رژیم پوشالی کنونی هیچ برنامه‌ای برای مبارزه با ویروس کرونا ندارد
رژیم پوشالی در حالتی که ویروس کرونا جان مردمان بسیاری را در چین، هم‌سایۀ شمال شرقی افغانستان، گرفته بود و به ایران، هم‌سایۀ غربی افغانستان، نیز سرایت کرده بود، منافع سیاسی‌اش را نسبت به منافع ملی و حیات مردمان کشور در الویت قرار داد. در واقع این رژیم عمداً خواست تا ویروس کرونا داخل کشور گردد. رژیم پوشالی اگر می‌خواست می‌توانست با بستن مرز ایران از شیوع این مرض جلوگیری نماید. اما این کار را نکرد. این موضوع را از قول یک تن از داکتران بخش‌های خصوصی هرات پی می‌گیریم. داکتر مسئلۀ مرض کرونا و پیش‌نهادش را در جلسۀ ریاست صحت عامۀ هرات چنین بیان نموده است: «من در تمام جلسات صحت عامۀ هرات شرکت داشتم. زمانی که ویروس کرونا در ایران شناسایی گردید، در جلسۀ صحت عامۀ هرات پیش‌نهاد نمودم که این مرض به زودی شیوع پیدا می‌کند و شهرهای ایران به قرنطینه می‌رود. هرگاه ایران به قرنطینه برود تمامی کارگران افغانی بیکار می‌شوند، آنها از لحاظ اقتصادی زیر فشار قرار گرفته و به طرف افغانستان حرکت می‌کنند، باید از حالا برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا در افغانستان آمادگی گرفت. باید تعدادی خیمه گرفت و به مرز اسلام قلعه فرستاد. هر شخصی که از ایران وارد افغانستان شود باید در خیمه به مدت دو الی سه هفته قرنطینه شود، هرگاه ویروس در وجودش مشاهده شد به شفاخانه انتقال داده شود و اگر مشکلی نداشت اجازه داده شود که به شهر و خانه‌های شان بروند. از ریاست صحت عامۀ هرات خواستم تا این موضوع را با وزارت صحت عامه در میان بگذارد. طوری که در جلسات بعدی مشاهده شد این پیش‌نهاد مورد پذیرش قرار گرفت. حینی که دروازۀ گمرک اسلام قلعه به روی مهاجرین عودت‌کننده از ایران باز شد، دوباره این پیش‌نهاد را دادم، اما شنیده نشد. زمانی که دولت اعلان نمود که امروز ده هزار نفر از ایران وارد افغانستان گردیده اند فردایش در جلسۀ صحت عامه گفتم که از ده هزار نفر حتماً هزار نفر به این ویروس مبتلا اند، در قدم اول همین هزار نفر هزار سیم کارت می‌گیرند، علاوه بر این‌که از نانوایی‌ها و بقیه دکان‌ها سودا می‌گیرند. این بدین معناست که در قدم اول آنها چندین هزار نفر دیگر به شمول خانواده‌های شان را به این ویروس مبتلا می‌سازند و به زودی ویروس کرونا شیوع پیدا می‌کند که امکان جلوگیری از آن غیرممکن می‌گردد. در افغانستان که از هر گونه امکانات بی‌بهره است فجایع انسانی به بار خواهد آمد، باز هم پیش‌نهادم این است که در مرز اسلام قلعه قرنطینه بسازید و هر شخصی که وارد افغانستان می‌گردد، در همان‌جا قرنطینه نمایید. اما چنین نشد. اگر این پیش‌نهاد در همان روز اول پذیرفته می‌شد با هزینۀ نسبتاً کم از شیوع آن جلوگیری می‌شد.» رژیم پوشالی با بی‌اعتنایی به ویروس کرونا نگریست و گذاشت تا این ویروس به سادگی در افغانستان شیوع پیدا کند. چنان‌چه تا سه هفته هر شخصی که مبتلا به ویروس کرونا بود یا از ایران به