فعالیت‌های مبارزاتی در تجلیل از پنجاه و دومین سال‌یاد جان‌باختگان جنبش مائوئیستی و جنبش دموکراتیک نوین افغانستان در 7 قوس 1396 خورشیدی
"به‌مناسبت بزرگ‌داشت از 7 قوس، روز جان‌باختگان جنبش مائوئیستی و جنبش دموکراتیک نوین افغانستان"، عنوان پوستر تبلیغاتی ای است که در 7 قوس 1396 خورشیدی، به‌تعداد تقریباً 1500 کاپی از آن در مناطق مختلف کشور نصب گردیده است. در متن پوستر عکس‌های زنده‌یاد داکتر عبدالرحمان محمودی، زنده‌یاد استاد اکرم یاری و 9 تن دیگر از جان‌باختگان جنبش مائوئیستی و جنبش دموکراتیک نوین کشور (زنده‌یاد صادق یاری، زنده‌یاد مجید کلکانی، زنده‌یاد بشیر بهمن، زنده‌یاد رستاخیز، زنده‌یاد سلطان احمد، زنده‌یاد داود سرمد، زنده‌یاد رسول جرئت، زنده‌یاد سیدال سخندان و زنده یاد پردل) جای داده شده است و در قسمت پایین آن، آدرس ویب‌سایت شعلۀ جاوید هم‌راه با آدرس الکترونیکی ویب‌سایت شعلۀ جاوید و همچنان آدرس فیس‌بوک شعلۀ جاوید جلب نظر می‌کند. این پوستر در دو اندازۀ متفاوت: یکی در کاغذ A4 (دارای طول 7/29 سانتی متر و عرض21 سانتی متر) و دیگری در کاغذ A3 (داری طول 42 سانتی متر و عرض 7/29 سانتی متر) تهیه شده است. برعلاوه روی دیوار "قبرستانِ شهدای صالحین" عبارت "7 قوس روز جان‌باختگان انقلابیون شعله‌یی" با خط بزرگ و روشنی که از فاصلۀ دور قابل خواندن است، نوشته شده است. مقبره‌های زنده یاد داکتر عبدالرحمان محمودی و زنده یاد داکتر عبدالرحیم محمودی (مدیر مسئول دورۀ نشراتی اول جریدۀ شعلۀ جاوید) در همین قبرستان قرار دارند. رفقای شرکت‌کننده در این فعالیت‌های مبارزاتی با شور و شوق انقلابی سهم گرفتند. بخصوص فعالیت ابتکاری رفقایی که عبارت "7 قوس روز جان‌باختگان انقلابیون شعله‌یی" را با خط بزرگ و روشن بر دیوار "قبرستان شهدای صالحین" نوشتند و تا انجام این کار مدت زیادی وقت صرف کردند، قابل تقدیر است. همچنان فعالیت ابتکاری آن رفقایی که پوستر 7 قوس را در کاغذ A3 (دارای طول 42 سانتی متر و عرض 7/29 سانتی متر) چاپ کرده و بالاتر از دست‌رس تخریب‌کاران و محکم نصب کرده بودند و در نتیجه هیچ یک از پوسترهای مذکور توسط آنها کنده و یا پاره نشده بودند، نیز قابل تقدیر است. فعالیت‌های مبارزاتی سایر رفقای شرکت کننده در حرکت 7 قوس امسال نیز قابل ستایش است. تنها یکی از کادرهای حزبی شامل در حرکت 7 قوس امسال، بر خلاف انتظار، نه تنها شور و شوقی از خود نشان نداده است بلکه با بهانه‌های عجیب و غریب و منفی بافی‌های خسته کننده باعث تعجب همراهان خود و همچنان حزب گردیده است. مسئولین مربوطۀ حزبی باید متوجۀ وضعیت فکری و حالت روانی این رفیق باشند و وی را مدد رسانند تا از این وضعیت فکری و حالت روانی منفی نجات یافته و شادابی مبارزاتی اش را مجدداً کسب نماید. نکتۀ قابل توجۀ فعالیت‌های مبارزاتی در تجلیل از پنجاه و دومین سال‌یاد جان‌باختگان جنبش مائوئیستی