هموطنان عزيز!
طوري كه اطلاع داريد قرار است در اواخر ماه اسد امسال، دور دوم انتخابات رياست جمهوري رژيم دست نشانده، يكجا با دور دوم انتخابات شوراهاي ولايتي رژيم، برگزار گردد. ما، از هم اكنون كه روند به اصطلاح مبارزات انتخاباتي براي گرم كردن ميدان اين بازي نمايشي امپرياليستي – ارتجاعي و فريبكارانه تازه آغاز گرديده است، شما را مورد خطاب قرار مي دهيم و از شما مي خواهيم كه:
در انتخابات رياست جمهوري و شوراهاي ولايتي رژيم دست نشانده شركت نكنيد!
ما بخاطري اين خواست را به پيشگاه شما تقديم مي كنيم كه:
اولا: همه مي دانند كه شركت مردم در اين انتخابات حتي در سطح انتخابات قبلي رژيم نخواهد بود و تعداد به مراتب كمتري در آن شركت خواهند كرد كه يك اقليت بسيار كوچك از مجموع نفوس كشور را شامل خواهد شد. مردمان ما كاملا حق دارند با اينچنين روحيه نا مساعد با انتخابات آينده رژيم برخورد نمايند و وسيعا در آن سهم نگيرند. آنها نتايج انتخابات هاي قبلي رژيم را با چشم سر مشاهده كردند و به روشني ديدند كه نتيجه آنها جز بمباران هاي قتل عام كننده بيشتر اشغالگران، تعميق و گسترش فساد رژيم، دربدري، بيكاري و گرسنگي بيشتر زحمتكشان و تشديد تضاد هاي ارتجاعي ميان بخش هاي مختلف اهالي مناطق مختلف كشور، چيز ديگري نبوده است.
بنابرين اقليت بايد با اكثريت بر حق مردمان ما كه در اين انتخابات شركت نمي كنند، همراهي نمايند و در هيچ سطحي در آن شركت نكنند. ما به همه هموطنان اطمينان مي دهيم كه هيچ قدرت و مرجعي نمي تواند و حق ندارد كه جبرا آنها را به شركت درين انتخابات مجبور سازد. چنانچه در مواردي با تهديدات مراجع قدرت رژيم و جنگ سالاران جنايتكار مربوط به باند هاي مختلف رژيم مواجه شديد، دست به مقاومت بزنيد و مطمئن باشيد كه آنها هيچ كاري عليه شما انجام داده نمي توانند. حتي مطابق به قانون اساسي و قانون انتخابات خود رژيم، شركت در انتخابات اجباري نيست و هيچ يك از مقامات رژيم و جنايتكاران مربوط به آن، قانونا حق ندارند شما را مجبور به شركت در انتخابات نمايند. علاوتا رژيم آنها آنقدر پاشيده و شاريده است كه ديگر توان اجراي تهديدات شان درينمورد را ندارند. 
به هيچوجهي حاضر نشويد آراء تان را بصورت فردي و يا جمعي بفروشيد. چيز هاي ناچيزي كه شما در بدل اين فروش دفعتا بدست مي آوريد، در آينده بصورت مستقيم و يا غير مستقيم چند برابر بيشتر از شما پس گرفته خواهند شد.
ما به نوبه خود وظيفه مان مي دانيم كه با موارد تهديدات ميان تهي و يا واقعي و همچنان خريد و فروش آراء با استفاده از هر وسيله مبارزاتي بايستيم و يا لا اقل چنين مواردي را افشا نمائيم.
ثانيا: اين انتخابات همانند انتخابات هاي قبلي رژيم دست نشانده از تمامي جهات سياسي، مالي، امنيتي، تبليغاتي و غيره توسط اشغالگران رويدست گرفته شده و به پيش برده مي شود. بودجه برگزاري اين انتخابات را اشغالگران تامين مي كنند و امنيتش را هم عمدتا همانها مي گيرند. جريان برگزاري اين انتخابات نيز بصورت محكمي توسط اشغالگران كنترل مي گردد. فقط كافي است نگاهي به تركيب " كمسيون سمع شكايات " در مورد كانديداهاي اين انتخابات بيندازيم. در اين كمسيون پنج نفره، سه نفر خارجي و دو نفر افغانستاني شركت دارند. رئيس كمسيون يك كانادايي است و دو عضو ديگر كمسيون يكي امريكايي و ديگري انگليس هستند. در واقع همين سه نفر تصميم گرفته اند كه به چه كساني از كانديدا ها اجازه شركت در انتخابات بدهند و به چه كساني ندهند.
شركت درين انتخابات به مفهوم تائيد اشغال كشور توسط قدرت هاي امپرياليستي وارتجاعي خارجي و به مفهوم تائيد حاكميت پوشالي رژيم دست نشانده است كه هيچ مفهومي جز خيانت ملي و وطنفروشي ندارد.