افغانستان آمده بود و یا از پاکستان. تا کنون بیش از نود درصد مبتلایان به ویروس کرونا از مهاجرین ایرانی اند. امروزه سران رژیم پوشالی فقط برای نجات خود و خانواده‌های شان از مبتلا شدن به ویروس کرونا تلاش می‌ورزند، نه نجات جان توده‌های ستم‌دیدۀ افغانستان. بناءً ویروس کرونا فاجعۀ عظیم انسانی را در افغانستان به وجود خواهد آورد. رژیم پوشالی از این‌که از کنار ویروس کرونا به سادگی گذشت دو هدف را دنبال نمود. اولاً خواست تا جاروجنجال‌های سیاسی را تحت شعاع ویروس کرونا قرار دهد و رقیبش را تحت فشار قرار دهد تا با امتیازات ناچیز، وی را قانع سازد. ثانیاً با شیوع ویروس کرونا در افغانستان توجۀ جهانیان و به خصوص صندوق جهانی پول را به افغانستان جلب نماید. چنان‌چه صندوق جهانی پول مبلغ یک صدوچهار میلیون دالر جهت مبارزه با ویروس کرونا به افغانستان به اصطلاح کمک نموده است. به همین طریق کمک‌های کشورهای منطقه نیز به افغانستان سرازیر شده است. رژیم پوشالی با این بازی‌های سیاسی شیطانی‌اش جان هزاران نفر را به خطر مواجه ساخت تا بر چوکی دست‌نشاندگی باقی بمانـد. پـردۀ ایـن بازی سیاسی شیطانی زمانی پاره گردید که 38 تن از افراد مبتلا و مشکوک به ویروس کرونا از شفاخانۀ شیدائی ولایت هرات فرار نمودند. آنها با صراحت علت فرار شان را از شفاخانه، عدم مراعات بهداشت، نبود غذای کافی و یک جا بودن افراد مشکوک و مبتلا به ویروس کرونا در یک اطاق قلم‌داد نمودند. یک زن از این بیماران به تلویزیون محلی استقلال گفت که: «شفاخانه هیچ آمادگی برای تداوی مریضان ندارد. اصلاً به مریضان مبتلا به ویروس کرونا رسیدگی نمی‌شود. حتی نان و غذا وجود ندارد. ما از کچالو خوردن مردیم و در ضمن شش الی هفت نفر در یک اطاق هستند. سمپل‌هاای که از ما گرفته شده تا حال نرسیده که چه کسی سالم و چه کسی مبتلا به ویروس کروناست. زمانی که این سمپل‌ها برسد، افرادی که نتیجه‌‌اش منفی است حتماً در ظرف این مدت از کسانی که سمپل مثبت دارد مریضی را گرفته است، وقتی دولت او را مرخص می‌کند و به خانه می‌رود ویروس را به کل خانواده انتقال می‌دهد.» فرار مریضان از شفاخانه چهرۀ شیطانی رژیم پوشالی را به وضوح نشان داده است. حتی افراد بلند پایۀ محلی رژیم نتوانسته اند آن را مخفی سازند و آشکارا حرف مریضان فراری را تائید نموده اند. حتی رئیس شورای ولایتی هرات با تائید صحبت مریضان صریحاً گفته است که: «صحت عامۀ هرات هیچ آمادگی برای مبارزه با ویروس کرونا ندارد و اصلاً امکانات وجود ندارد. در هر اطاق پنج الی شش نفر بستری اند. از لحاظ غذایی مریضان نیز در وضعیت بدی به سر می‌برند. مریض باید در بیرون از شفاخانه خود را تست کند. تست نهایی به کابل فرستاده می‌شود، این تست حداقل دو هفته طول می‌کشد تا به هرات برسد، تا زمانی که تست برسد حتماً افراد سالم هم به ویروس کرونا مبتلا می‌شوند. در چنین شرایطی اگر من هم جای آنها می‌بودم از شفاخانه فرار می‌کردم.» چند روز بعد از این رسوایی، رژیم پوشالی اعلان نمود که یک