و جنبش دموکراتیک نوین افغانستان در 7 قوس امسال این است که طبق گزارشات رسیده به تاریخ دهم قوس 1396 خورشیدی یعنی سه روز پس از نصب پوسترها، اکثریت قریب به اتفاق پوسترها همچنان در مناطق مختلف کشور نصب شده باقی مانده اند و فقط تعداد معدودی از پوسترها کنده و پاره شده اند. تنها در یک مورد در منطقه ای که در واقع منطقۀ نزدیک به پوهنتون کابل محسوب می‌گردد، روی عکس زنده یاد رفیقِ جان‌باخته اکرم یاری با خط روشن یک عبارت رکیک لومپنانه نوشته شده است. این وضعیت از چند جهت قابل دقت است: کنده نشدن و پاره نشدن اکثریت قریب به اتفاق پوسترهای 7 قوس امسال نشاندهندۀ این است که تسلیم‌شدگان و تسلیم‌طلبان قبلاً منسوب به جریان دموکراتیک نوین افغانستان به اخطاریۀ قبلی ما مبنی بر اینکه در صورت ادامۀ حرکتهای ضد دموکراتیک آنان علیه پوسترها و سایر اوراق تبلیغاتی حزب، ما اجباراً عکس‌العمل نشان می‌دهیم و در قدم اول چهره‌های آنان را افشا می‌سازیم، حداقل تا حد زیادی توجه کرده اند. یک دلیل دیگر کنده نشدن و پاره نشدن اکثریت قریب به اتفاق پوسترهای 7 قوس امسال این است که در بعضی از مناطق کشور این پوسترها نسبتاً بلند و نسبتا محکم نصب شده اند و کندن و پاره کردن آنها کار آسان و ساده ای نیست و برای انجام دادن آن به وسایل و افراد اضافی ضرورت است. طبعاً دست زدن به چنین کاری بنا به دلایل مختلف از عهدۀ اکثریت تسلیم‌طلبان بر نمی‌آید. اما اصل مسئله این است که اکثریت تسلیم شده‌ها و تسلیم‌طلبانِ قبلاً منسوب به جریان دموکراتیک نوین کشور از حرکتهای مبارزاتی حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان بر خود می‌لرزند و در مورد خود بیمناک می‌شوند که گویا مبادا این حرکتهای مبارزاتی به آنها نسبت داده شود و گویا بال‌گردن آنها گردد. پس بگذار ما هم آنها را بترسانیم تا حداقل از حرکتهای ضد دموکراتیک در مورد ما پرهیز کنند و بدانند که ما هم می‌توانیـم در حـد خـودمـان به کسانی که ما را متضرر می‌سازند ضرر برسانیم. چنان‌چه وقتی برای اولین بار در یکی از مناطق کشور اولین شماره‌های دورۀ نشراتی سوم شعلۀ جاوید (ارگان نشراتی مرکزی حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان) منتشر شده و دست به‌دست می‌گشت، یک‌تن از تسلیم‌شده‌های مذکور این‌جا و آن‌جا همه آشنایان سابقه اش را می‌ترساند و با فحش و دشنام منتشر کنندگان شعلۀ جاوید را افشا می‌کرد و می‌گفت که این‌ها می‌خواهند همه باقیماندگان جریان را به کشتن بدهند و اگر از من پرسیده شود من آنها را افشا می‌کنم. در آن وقت نیز ناچار شدیم در قبال آن عنصر تخریب‌کار به تهدید متوسل شویم و به او بگوییم که اگر دشنام‌ها و افشاگری‌های او و امثال او علیه ما ادامه یابد و در هر حال اگر از بابت افشاگری‌های تا کنونی او و امثالش، ما به نحوی متضرر شویم، به همه منسوبین حزب گفت ایم که چه کسانی را مسئول و