ثالثا: وضعيت امروزي كشور و مردمان كشور با وضعيت زمان اشغال افغانستان توسط سوسيال امپرياليست هاي شوروي و حاكميت پوشالي رژيم دست نشانده آنها كدام فرق اساسي ندارد. مردمان ما در مبارزه و مقاومت عليه اشغالگران و دست نشاندگان شان دران زمان دو و نيم ميليون نفر قرباني دادند و چندين ميليون ديگر شان رنج ها و مصيبت هاي آوارگي به كشور هاي خارجي و بيخانماني در داخل افغانستان را بجان خريدند. سلسله اين رنج ها و مصيبت ها هنوز پايان نيافته است.
يقين داريم كه اكثريت شما، يك يا چند عزيز تان را در آن وقت از دست داده ايد ويا شخصا و همراه با خانواده هاي تان درد ها و رنج هاي آوارگي و بيخانماني را تحمل كرده ايد و بعضا هنوز هم تحمل مي كنيد. ما و شما آن قرباني هاي عظيم را به اين خاطر متقبل نشديم كه سوسيال امپرياليست هاي شوروي و نوكران شان از دروازه كشور ما خارج شوند تا امپرياليست هاي امريكايي و نوكران شان از كلكين آن وارد گردند. شركت در اين انتخابات به مفهوم ناسپاسي در حق شهداي جنگ مقاومت ضد سوسيال امپرياليستي و ناديده گرفتن رنج ها و مصيبت هاي آوارگان و بيخانمان شدگان آن جنگ مقاومت است.
رابعا: رژيم دست نشانده و پوشالي حاكم، سر تا پا و بصورت كامل يك رژيم فاسد و چپاولگر است، آنچنانكه مي توان آنرا فاسد ترين رژيم در تاريخ افغانستان دانست. اين خصلت رژيم با تغيير سردمداران آن تغيير نمي نمايد. ولي شركت ولو محدود شما در اين انتخابات يكبار ديگر به اين رژيم فاسد و سردمداران سراپا آلوده آن فرصت مي دهد كه دعواي دروغين منتخب شدن توسط مردم را مطرح نمايند و باز هم به فساد وچپاولگري هاي شان ادامه دهند.
خامسا: اكثريت كساني كه سرمداران اين رژيم پوشالي را تشكيل مي دهند، جنايتكاران قابل محاكمه خلقي – پرچمي، جهادي و طالبان تسليم شده هستند و اكثريت كانديداهاي رياست جمهوري و شوراهاي ولايتي رژيم نيز همين هايند. كل جريان آمادگي ها براي برگزاري اين انتخابات نشان مي دهد كه معامله گري هاي آشكاري صورت گرفته تا يكبار ديگر همين جنايتكاران حاكم موجود با فريبكاري ها و تقلبات وسيع و با جابجايي ها و تغييرات اندكي، بر مسند اقتدار و حاكميت پوشالي حاكم باقي بمانند. اين رسوايي و افتضاح آنقدر عريان و عيان است كه حتي تعداد زيادي از كانديداهاي رياست جمهوري رژيم، دم از تحريم انتخابات مي زنند. در چنين شرايطي، كساني كه با " نيت نيك " در اين بازي انتخاباتي شركت مي كنند، آرزو دارند كه تعفن زجر دهنده و كثافت غير قابل تحمل يك مرداب عميق و وسيع را كه پرورش دهنده انواع بيشمار ميكروب ها و حشرات كزنده است، با " عطر پاشي از ميان ببرند. اين كار شدني نيست. اينها بايد بدانند كه بو و گند اين مرداب را با " عطر پاشي " نمي توان از ميان برد. يگانه راه و چاره، خشكاندن كامل اين مرداب است تا همراه با آن، تمام بو و گند و تمام حشرات زهري پرورده شده در آن نيز از ميان بروند.
ما بطور خاص كارگران و دهقانان كشور را مورد خطاب قرار مي دهيم:
در انتخابات رژيم شركت نكنيد! اين رژيم نماينده و حامي و پشتيبان يك مشت فيودال و سرمايه دار استثمارگر دلال است. يكي از اهداف اصلي برگزاري انتخابات جاري، ابقا و تحكيم زنجير هاي استثمار بر دست ها و پاهاي شماست. شركت شما در اين انتخابات، جز خدمت سياسي به دشمنان طبقاتي تان، مفهوم ديگري نمي تواند داشته باشد. از دست زدن به چنين كاري بر حذر باشيد!