نفر 45 ساله به اثر مبتلا شدن به ویروس کرونا در ولایت هر ات درگذشت. بعد از تحقیق مشخص گردید که اولین قربانی ویروس کرونا همان زنی است که در جلو تلویزیون از بی‌کفایتی رژیم پوشالی و عدم دست‌رسی مریضان به امکانات بهداشتی شکایت داشت. از نظر بسیاری از مردمان هرات این مرگ مشکوک به نظر می‌رسد. بعد از این افتضاح بود که اشرف غنی (شاه‌شجاع چهارم) گفت: «من امر کردم تا چهار صد میلیون افغانی جهت مبارزه به ویروس کرونا به هرات اختصاص داده شود.» (تلویزیون طلوع ـ خبر ساعت شش ـ27 حوت 1398 خورشیدی) طبق گفتۀ داود مرادیان مبلغ 400 میلیون افغانی برابر است با شش میلیون دالر که حدوداً معاش یک بخش کوچک ارگ می‌باشد. (طلوع نیوز- سه شنبه- مؤرخ 5 حمل 1399 خورشیدی) این بحث داود مرادیان بیش از همه فساد و حیف‌ومیل پول‌های بادآورده را در درون ارگ به خوبی نشان می‌دهد. رژیم پوشالی فقط از طریق حیف‌ومیل پول‌های بادآورده اشغال‌گران تا کنون توانسته سر پا بایستد. هرگاه این "کمک"ها قطع گردد، ناقوس مرگ رژیم پوشالی به صدا در می‌آید. با وجودی که مدت زیادی از این دستور فرمایشی و نمایشی اشرف غنی گذشت با آن‌هم شکایات از عدم دست‌رسی به امکانات کافی و تجهیزات بهداشتی در ولایت هرات جریان داشت. در 28 حوت 1398 خورشیدی طلوع مصاحبه‌ای با جیلانی سخن‌گوی والی هرات داشت و از وی در مورد امکانات صحت عامۀ هرات و اختصاص مبلغ چهارصد میلیون افغانی در هرات پرسان نمود. او گفت: «ریاست صحت عامه از امکانات خوبی برخوردار نیست، تا کنون مبلغ یک میلیون افغانـی بـرای هـرات اخـتـصـاص داده شـده و دیـروز وزارت صحت عامه گفت که هفت‌ونیم میلیون افغانی به حساب مستوفیت هرات ریخته شده است.» به همین تاریخ کامران علی‌زایی رئیس شورای ولایتی هرات به تلویزیون طلوع گفت که: «دولت هیچ‌کاری در ولایت هرات برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا انجام نداده است. فقط کاری نموده که 75 لک افغانی (هفت میلیون و پنج‌صد هزار افغانی) به هرات اختصاص داده است.» به تاریخ 12 حمل 1399 خورشیدی بود که کامران علی‌زایی رئیس شورای ولایتی هرات به تلویزیون استقلال در مورد اختصاص یافتن 400 میلیون افغانی جهت مبارزه با ویروس کرونا در هرات گفت: «400 میلیون افغانی به هرات رسیده، اما والی صلاحیت مصرف آن را ندارد و به طور امانت در بانک گذاشته شده است. اما والی جرأت نموده که مبلغ 120 میلیون افغانی قرضه بگیرد.» بعد از چند روز داکتر نثاراحمد مصدق یکی از داکتران شفاخانۀ حوزوی هرات گفت: «ریاست صحت عامه هیچ امکاناتی برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا در هرات ندارد. دولت هم در این زمینه هیچ‌توجۀ نکرده است» زمانی که از وی در مورد اختصاص 400 میلیون افغانی جهت مبارزه با شیوع ویروس کرونا پرسان شد، او گفت که: «پول رسیده، اما کسی صلاحیت مصرف آنرا ندارد.» اصلاً جاروجنجال‌های مقامات بلند پایۀ محلی هرات در مورد بی‌کفایتی رژیم و عدم امکانات برای مبارزه با ویروس کرونا به خاطر آنست