبی ارتجاعی طبقات حاکمه در سراسر کشور، جنبش در اواسط 1972 با صدمات شدید و عقب‌نشینی مواجه شد. اپورتونیست‌ها و نفاق‌افگنان انشعاب کردند و حزب ضعیف گردید.
انقلابیون راستین با اتخاذ درس‌های ارزش‌مند از [جنبش] ناگزالباری، با ارادۀ قوی و [تقبل] قربانی [های عظیم] برای انکشاف سه سلاح معجزه آسا- حزب [کمونیست]، ارتش خلق و جبهۀ متحد تلاش کردند. جنبش انقلابی یک بار دیگر مانند موج تازه ای سر بلند نمود. نیروهای انقلابی مجدداً سازمان‌دهی شدند. این نیروهای انقلابی هم اکنون خط ناگزالباری را تقریباً در بیست ایالت کشور پاس‌داری می‌کنند. آن‌هایی که این خط را پاس‌داری کردند تا دیروز ناگزالیت بودند و حالا ارتقا یافته و مائوئیست شده اند. آنها بدیل سیاست انقلابی را به‌طور مؤثر برجسته ساخته اند و به‌عنوان خطرناک‌ترین عناصر برای طبقات حاکه بپاخاسته اند. به همین دلیل ما باید خط انقلابی نگزالباری را، که در پنجاه سال گذشته راه هم‌چو انکشاف و گسترش را هموار کرده، بلند نگه داریم و اعلام کنیم که این خط شکست ناپذیر است.
-
ناگزالباری بر رویزیونیزمی که در هند ریشه داشت ضربه وارد کرد.
-
این خط، کسانی را که به‌صورت خستگی‌ناپذیر در کشور برای ساختمان جنیش انقلابی زحمت می‌کشند متحد ساخت.
-
این خط مارکسیزم – لنینیزم – مائوئیزم را به‌عنوان تیوری راه‌نمای پراتیک اتخاذ کرد.
-
این خط خصوصیات جامعۀ هند و تضاد عمده را از بین تضاد‌های اساسی در جامعۀ هند به درستی شناسایی کرد.
-
این خط هدف عالی انقلاب دموکراتیک نوین، مسیر انقلابی، استراتژی انقلابی، اهداف انقلابی و نیروهای انقلاب در هند را به روشنی نشان داد.