ما توده هاي ستمديده زنان و دختران افغانستاني را مورد خطاب قرار مي دهيم:
در انتخابات رژيم شركت نكنيد! امپرياليست هاي اشغالگر و رژيم دست نشانده آنها مسئله زنان را صرفا به مثابه گروگاني در خدمت به اشغالگري ها و وطنفروشي هاي شان مورد استفاده قرار مي دهند. سر تا پاي اين رژيم را وارسي كنيد! آيا اكثريت قريب به اتفاق گردانندگان كنوني و كانديداهاي دور دوم انتخابات رياست جمهوري و شوراهاي ولايتي رژيم، شوونيست هاي قسم خورده و زن ستيزان نا پشيماني نيستند كه براي ابقا وتحكيم بردگي جنسي زنان، قانون برده دارانه تدوين، تصويب و توشيح مي كنند؟
موجوديت يك اقليت كوچك نمايشي از زنان در ميان گردانندگان رژيم و كانديداهاي انتخابات جاري، نبايد شما را فريب دهد. چند نفر از زنان پارلمان نشين رژيم، در مخالفت با قانون تحميل كننده بردگي جنسي بر زنان يعني " قانون احوالات شخصيه اهل تشيع " راي مخالف دادند؟ امارت اسلامي طالبان نيز در زمان قدرتش، تعداد زيادي از زنان را به خدمت گرفته بود كه گرچه رتبه هاي شان پائين بود، اما نقش شان در خدمت به امارت اسلامي نمايشي نبود. اين وضعيت انعكاس دهنده واقعيت تلخ موجود در سطح كل جامعه، به شمول خانواده ها، است. واقعيت تلخ مذكور اين است: شوونيزم مرد سالار توسط خود زنان نيز تحكيم و تقويت مي گردد. يكي از وظايف اصلي زنان مربوط به رژيم نيز تحكيم و تقويت شوونيزم مرد سالار است. 
ما نسل جوان كشور را مورد خطاب قرار مي دهيم:
در انتخابات رژيم شركت نكنيد! شركت در انتخابات رژيم به مفهوم شركت در تلاش براي تحكيم حاكميت پوشالي اين رژيم است. به هر اندازه ايكه اين تلاش نتيجه بدهد به همان اندازه عمر بي سرنوشتي شما نيز بيشتر خواهد شد. تحكيم بيشتر اين رژيم به مفهوم تحكيم بيشتر حالت اشغال كشور و به مفهوم ادامه بيشتر جنگ در كشور است و اين يعني طولاني شدن مدت استفاده از شما به مثابه گوشت دم توپ جنگ اشغالگرانه اربابان رژيم و جنگ وطنفروشانه خود رژيم و دوام دار شدن بيشتر بيكاري، بي آيندگي، دربدري و آوارگي شما.
ما توده هاي مليت هاي تحت ستم كشور را مورد خطاب قرار مي دهيم:
در انتخابات رژيم شركت نكنيد! اين رژيم ذاتا يك رژيم شوونيست و اعمال كننده ستم ملي بر مليت هاي تحت ستم كشور است. اين خصلت ذاتي رژيم در قانون اساسي اش رسما تثبيت شده است. مهره هاي غير پشتون موجود در اين رژيم و مهره هاي كانديد براي احراز مقام در اين رژيم، نمايندگان منافع حقيقي مليتي شما نيستند. آنها خود فروختگاني هستند كه تعلقات مليتي شان را در خدمت شوونيزم حاكم قرار مي دهند تا ثروت هاي چپاول شده دست داشته شان را حفظ كنند و ثروت هاي بيشتري بدست بياورند.
ما توده هاي پشتون در كشور را مورد خطاب قرار مي دهيم:
در انتخابات رژيم شركت نكنيد! نصيب شما از وضعيت كنوني، قتل هاي پيهم در بمباران هاي هوايي اربابان اشغالگر رژيم بوده و خواهد بود. به هم مليتي هاي تان در پاكستان نگاه كنيد! لشكر كشي اردوي دولتي پاكستان بر مناطق مختلف پشتون نشين آن كشور در ظرف چند ماه گذشته، چهار ميليون پشتون پاكستاني را به آوارگي كشانده و هزاران نفر شان را از ميان برده است. اين لشكر كشي كه بنا به دستور اربابان امريكايي رژيم پوشالي تحميل شده بر افغانستان صورت مي گيرد، مورد حمايت و تشويق اين رژيم قرار دارد. شركت شما در انتخابات جاري رژيم، سهمگيري در تلاش براي تحكيم اين رژيم و گسترش بيشتر نفوذ و حاكميت آن است. هر قدري كه اين تلاش ضد ملي و ضد مردمي نتيجه بدهد، بمباران هاي قتل عام كننده بر شما بيشتر و بيشتر خواهد شد و اردوي دولتي پاكستان نيز بيشتر و بيشتر تشويق و حمايت خواهد شد كه همچون سوات و باجور، وزيرستان و سائر مناطق پشتون نشين پاكستان را درهم كوبد و اهالي شان را وسيعا به قتل رسانده وبه آوارگي بكشاند. شما  بايد بدانيد كه پشتون هاي شامل در رژيم و پشتون هاي كانديد براي رسيدن به مقام و چوكي درين رژيم، به شمول كرزي، نمايندگان حقيقي شما نيستند. آنها در اصل به دنبال منافع طبقاتي، خانوادگي و شخصي خود شان هستند و از احساسات مليتي شما در جهت تامين اين منافع سوء استفاده مي كنند.     