که تا کنون رژیم پوشالی اجازه کشیدن 400 میلیون افغانی را به ایشان نداده است تا حیف‌ومیل نمایند. جاروجنجال آنها به خاطر عدم جلوگیری از شیوع ویروس کرونا نیست. مقامات بلند پایۀ هرات ظاهراً "کمیتۀ اضطرار مبارزه با ویروس کرونا" را تشکیل نمودند. این کمیته نیز از عمل‌کرد رژیم در مقابل مبارزه با ویروس کرونا راضی نیست. عدم رضائیت مقامات بلند پایۀ محلی هرات و "کمیتۀ اضطراری مبارزه با کرونا" به این علت بود که آنها می‌خواستند از پول اختصاص یافته مقداری را برای تجهیزات شفاخانه‌ها استفاده نموده و بقیه را بین خود تقسیم نمایند، ولی تا حال موفق به این کار نشده اند. تجربۀ 19 سال گذشته به خوبی نشان داده که رژیم پوشالی و لاش‌خوران دوروبرش کاملاً به فساد غرق هستند و به حیف‌ومیل پول‌های بادآورده و حتی غصب دارایی عامه می‌پردازند. همان‌طوری که با کشیدن هشت‌ونیم میلیون افغانی از بانک هرات هیچ گره‌ای از مشکل مردم هرات حل نگردید، به همان ترتیب 400 میلیون افغانی نیز هیچ مشکلی را در هرات حل نخواهد کرد، و اگر از بانک هم کشیده شود بیش از همه به جیب مقامات بلند پایۀ محلی هرات و "کمیتۀ اضطرار مبارزه با ویروس کرونا" سرازیر خواهد گردید. قیوم رحیمی والی قبلی هرات از اجنت‌های شاه‌شجاع چهارم است. او به اثر فشار "کمیتۀ اضطرار مبارزه با ویروس کرونا" و شورای ولایتی مبلغی را که قبل از اختصاص یافتن 400 میلیون افغانی به هرات رسیده بود (مبلغ هشت و نیم میلیون افغانی) از بانک کشیده و با هم‌گامان خود مقداری تجهیزات خریده و بقیه را حیف‌ومیل نموده بود و به "کمیتۀ اضطرار مبارزه با ویروس کرونا" و شورای ولایتی وعده سپرده بود که تا زمان گرفتن امر بیرون کشیدن مبلغ 400 میلیون افغانی، او مبلغ 120 میلیون قرضه خواهد گرفت، و به ایشان دستور داده بود که تجهیزات طبی را خریداری نمایند. طبق این دستور "کمیتۀ اضطرار مبارزه با ویروس کرونا" شروع به خریداری مواد نموده بود. در چنین حالتی وحید قتالی به صفت والی هرات معرفی گردید و اولین کارش به تعلیق در آوردن فعالیت "کمیتۀ اضطرار مبارزه با ویروس کرونا" بود. این دستور سروصدای "کمیتۀ اضطرار مبارزه با ویروس کرونا" را بلند نمود. شهیر یکی از اعضای این کمیته گفت: «والی سابق هرات جرأت داشت که دستور خرید مواد و تجهیزات بهداشتی را بدهد، ما با اجازۀ وی مواد خریداری نمودیم، باید که پول آن پرداخت گردد.» این جاروجنجال بیان‌گر آنست که تعیین وحید قتالی به صفت والی هرات در شرایط کنونی در قدم اول به خاطر آنست که مبلغ اختصاص یافته به هرات دست‌ناخورده باقی بماند و در قدم دوم مقاومت دستۀ انتخاباتی عبدالله را در این ولایت تضعیف نماید. وحید قتالی با آن‌که میانۀ خوبی با اسماعیل خان و مولوی خداداد رئیس شورای علمای حوزۀ جنوب غرب ندارد، برای پیاده نمودن دستورات شاه شجاع چهارم حین رسیدن به هرات به دست‌بوسی اسماعیل خان و مولوی خداداد رفته و یک روز بعد با شورای علمای هرات دیدار کرده است، اما با این حیله فکر نمی‌شود که توان جلب