جواب‌ده بدانند. پس از آن بود که حرکتهای ضد دموکراتیک آن فرد و امثالش در منطقه علیه منتشر کنندگان شعلۀ جاوید متوقف شد یا حداقل حالت کاملاً علنی خود را از دست داد. اما برعکس در خارج از کشور این حرکتهای ضد دموکراتیک لومپنانه در قبال ما کماکان ادامه دارد. عاملین این کار که در کشورهای امپریالیستی غرب، منجمله در خود ایالات متحدۀ امریکا، لم داده اند می‌دانند که دست ما به آنها نمی‌رسد و لذا "بدمعاشی" و قلدری نشان می‌دهند و هرچه خواستند و هرچه به دهن شان آمد، فحش‌ها و ناسزاهای لومپنانه و بدون سند و مدرک، علیه ما ردیف می‌کنند. این‌ها و امثال شان که روزی از "برقراری" به اصطلاح دموکراسی در افغانستان اشغال شده به وجد آمده بودند و برای تقدیر و تمجید از "دموکراسی امریکایی" کتاب می نوشتند و نام افغانستان را تحت عنوان "افغانستان الگوی دموکراسی امریکایی..." به اصطلاح بلند نگه می‌داشتند. برعلاوه برای استفاده از این "دموکراسی"، حزب سیاسی علنی تشکیل می‌دادند وآن را راجستر می‌نمودند و تمویل می‌کردند. این‌ها امروز نیز که ظاهراً علیه اشغالگران موضع گرفته اند ولی صرف تسلیمی مطلق دیروزی شان را به تسلیم‌طلبی تبدیل کرده اند، در صدد هستند که همه بخش‌های تسلیم شده، تسلیم‌طلب و سالم سازمان شان را با هم متحد سازند و به این صورت روحیۀ تسلیم‌طلبی شان را باز هم به نمایش می‌گذارند. ولی مادامی که می‌بینند از موقعیت خارج نشینی نمی‌توانند کاری درین راستای تسلیم‌طلبانه انجام دهند، فکر می‌کنند که حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان مسبب این وضعیت است. در حالی که برعکس درین میان اساساً کسی مقصر است که مسئولیت رهبری "سازمان" را قبل از مورد ترور قرار گفتن "رهبر سازمان" از وی تسلیم شد، ولی پس از ترورشدن "رهبر" هم "رهبر" و هم رهبر بنیادگذار "سازمان" را در مصاحبه با یک رسانۀ بین‌المللی امپریالیستی معلوم‌الحال پیران طریقت و مرشدان مذهبی دارای پیروان بسیار در منطقۀ شان خواند. سپس فرار را بر قرار ترجیح داد و عملاً کل مسئولیت "سازمان" را به کسانی سپرد که تسلیمی و تسلیم‌طلبی شان هنوز که هنوز است، همچنان پابرجا و برقرار باقی مانده است و وی هنوز دنبال شان لنگ لنگان روان است تا از طریق آنها سپاه و کرج و کلاهی بیابد. او که زمانی یکی از علم‌برداران اصلی "مشی اسلامی" و جزء جرگۀ تازه اندیشان (رویزیونیست‌ها) بود و در خط "اعلام مواضع" قرار داشت، اکنون بدون اینکه علیه اسلام‌بازی‌های دیروزی خود و سازمانش چیزی بگوید و بنویسد و علیه آن خط بصورت سازمانی یا حداقل شخصی موضع‌گیری نماید، دیگرانی را که سال‌ها قبل علیه خط "اعلام مواضع" ایستادند و موضع‌گیری نمودند، بیرون آمده از مسجد و تکیه خانه می‌داند و خود را انقلابی چند آتشه می‌خواند و در ضمن اسلام بازی رویزیونیستی دیروزی اش را یک‌جا با تسلیم‌طلبی‌های دیروزی و امروزی اش موضوعات "تاریخ تیر شده" اعلام می‌نماید و همۀ آنها را قابل بحث و در خور تعمق و مشخصاً قابل انتقاد و بررسی نمی‌داند. اما ما می‌دانیم که رکیک‌نویسی کنونی بالای عکس زنده یاد اکرم یاری کار این گونه افراد نیست. این عبارت را کسی نوشته است که در همان موقع در شهر کابل بوده است و نه در فلان کشور امپریالیستی غربی. نویسندۀ این عبارت رکیک یک تن از بازماندگان یا بقایای قاتلین رفیق زنده یاد است. مبارزات ما علیه آن قاتلین و بازماندگان و بقایای شان نبردی است طولانی و از قبل هم ما نه آنها را بخشیده ایم و نه مورد عفو قرار داده ایم. حال که همۀ آنها به دشمن اشغالگر امپریالیست و رژیم دست‌نشانده تسلیم‌شده اند و عملاً یک‌بار دیگر نشان داده اند که غیر از وطن‌فروشی و خیانت‌ملی هیچ "هنر" دیگری ندارند، حساب ما در قبال آنها روشن است. آنها جزء خاینین ملی و بخشی از دشمن عمده به حساب می‌آیند یک نکتۀ قابل توجه در مورد عبارت رکیک نوشته شده بالای عکس رفیق زنـده یـاد اکـرم یـاری ایـن اسـت کـه ایـن حرکت لومپنانه در واقع در محیط پوهنتون کابل صورت گرفته است و این نشان می‌دهد که سطح فرهنگی و سیاسی پوهنتون کابل در افغانستان اشغال شده و مستعمره و تحت حاکمیت پوشالی یک رژیم دست‌نشاندۀ اشغالگران امپریالیست تا چه حدی سقوط کرده است. پوهنتون کابل در دهۀ چهل خورشیدی محل منازعه میان نیروهای دموکراتیک نوین، رویزیونیست‌های وطنی و اخوانی‌ها بود. ولی همین پوهنتون چند سال قبل محل زدوخورد میان محصلان جوان سنی و شیعه در لیلیۀ همین پوهنتون گردید که در نتیجۀ آن چند محصل جوان کشته شدند و تعداد زیادی هم زخم برداشتند. و حالا هم همین پوهنتون و محیط اطراف آن محیط لومپنانه گردیده و این نشاندهندۀ سقوط فرهنگی عالی‌ترین مرکز اکادمیک کشور است. برعلاوه یک موضوع دیگر هم این است که پس از چندین حرکت تبلیغاتی وسیع حزب، پخش شب‌نامه‌ها و نصب پوسترهای تبلیغاتی حزب در نقاط مختلف کشور به عنوان یکی از روش‌های تبلیغاتی وسیع و توده‌یی حزب تثبیت گردیده است، اما در عین‌حال "راحتِی" و "آرامش" تسلیم‌شدگان و تسلیم‌طلبان قبلاً منسوب به جریان دموکراتیک نوین کشور بهم نخورده است. ازین جهت این عناصرِ خوف‌زده، که به مصداق ضرب‌المثل معروف وطنی خایف هستند، تا حد زیادی دیگر از فعالیت‌های تبلیغاتی حزب مضطرب و پریشان نمی‌شوند. یادداشت: جمع‌بندی تأثیرات مثبت فعالیت‌های مبارزاتی 7 قوس امسال از تمامی مناطق کشور هنوز تکمیل نشده است. در صورت لزوم جمع‌بندی مکمل تأثیرات مذکور در ویب سایت و صفحات شعلۀ جاوید انعکاس خواهد یافت. همچنان قابل تذکر است که از صدمین سال‌یاد پیروزی انقلاب کبیر اکتوبر و همچنان "7 قوس روز جان‌باختگان انقلابی شعله‌یی" طی دو محفل جداگانه توسط هواداران حزب در اطریش بزرگ داشت به عمل آمده است. گزارش این محافل در بخش مربوط به هواداران حزب در ویب‌سایت شعلۀ جاوید درج گردیده است.