عدم شركت در انتخابات رژيم پوشالي، بخشي از مقاومت عليه اشغالگران امپرياليست و خائنين ملي دست نشانده آنها است. بيائيد به جهانيان نشان دهيم كه اكثريت قاطع و قريب به اتفاق مردمان كشور ما در اين حركت مقاومت جويانه شركت مي كنند!
حزب كمونيست ( مائوئيست ) افغانستان متعهد است كه با تمام توش و توان، براي توفيق هر چه گسترده تر كارزار مبارزاتي تحريم انتخابات رياست جمهوري و شوراهاي ولايتي رژيم دست نشانده، در مسير مبارزه براي برپايي و پيشبرد جنگ مقاومت ملي مردمي و انقلابي عليه اشغالگران امپرياليست و خائنين ملي، كار و پيكار نمايد.
در حال حاضر، ما تمامي شخصيت ها و حلقات ملي، دموكرات و انقلابي كشور را به تنظيم و پيشبرد يك مبارزه مشترك براي پيشبرد كارزار مبارزاتي تحريم اين انتخابات عوام فريبانه و نمايشي بر مبناي مواضع و شعار هاي مشترك فرا مي خوانيم!

حزب كمونيست ( مائوئيست ) افغانستان
اول سرطان 1388 ( 22 جون 2009 )

تشديد و گسترش خانه جنگي ارتجاعي در پاكستان
و
آوارگي ميليون ها نفر

حركت هاي ارتجاعي وحشتناك
براي بر گشتاندن جامعه به اعماق تاريك چندين قرن قبل تاريخ

1

تحميل جزيه بر اهالي غير مسلمان منطقه خيبر

يكي از آخرين تلاش هائي كه ملاهاي شيعه افغانستان، تحت رهبري عملي شيخ آصف قندهاري، رهبر حركت اسلامي افغانستان و متنظم حوزه علميه كابل ( بزرگترين مركز تعليمي اسلامي شيعه در افغانستان ) براه انداختند، تنظيم " قانون احوالات شخصيه اهل تشيع " و تصويب و توشيح آن توسط پارلمان رژيم پوشالي و كرزي بود. احكام مذهبي بسياري كه مدت ها ست عملا منسوخ شده تلقي مي گردند و حتي احكامي كه از همان ابتداي به ميان آمدن نتوانسته و نمي توانسته احكام  تطبيقي كامل باشند، در متن اين قانون دوباره گنجانده شدند. درينجا بطور مثال صرفا به دو مورد اشاره مي گردد:
" تمكين " – در نكاح اسلامي، زن در بدل مهريه معيني، كه در قرآن از آن بنام " اجوره " ياد شده است، و همچنان تامين اعاشه توسط مرد، نفس خود را به مرد تسليم مي نمايد. نكاح اسلامي در دو مورد مستلزم تمكين كامل زن از شوهر است: يكي در همخوابگي و ديگري در خارج شدن و يا خارج نشدن زن از خانه.
گمان نمي رود كه حكم مبني بر تمكين جنسي كامل و دايمي زن از شوهر، از همان ابتداي اعلام، يك حكم تطبيقي كامل و قابل اجرا بوده باشد. در شرايط كنوني و با توجه به شناخت علمي وسيع از مسائل جنسي انسان ها و همچنان پيچيده شدن زندگي و مناسبات اجتماعي، طرح چنين احكام عملا منسوخ به مثابه قانون، غير از آنكه به شدت ستمگرانه است، عميقا جاهلانه نيز مي باشد.
البته توضيح اين نكته ضروري است كه تمكين جنسي كامل و دايمي زن از شوهر با موضوع ممنوعيت رابطه جنسي در بيرون از چوكات زناشوهري فرق دارد. در شرايط كنوني، ممنوعيت رابطه جنسي در بيرون از چوكات زنا شوهري براي زنان ومردان متاهل، در تمامي قوانين مدني وجود دارد. اما موضوع تمكين جنسي كامل ودايمي زن ازشوهر درانها موجود نيست، چرا كه چنين چيزي را اساسا نمي توان به صورت يك حكم قانوني در آورد.
تمكين زن در خارج شدن و يا خارج نشدن از خانه، قبل از همه مستلزم موجوديت چيزي بنام خانه است. اگر اصلا خانه اي وجود نداشته باشد، مثلا در زندگي كوچي ها، چگونه مي توان حكم مذكور را اجرا كرد؟ برعلاوه، اين حكم در طول تاريخ، و هم اكنون، صرفا براي افراد مربوط به طبقات و اقشار بالايي كار برد و قابليت تطبيق داشته و دارد و نه براي توده هاي زحمتكش.        