کمک اسماعیل خان و مولوی خداداد را داشته باشد. مرگ و میر بیماری‌های وبا، توبرکلوز و ملاریا اگر بیش‌تر از ویروس کرونا نباشد، کم‌تر از آن نیست. چیزی که امروز مردمان جهان و به خصوص سرمایه‌داران را به وحشت انداخته گسترش جهانی این ویروس است. با آن‌که امروز خطر مرگ‌ومیر ویروس کرونا بیش‌تر از وبا، توبرکلوز و ملاریا نیست، اما قدرت تخریب ساختار اجتماعی آن زیاد است. امپریالیست‌ها و تمامی نیروهای ارتجاعی طبقۀ حاکمه، امروز از این ویروس به عنوان ابزار سرکوب توده‌ها و تضعیف رقبای خود استفاده می‌کنند. ما امروز به خوبی شاهدیم که شرکت‌های بزرگ کشورهای امپریالیستی به خاطر تولید واکسین ویروس کرونا و انحصار نمودن حق مالکیت آن، در رقابت هستند. هر کدام تلاش دارند تا دیگری را عقب بزنند. این موضوع را لنین در رشد ناموزون سرمایه‌داری به طور دقیق شگافته است. لنین "رشد ناموزون سرمایه‌داری" را در دوران امپریالیزم اجتناب‌ناپذیر می‌داند. از نظر لنین رشد ناموزون سرمایه‌داری به معنای خارج کردن سریع بعضی از کشورها توسط دیگران از بازار جهانی، و تقسیم مجدد جهان می‌باشد. «در مورد این قانون لنین نشان داد که دوران سرمایه‌داری ماقبل انحصاری سپری شده و به امپریالیزم مبدل گردیده است؛ اقتصاد جهان در شرایطی که تضاد میان کشورهای امپریالیستی که سرزمین‌ها، بازار و منابع خام و غیره را در دست دارند تکامل یافته و تقسیم جهان در پیرامون نفوذ کشورهای امپریالیستی به اتمام رسیده است؛ که کشورهای سرمایه‌داری به طور موزون رشد نمی‌کند، این بدان معنا است که یک کشور به دنبال کشور دیگری و به موازات آن رشد نمی‌کند، بل‌که متناوباً کشورهاای که قبل از بقیه سبقت گرفته بودند حالا به عقب رانده می‌شوند و کشورهای جدید دیگری به جلو پیش‌روی می‌کنند؛ و این روش رشد کشورهای سرمایه‌داری به طور اجتناب ناپذیری موجب بروز برخوردها و جنگ‌ها بین کشورهای سرمایه داری و در نتیجه تقسیم مجدد جهان که تا به حال تقسیم شده بود می‌گردد؛ و این تضادها و جنگ‌ها منجر به تضعیف امپریالیزم می‌شود؛ و بدین ترتیب جبهۀ جهانی امپریالیستی به سادگی در معرض تجزیه قرار گرفته و به کشورهای جداگانه مبدل می‌گردد؛ و این‌که بالاخره تحت چنین شرایطی پیروزی سوسیالیزم در یک کشور امکان پذیر می‌گردد.» (استالین ـ لنینیزم یا تروتسکیزم ـ صفحۀ 147 کتاب تروتسکیزم ضد انقلاب در پوشش ـ اثر ج. اولژین) امروز در سطح جهان به خوبی مشاهده می‌شود که برای انحصار نمودن واکسین ویروس کرونا میان امپریالیست‌ها و به خصوص امپریالیزم امریکا و آلمان از یک سو و سوسیال‌امپریالیزم چین از سوی دیگر رقابت به طور جدی وجود دارد، و هر کدام خواهان آنند تا از این بحران برای عقب‌زدن رقیب استفادۀ اعظمی نمایند. به همین ترتیب رژیم پوشالی نیز در افغانستان می‌خواهد از ویـروس کـرونـا بـرای تحت فشار قرار دادن و عقب راندن مخالفین خود بهره‌برداری سیاسی نماید. این ویروس در حالی دامن افغانستان را گرفت که از یک طرف شکست دموکراسی تحمیلی اشغال‌گران در