مقاومت علیه جنگ امپریالیستی در افغانستان باید ادامه و تکامل یابد
پانزده سال از آغاز تجاوز امپریالیستی به رهبری امپریالیست‌های امریکایی بر افغانستان می‌گذرد. امپریالیست‌های امریکایی و شرکاء در جریان جنگ تجاوزکارانه و اشغالگرانۀ پانزده سال گذشته علیه کشور و مردمان کشور ما مرتکب جنایاتجنگی و غیر جنگی بی شماری گردیده اند.این جنگ امپریالیستی و جنایات اشغالگرانۀ امپریالیست ها در افغانستان پایان نیافته و همچنان ادامه دارد. اوباما سردمدار قصر سفید سال 2014 را سال ختم جنگ تجاوزکارانه و اشغالگرانۀ امپریالیستی در افغانستان اعلام نموده بود. اشغالگران و رژیم دست نشاندۀ شان با تشریفات و سروصداهای زیاد پروسه ای را بنام "پروسۀ انتقال مسئولیت های امنیتی به رژیم" پیش بردند و سرانجام اعلام نمودند که پروسۀ مذکور با "موفقیت" به پایان رسیده و تمامی مسئولیت های امنیتی و جنگی در افغانستان بر عهدۀ قوای پوشالی رژیم دست نشانده قرار گرفته است. اما این به اصطلاح افغانستانی سازی جنگ در کشور به مفهوم پایان یافتن کامل جنگ اشغالگرانۀ امپریالیستی نبود، بلکه فقط به مفهوم تبدیل جنگ اشغالگرانۀ امپریالیستی پررنگِ 150 هزار نفری به جنگ اشغالگرانۀ امپریالیستی ظاهراً کمرنگِ 15 هزار نفری از لحاظ کمیت بود. اما از جانب دیگر "توافقنامۀ امنیتی" میان اشغالگران امپریالیست امریکایی و رژیم پوشالی، که در واقع توافقنامه‌ای شبیه به توافق نامه‌های زمان سلطۀ استعمارگرانۀ انگلیس بر افغانستان با امیران دست نشاندۀ انگلیس است، بر کشور و مردمان کشور تحمیل گردید و به حالت مستعمراتی افغانستان رسمیت بخشید. طبق این توافقنامه، اشغالگران رسماً پایگاه‌های نظامی استراتژیک و دراز مدت متعددی را در افغانستان در اختیار دارند و با هیچ محدودیت در داخل کردن قوای اضافی به کشور مواجه نیستند. برعلاوه حوادث جنگی گذشته و جاری در کشور صدها بار نشان داده است که حملات بر افغانستان و مردمان آن نه تنها از پایگاه‌های اشغالگران در داخل کشور بلکه از پایگاه‌های نظامی در بحر هند و حتی پایگاه‌های نظامی داخل امریکا صورت گرفته و ادامه یافته است. گرچه قدرت‌های امپریالیستی و ارتجاعی خارجی معینی نیروهای اشغالگرشان را از افغانستان بیرون کشیده اند، اما این قدرت‌ها نیز به‌طرق مختلف و به‌صورت مستقیم و غیر مستقیم به دوام حالت اشغال در کشور یاری می‌رسانند و در پهلوی اشغالگران امپریالیست امریکایی و سایر اشغالگران امپریالیست قرار دارند. بنابرین وظیفۀ مبارزه و مقاومت علیه اشغالگران امپریالیست و رژیم دست نشاندۀ شان نه تنها پایان نیافته، بلکه به‌عنوان یک وظیفه و مسئولیت طولانی مبارزاتی و مقاومتی کماکان در مقابل ما قرار دارد. در چنین حالتی جنبش مقاومت ملی مردمی و انقلابی ازین پتانسیل مبارزاتی برخوردار است که هرچه زودتر به یک جنبش مقاومت همه جانبه در داخل کشور تکامل نماید و بتواند از حمایت وسیع افکار عامه در خود کشورهای امپریالیستی برخوردار گردد. در واقع فقط همین‌گونه مبارزه و مقاومت قادر است از پشتیبانی وسیع توده یی در کشورهای امپریالیستی برخوردار گردد، پشتیبانی‌ای که شرط مهمی در وادار کردن امپریالیست‌های اشغالگر به عقب‌نشینی کامل از افغانستان و خروج تمامی قوای شان از کشور محسوب می‌گردد. اما ما باید از هم‌اکنون نیز برای گسترش مبارزات ضد جنگ امپریالیستی در افغانستان، در درون کشورهای امپریالیستی و تبدیل این مبارزات به یک جنبش ادامه دار بکوشیم. این مبارزات می‌تواند هم‌اکنون نیز باعث تقویت و گسترش مقاومت ملی مردمی و انقلابی علیه این جنگ امپریالیستی در سطح کشور، منطقه و جهان گردد.کارزار مبارزاتی در پانزدهمین سالگرد جنگ امپریالیستی در افغانستان، می‌تواند- و باید- سرآغاز جدیاین مبارزات و انکشاف و گسترش بعدی آن در سایر کشورهای امپریالیستی، به ویژه کشورهای امپریالیستی اشغالگر، تلقی گردد.