" نكاح موقت ( متعه ) " –  متعه از نگاه لغوي به مفهوم كار يا چيز قابل تمتع ( لذت بردن ) است. به عبارت ديگر منظور از متعه ( نكاح موقت )، عياشي است و زن واضحا درينگونه نكاح صرفا به مثابه يك شي يا جنسي براي عياشي مرد تلقي مي گردد و اين " قابليتش " براي مدت معيني در بدل يك قيمت معين جنسي و يا پولي توسط مرد خريده مي شود..
نكاح موقت در سال هاي اول صدر اسلام در زمان حيات محمد مجازبود و هيچگونه حكمي مبني بر تحريم آن صادر نشده است. اما عمر از نكاح موقت خوشش نمي آمد و با آن مخالف بود. او به ابوبكر نيز پيشنهاد داده بود كه نكاح موقت را ممنوع اعلام نمايد. اما ابوبكر به دليل اينكه نكاح موقت در زمان حيات خود محمد ممنوع اعلام نشده بود، جرئت نكرد دست به اين كار بزند. عمر در زمان خلافت خودش دست به اين كار زد و نكاح موقت را همرديف زنا قرار داد. وي تا آن حدي توانست اين ممنوعيت را عملي نمايد كه حتي علي وادار شد از اين ممنوعيت تبعيت نمايد و يا لا اقل صيغه بازي هايش را پنهاني انجام دهد و حد اقل در يك مورد، مطابق به روايات خود راويان شيعه، مجبور گرديد تاوان كلاني نيز براي اين كار پنهاني اش بپردازد. از آن زمان به بعد، ممنوعيت صيغه موقت توسط تمامي مذاهب اهل تسنن و اكثريت مذاهب اهل تشيع پذيرفته شده و مورد اجرا قرار مي گيرد. تنها در مذهب اثناعشريه ( جعفري ) است كه حكم قاطع حلال بودن نكاح موقت وجود دارد و حتي توسط بعضي از ملاهاي اين فرقه به مثابه كاري تبليغ مي گردد كه ثواب آن بيشتر از نكاح دايمي است.
در افغانستان پيروان دوفرقه مذهبي اهل تشيع وجود دارند: جعفري و اسماعيلي. اما صيغه موقت حتي در ميان پيروان مذهب جعفري در افغانستان، در طول تاريخ، يك عمل مذموم و غير قابل عمل تلقي شده است، تا آن حدي كه صرفا بعضي از ملاهاي جعفري به تبليغ براي آن دست مي زنند. كساني كه ندرتا دست به اين كار مي زنند، معمولا دزدانه عمل مي كنند و از افشا شدن آن خجالت مي كشند. زنان بطور خاص با اين كار مخالفند و " صيغه " را مساوي با " زنا " مي دانند و زنان صيغه شده را به شدت مذمت مي كنند.
" قانون احوالات شخصيه اهل تشيع " بنا به عدم تجانس داخلي رژيم پوشالي با مخالفت هاي دروني مواجه شد و جان چند نفر نيز در جريان اين كشمكش ضايع شد. اربابان امپرياليستي رژيم نيز با اين قانون مخالفت كردند. در نتيجه، اين قانون به حالت تعليق در آمد و كرزي بعد از تصويب آن توسط پارلمان رژيم و حتي بعد از توشيح آن توسط خودش، حكم اصلاح مجدد آن را صادر كرد.
با نگاهي به متن تصويب شده و توشيح شده اين قانون، مي توان بخوبي و روشني به ماهيت ستمگرانه مذهبي و زن ستيزانه خود اين قانون و كلا رژيم پوشالي پي برد.
اين قانون در واقع زنان را به مثابه بردگان جنسي مردان تعريف مي نمايد و نه انسان ها و شهروندان متساوي الحقوق با مردان. 
زبان اين قانون همان زبان جلف و وقيحانه توضيح المسائلي است و كلماتي چون " وطي "، " دخول "، " مدخوله " و غيره كه كلمات معادل دري  و پشتوي آنها در مكالمات روز مره مردم به عنوان فحش و دشنام بكار برده ميشوند، سراسر بخش هاي مربوط به نكاح، نكاح موقت و طلاق را پوشانده است.
قانون احوالات شخصيه اهل تشيع، بصورت بسيار بارزي نشاندهنده ستم مذهبي بر شيعيان افغانستان است. مطابق به قانون اساسي رژيم، شيعيان افغانستان صرفا در رابطه با احوالات شخصيه،حق دارند قانون ويژه خود را در مطابقت با احكام فقهي تشيع داشته باشند. يعني آن ها در رابطه با احوالات غير شخصيه  حق ندارند قوانين ويژه خود را داشته باشند و بايد ازهمان قانون عمومي كشوري كه بايد در مطابقت با فقه حنفي قرار داشته باشد، تبعيت نمايند.