انتخابات دور چهارم ریاست جمهوری خود را به خوبی به نمایش گذاشت و هیئت حاکمۀ رژیم پوشالی علناً بر سر چوکی ریاست جمهوری در جدل قرار گرفتند و از سوی دیگر "توافق‌نامۀ صلح" میان اشغال‌گران امریکایی و طالبان به امضاء رسیده است. در چنین شرایطی این تخریب به مراتب از خطر ویروس کرونا زیان بار‌تر است. رژیم پوشالی با بهره‌گیری سیاسی از ویروس کرونا تمام جدل‌های سیاسی و اختلافات وارده هم‌راه با شکست مفتضحانۀ دموکراسی تحمیلی اشغال‌گران را تحت‌الشعاع این بحران قرار داده است. از طرف دیگر این بحران چهرۀ کریه و درهم ریختۀ رژیم پوشالی را به خوبی به نمایش گذاشته است. توده‌های زحمت‌کش به روشنی می‌بینند که رژیم پوشالی فقط و فقط به فکر منافع خود و باداران اشغال‌گرش می‌باشد، نه منافع علیای توده‌های زحمت‌کش کشور. یک نکتۀ دیگر در این‌جا قابل یادآوری است که با تحمیل جنگ اشغال‌گرانۀ امپریالیست‌ها همه روزه به طور اوسط 200 نفر در افغـانسـتان کشته می‌شود و قربانی این جنگ تحمیلی اشغال‌گران امپریالیست می‌گردند. رژیم پوشالی می‌خواهد تا این جنایت خائنانۀ خویش را زیر نام ویروس کرونا بپوشاند. امروز فقروفاقۀ مردمان و قربانی بیش از حد مردمان ستم‌دیدۀ کشورمان بر اساس جنگ‌های تحمیلی اشغال‌گران امپریالیست و رژیم پوشالی و سایر جنگ‌های تحمیلی اشغال‌گرانه و تحمیلی است، نه ویروس کرونا. قربانی این جنگ های تحمیلی به مراتب بیش‌تر از ویرس کرونا در افغانستان است. این بدان معنا نیست که ما مرگ‌ومیر ناشی از ویروس کرونا را از نظر دور بداریم و یا این‌که آن را دست کم بگیریم، بل‌که بدان معناست که فقروفاقه و مرگ ومیر مردمان این سرزمین چندین برابر مرگ و میر ویروس کرونا است که نباید تحت الشعاع مبارزه با ویروس کرونا قرار گیرد. رژیم پوشالی و باداران اشغال‌گر شان اصلاً توان مبارزه با ویروس کرونا در افغانستان را ندارند، زیرا برای آنها منافع غارت‌گرانۀ شان نسبت به جان مردم افغانستان در اولویت قرار دارد. مردم ستم‌دیدۀ کشور به هیچ عنوان نباید چشم امید به الطاف اشغال‌گران امپریالیست و رژیم پوشالی در مبارزه با ویروس کرونا را داشته باشند، بل‌که باید خودشان با این ویروس کشنده به مبارزه برخیزند و بیش‌تر از همه برای بیرون راندن قهری اشغال‌گران امپریالیست و سرنگونی رژیم پوشالی و ایجاد جامعۀ دموکراتیک نوین تحت رهبری حزب پیش‌آهنگ طبقه کارگر بسیج گردند. فقط و فقط از این راه می‌توان به تمام این مشکلات فایق آمد و بس. بی کفایتی رژِیم پوشالی را می‌توان در ولایت تخار به خوبی مشاهده نمود. وقتی یک نفر به صحت عامۀ ولایت تخار جهت تست کرونا مراجعه می‌کند و صحت عامۀ ولایت تخار تست او را به کابل می‌فرستد. زمانی تست از کابل به ولایت تخار می‌رسد که فرد مذکور وفات نموده و خانواده اش با صدها نفر او را کفن ودفن می‌کنند. (نام‌برده به تاریخ 16 حمل 1399 خورشیدی وفات می‌کند، اما تست آن به تاریخ 17 حمل به ولایت تخار می‌رسد که مثبت است) بحران کنونی خیانت و رذالت‌های تنفرانگیز رژیم