جنبه ديگري از ستمگري مذهبي اين قانون، ناديده گرفتن كامل شيعيان اسماعيلي در افغانستان است كه حد اقل مجموع نفوس آنها را مي توان يك ميليون نفر تخمين نمود. قانون احوالات شخصيه اهل تشيع، كه شيعيان را مساوي به پيروان مذهب جعفريه قرار مي دهد، كلا در مطابقت با فقه جعفري قرار دارد.
مهم ترين جنبه ستمگرانه مذهبي اين قانون، ستمي است كه از ناحيه چنين قانوني متوجه تمامي اهالي شيعه جعفري در افغانستان مي گردد. اين قانون، خصوصي ترين مسائل زندگي زنان و مردان اين بخش از اهالي كشور را رسما به مثابه مسائل قابل كنترل توسط حكومت و ملا ها تعريف مي نمايد و به اين ترتيب ستمگري مذهبي تماميت خواهانه متبلور درين وضعيت، اگر به مراتب غليظ تر از ستمگري مذهبي امارت اسلامي طالبان نباشد، به هيچوجه كمتر از آن نيست. اين جنبه ستمگرانه مذهبي اين قانون اساسا ناشي از آن است كه " طالبانيزم تشيع " كلا در درون رژيم حضور دارد وتماميت خواهي مذهبي، ديد ارتجاعي و روحيه استبدادي بخش هايي از اين "طالبانيزم " مثل بخش محسني، از پشتوانه " مرجع " قابل تقليد نيز برخوردار است. به همين جهت، محسني در دفاع آشكار از اين قانون ايستاد و اعلام كرد كه:
‹‹ هيچ كسي حق ندارد اين قانون را تغيير بدهد. ››
گمان نمي رود كه اين قانون بتواند به عنوان يك قانون قابل اجرا تثبيت گردد. ولي از جانب ديگر ملاهايي مثل محسني نيز ممكن نيست تغيير آن را بپذيرند. محتمل ترين امكان اين است كه اين قانون مدت ها به حالت تعليق قرار بگيرد، همانگونه كه احكام معيني از آن، عملا قرن ها به حالت تعليق قرار داشته است.

ملاهاي بنياد گراي شيعه جعفري در افغانستان، تثبيت قانون احوالات شخصيه اهل تشيع در قانون اساسي رژيم را، كه در واقع جز تثبيت حق آنها براي تحت كنترل گرفتن مسائل شخصي وخصوصي اهالي شيعه معني و مفهوم ديگري ندارد، به مثابه يك دستاورد سياسي و به مثابه تثبيت حقوق دموكراتيك شيعيان در افغانستان، به خورد مردم داده و مي دهند. ولي يكي از الزامات اوليه تثبيت حقوق دموكراتيك تمامي مردم افغانستان، منجمله شيعيان، جدايي دين از دولت يعني غير ديني شدن دولت است. اصولا دموكراسي، حتي به مفهوم بورژوايي آن، بدون مبدل شدن باور ها واحكام مذهبي به مسائل خصوصي و شخصي افراد غير قابل حصول است. در واقع در " دموكراسي اسلامي "، مراد از دموكراسي صرفا يك مكانيزم يا طرز العمل است و مفهوم ديدگاهي ندارد. خلاصه، تثبيت حقوق دموكراتيك مردم به مفهوم حقيقي كلمه، اساسا بدون سرنگوني كلي حاكميت دولتي مذهب و برقراري حاكميت سكولار و لائيك در مسير كلي مبارزه براي بر انداختن هر گونه استثمار و ستم و ايجاد جامعه مبتني بر مساوات ميان انسان ها، غير ممكن است.

استراتژي جديد امريكا در افغانستان
استراتژي خروج يا استراتژي تحكيم اشغال؟

بارك اوبا ما رئيس جمهور امريكا، استراتژي جديد امريكا در افغانستان را "استراتژي خروج " ناميده است. اما اين استراتژي در واقع نه استراتژي خروج بلكه استراتژي تحكيم اشغال افغانستان و گسترش جنگ در اطراف افغانستان است و در اساس نه استراتژي جديد بلكه تحكيم و گسترش همان استراتژي زمان بوش محسوب مي گردد.
گرچه تا حال سند مشخص جامعي از سوي دولت امريكا كه اين "  استراتژي جديد " را بصورت همه جانبه و جامع توضيح دهد، منتشر نگرديده است؛ اما با توجه به بيانات بارك اوباما و سائر مقامات دولتي امريكا و همچنان اقدامات عملي اي كه تا حال اشغالگران امريكايي در افغانستان و اطراف آن انجام داده و يا رويدست گرفته اند؛ مي توان تا حد زيادي بصورت ذيل خط وخال اين استراتژي را
به تصوير كشيده و مشخص نمود.

1 – تقويت نيروهاي اشغالگر
( افزايش قوت هاي اشغالگر امريكايي، تعميق و گسترش نقش آنها و متمركز ساختن فرماندهي جنگ) :
طبق آخرين بر آوردهائيكه خود اشغالگران به عمل آورده اند، فعلا مجموع قواي نظامي امريكا در افغانستان، 56000 نفر افسر و سرباز را در بر مي گيرد و مجموع قواي نظامي متحدين امريكا در افغانستان، 33000 نفر هستند. با ورود تمامي بخش هاي قوت هاي 21000 نفري اضافي امريكايي به افغانستان، كه بارك اوباما وعده داده و تا حال تعدادي از آنها به افغانستان وارد شده اند و بقيه نيز در حال ورود به كشور هستند، تعداد مجموعي قوت هاي اشغالگر خارجي در افغانستان، در زمان انتخابات رياست جمهوري و شوراهاي ولايتي رژيم پوشالي، بيشتر از 100000 نفر خواهد شد، يعني چهار برابر مجموع قوت هائيكه در سال 2001 افغانستان را اشغال كردند.
در واقع هر باري كه در طول هفت و نيم سال گذشته، انتخابات در افغانستان بر گذار شده است، چه انتخابات لويه جرگه ها بوده باشد و چه انتخابات رياست جمهوري و پارلماني، قوت هاي اشغالگر بيشتري به كشور وارد شده اند. اين بار نيز تامين امنيت براي انتخابات رياست جمهوري و شورا هاي ولايتي رژيم، يكي از دلايل افزايش قوت هاي اشغالگر امريكايي، نشاندهي مي گردد.
اما افزايش قوت هاي اشغالگر امريكايي بعد از انتخابات رياست جمهوري و شوراهاي ولايتي رژيم نيز ادامه مي يابد. قرار است از ابتداي سال 2009 تا آخر آن مجموعا 30000 نفر قواي اضافي امريكايي به افغانستان وارد شوند. به اين ترتيب 9000 نفر ديگر قواي تازه نفس امريكايي بعد از انتخابات رژيم وارد افغانستان خواهند شد و تا آخر سال 2009 مجموع قوت هاي اشغالگر به 110000 نفر خوهد رسيد.  
اخيرا وزراي دفاع پيمان اتلانتيك شمالي ( ناتو ) به اين فيصله رسيده اند كه به تعداد 5000 نفر از قواي مربوط به كشور هاي اروپايي آن پيمان را از كوسوو بيرون بكشند. اين فيصله مي تواند ظرفيت افزايش قوت هاي نظامي كشور هاي متذكره به افغانستان را بالا تر ببرد و اين احتمال را قوي تر ميسازد كه حد اقل برخي از كشور هاي اروپايي عضو ناتو نيز كم و بيش قواي شان را در افغانستان افزايش دهند. در چنين صورتي مجموع قوت هاي اشغالگر كنوني از لحاظ تعداد نزديك به مجموع تعداد قوت هاي اشغالگر سوسيال امپرياليست هاي شوروي سابق در افغانستان خواهد شد. چنانچه صرفا يكي دو حركت ديگر در جهت افزايش اين قوا به عمل آيد، كه احتمال آن زياد است، مجموع قوت هاي اشغالگر امپرياليستي و ارتجاعي كنوني با قوت هاي اشغالگر سوسيال امپرياليستي سابق برابر خواهد شد.
اولين دسته ها از قواي اضافي و تازه نفس امريكايي در دو ولايت همجوار كابل يعني در غرب كابل ( ولايت وردگ ) و جنوب كابل ( ولايت لوگر ) مستقر شده اند. يكي از مناطق ديگر نزديك به كابل، كه طبق گفته هاي منابع مربوط به رژيم پوشالي، دسته هاي قواي تازه وارد امريكايي در آينده نزديك در آن مستقر خواهند شد، ولسوالي رشيدان وردگ است كه يكي ازولسوالي مربوط به ولايت غزني است.
درمناطق جنوب كشور، هم اكنون دسته هاي قوت هاي تازه وارد امريكايي در حال ورود به ولايت هلمند و بخشا ولايت فراه هستند. گفته مي شود كه در آينده نزديك دسته هاي ديگر قوت هاي تازه وارد امريكايي در ولايات قندهار، زابل و ارزگان نيز جا بجا خواهند شد.  
يكي از وظايف نظامي مهمي كه قواي امريكايي مستقر در افغانستان بر عهده خواهند داشت، سهمگيري گسترده در تامين امنيت سرحدات شرقي، جنوبي و غربي افغانستان خواهد بود. اين وظيفه، سهمگيري گسترده در تامين امنيت سرحدات ولايات كنر، ننگرهار، پكتيا، خوست، پكتيكا، زابل، قندهار و هلمند، كه همه ولايات سرحدي همجوار با خط ديورند هستند و مناطق سرحدي ولايت فراه در غرب كشور و در همجواري با ايران، را در بر خواهد گرفت.