پوشالی را به نمایش خواهد گذاشت و نفرت و انزجار توده‌های ستم‌دیده در برابر رژیم پوشالی چند برابر خواهد گردید. در چنین حالتی این امکان وجود دارد که از بطن جامعه نیروهای توده‌یی سر بلند نمایند و به مقاومت علیه اشغال‌گران امپریالیست، رژیم پوشالی و طالبان تازه تسلیم‌شده بپردازند. با آن‌که امروز تمام مردم درگیر مبارزه با ویروس کرونا هستند، اما این مبارزه به زودی می‌تواند تبددیل به مبارزۀ وسیع مردمی علیه اشغال‌گران امپریالیست، رژیم پوشالی و تمام نیروهای خاین و مرتجع گردد، اما به شرط این که ما بتوانیم وظایف محولۀ خود در قبال توده‌های زحمت‌کش کشور را فعالانه اجرا نماییم و در پیشاپیش مبارزات آنها قرار بگیریم. شرایط اضطراری امروز در افغانستان در برگیرنده مخاطرات بزرگ است، یا به عبارت دیگر نظر به بی‌کفایتی و فساد بی‌حد رژیم دست‌نشانده و بازی‌های سیاسی آن، شیوع این ویروس به طور روز افزونی گسترش یافته و می‌یابد. از یک طرف تلفات ناشی از این ویروس به مراتب بالا می‌رود، و از طرف دیگر فقر و بیکاری مردم ستم‌دیده را به ستوه خواهد آورد. در چنین شرایطی ما باید فرصت‌های نوین مبارزاتی را درک نموده و به استقبال این شرایط بشتابیم و خود را برای مبارزه با این شرایط تازه آماده ساخته و تجدید سازمان دهیم. وظیفۀ تمامی نیروهای انقلابی این است که نه تنها در مقابل شیوع ویروس کرونا به مبارزه برخیزند و آنرا جدی بگیرند، بل‌که با تمام نیرو علیه اشغال‌گران امپریالیست امریکایی و متحدین شان و تلاش آنها برای ادغام کردن تمامی نیروهای ارتجاعی دست‌پروردۀ کنونی و سایق شان (بروکرات- تکنوکرات‌ها، جهادی‌ها و طالبان) در یک رژیم دست‌نشاندۀ جدید، به مبارزه برخیزند. امروز به وضوح دیده می‌شود که سرمایه‌داری امپریالیستی سخت تلاش می‌ورزد تا داروی این ویروس را کشف نماید. زمانی‌که این دارو کشف گردید، این ویروس مهار می‌گردد. آن‌گاه سرمایه‌داری امپریالیستی دیگر تشویشی از این ناحیه نخواهد داشت. تودهای ستم‌دیده باید آگاه باشند که مهار این ویروس برای طبقات سرمایه‌دار و استثمارگر است نه طبقات زحمت‌کش. با کشف داروی ویروس کرونا باز هم این ویروس از میان طبقات زحمت‌کش مانند گرسنگی و انواع بیماری‌های دیگر قربانی خواهد گرفت. ما به خوبی شاهدیم که امروز امکانات و تجهیزات برای مبارزه با ویروس کرونا در دست‌رس همگان قرار ندارد، بل‌که در دست‌رس مشت اقلیت خاین و طبقۀ حاکمه قرار دارد و قرار می‌گیرد. امروز طبقات زحمت‌کش افغانستان بین مرگ و زندگی دست و پنجه نرم می‌کنند و لقمه نانی برای خوردن ندارند، در چنین وضعیتی نه تنها ویروس کرونا آنها را تهدید می‌کند، بل‌که خطر گرسنگی بیش‌تر از آن دامن شان را گرفته و آنها را به مرگ تهدید می‌نماید. رژیم پوشالی در چنین حالتی بعضی ولایات را به قرنطینه برده و یقیناً به زودی تمام ولایات افغانستان را به قرنطینه خواهد برد. اما رژیم هیچ‌گونه برنامه‌ای برای نجات توده‌های ستم‌دیده که به علت فقر و بیکاری بین مرگ و زندگی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، ندارد. این وضعیت بیش از همه نگران‌کننده است، زیرا همان‌قدر که ویروس کرونا از مردم قربانی می‌گیرد به همان میزان حالت امنیتی را برهم زده و در داخل هر کوچه و پس کوچه اعمال جنایی چند برابر خواهد گردید و از مردم قربانی خواهد گرفت و یقیناً قربانی مردم در اثر جنگ‌های ارتجاعی خاینانه و تحمیلی اشغال‌گرانه چند برابر بیش‌تر خواهد بود. حینی که رژیم پوشالی امر قرنطینۀ یک ولایت را صادر می‌نماید، در قدم اول باید حقوق بخور و نمیری برای کسانی که زیر خط فقر اند در نظر بگیرد و در قدم دوم پرسونل صحی خانه به خانه رفته و تمامی افراد را چک نماید. کسانی که مبتلا به ویروس کرونا اند برای شان کارت سرخ بدهند و به شفاخانه بستر نمایند و کسانی را که مشکوک اند کارت زرد داده و در خانۀ شان قرنطینه نمایند و برای افراد سالم کارد سبز بدهند، که حین ضرورت عاجل فقط آنها بتوانند از خانه بیرون روند. اما هیچ یک از این برنامه‌ها را رژیم پوشالی در شهرهاای که به قرنطینه رفته اند روی دست نگرفته چه رسد به قراء و قصبات و ولسوالی‌ها. امروز ولسوالی‌های نوزده گانۀ ولایت هرات فاقد تجهیزات طبی است و حتی در بسیاری از ولسوالی‌ها نه کلنیکی وجود دارد و نه داکتری. در ولسوالی‌هاای که کلینیک هم وجود دارد بسیاری آنها بسته است و در بقیه هم هیچ امکاناتی وجود ندارد. در ولایات درجه دوم و سوم وضعیت خیلی بدتر از ولایت هرات می‌باشد. آماری که امروز رژیم پوشالی از بیماران مبتلا به ویروس کرونا ارائه می‌کند دقیق نیست. این آمار زمانی قابل اعتماد است که مردم به صورت گسترده آزمایش شوند. طوری‌که بیان نمودیم رژیم پوشالی نه می‌خواهد و نه توان آن را دارد که مردم را به صورت گسترده آزمایش نماید. به این ترتیب رژیم پوشالی، افغانستان را به طرف یک فاجعۀ انسانی سوق خواهد داد. وضعیت جاری کشور از ما می‌طلبد که در پهلوی مبارزه و مقاومت علیه اشغال‌گران امپریالیست و رژیم پوشالی و دم‌سازی و سازش طالبان با اشغال‌گران امپریالیست امریکایی و تیاری شان برای سهم‌گیری در رژیم دست‌نشاندۀ همه شمول ارتجاعی در آینده، باید طالب حقوق تعطیلی بخش‌های خصوصی و دولتی، تأمین زندگی حداقل بخورونمیر مردمی که زیر خط فقر زندگی می‌کنند، توقف پول کرایی خانه‌ها و دوکان‌ها شده و به همین ترتیب خواهان آب و برق رایگان از زمان شیوع ویروس کرونا تا زمان برطرف شدن خطرات جاری این ویروس گردیم و منظماً در این مسیر مبازات خویش را به پیش بریم. تودهای زحمت‌کش جامعه برای به دست آوردن خواست‌های فوق‌الذکرباید هم‌راه با نیروهای انقلابی کشور دوشادوش به پیش روند. در این حالت وظیفۀ نیروهای انقلابی است که در جهت تحکیم، گسترش و تقویت روحیۀ ابتکار توده‌های زحمت‌کش بکوشند. در چنین شرایطی نیروهای انقلابی هیچ‌گاه نباید نظاره‌گر اوضاع باشند، بل‌که برای ذهنیت دادن توده‌ها به مصاف این بحران روند و تلاش نمایند که نقش مثبت و سازنده‌ای در مبارزات جاری توده‌ها علیه این بحران بازی نمایند.