كار هاي ساختماني پايگاه هاي نظامي گران قيمتي به ارزش صد ها ميليون دالر در اين مناطق سرحدي از قبل شروع شده است. بعضي از اين پايگاه ها تكميل شده و به بهره برداري سپرده شده اند، بعضا در حال تكميل هستند و بعض ديگر شان در آينده نزديك تكميل خواهند شد.
يكي از وظايف مهم قوت هائيكه تا كنون در اين پايگاه هاي سرحدي مستقر بوده اند، رهنمايي حملات هوايي طيارات بي پيلوت امريكايي بالاي مناطق آنطرف خط ديورند و بعضا عمليات نفوذي كم دامنه زميني در آن مناطق بوده است. با افزايش تعداد قوت هاي امريكايي مستقر در سرحدات، در صورت ضرورت اين حملات هوايي و زميني مي تواند بيشتر از پيش تشديد و گسترش يابند. در واقع يكي از دلايل راه اندازي عمليات هاي نظامي وسيع عليه طالبان پاكستاني توسط اردوي دولتي پاكستان، پيشگيري از اجرا يا لا اقل پيشگيري از گسترش اينگونه فعاليت هاي نظامي امريكايي ها است.
پايگاه هاي سرحدي امريكايي در مناطق سرحدي ولايت فراه، وظيفه ترصد سرحدات ايران در پيوند با قوت هاي امريكايي مستقر در پايگاه هوايي شيندند را بر عهده خواهند داشت.
افزايش آموزگاران نظامي امريكايي براي آموزش افراد اردو، پوليس و استخبارات رژيم نيز در چوكات عمومي افزايش قوت هاي اشغالگر امريكايي در افغانستان، مد نظر قرار دارد. قرار است نيروهاي امنيتي رژيم، شامل افسر و عسكر، وسيعا افزايش يابند، به خوبي مجهز شوند و آموزش ببينند و اين كار طبعا مستلزم افزايش آموزگاران نظامي خارجي است.
با تمام اين تفاصيل، افزايش سي هزار نفري نيروهاي اشغالگر امريكايي در افغانستان، صرفا يكي از جوانب تقويت نيروهاي اشغالگر امپرياليستي در افغانستان را ميسازد. جنبه ديگر عبارت است از تعميق و گسترش نقش نيروهاي اشغالگر امريكايي در عرصه هاي مختلف. اين جنبه را مي توان بصورت خلاصه، تعميق و گسترش نقش نيروهاي اشغالگر امريكايي در ساحات ملكي و به بيان ديگر نظامي ساختن وسيع و عميق عرصه هاي ملكي در افغانستان دانست.
يكي از اين عرصه ها، عرصه اقتصادي است. قوت هاي اشغالگر امريكايي از مدتي به اينطرف مستقيما به سرمايه گزاري در عرصه اقتصادي شروع نموده اند. اخيرا قومندان عمومي قواي امريكايي مستقر در افغانستان فاش ساخت كه اردوي امريكا تا حال در افغانستان يك ميليارد دالر سرمايه گزاري نموده است. وي بطور خاص از سرمايه گزاري در شركت هاي افغانستاني توليد آب آشاميدني بوتلي – كه در افغانستان معمولا آب معدني ناميده ميشود – و همچنان شركت هاي ساختماني نام برد. به گفته وي، سرمايه گزاري هاي اردوي امريكا در افغانستان ادامه خواهد يافت و بطور روز افزون گسترش خواهد يافت. اردوي امريكا از طريق اين سرمايه گزاري ها، مايحتاج قوت هاي نظامي امريكايي مستقر در افغانستان را در داخل اين كشور توليد خواهد كرد. قومندان عمومي قواي امريكايي مستقر در افغانستان ادعا كرد كه هم اكنون مجموع افراد تحت قومنده اش از آب آشاميدني بوتلي توليد شده در افغانستان استفاده مي كنند. وي بطور آشكار برنامه اي را فاش ساخت كه مطابق به آن، كوشش خواهد شد تا تمام مايحتاج غير جنگي قوت هاي نظامي امريكايي مستقر در افغانستان، از داخل اين كشور تهيه گردد و به اين ترتيب گويا بازار خوبي براي توليدات افغانستان – يعني توليدات مربوط به سرمايه گزاري هاي اردوي امريكا در اين كشور – به وجود بيايد.
به اين ترتيب قوت هاي اشغالگر امريكايي در افغانستان، مستقيما عرصه اقتصادي را مورد حمله قرار داده و براي اشغال بيشتر و بيشتر اين عرصه مي كوشند.
عرصه ديگر، ادامه كار براي شكلدهي رژيم دست نشانده است. پس از رويكار آمدن بارك اوباما، دولت امريكا اعزام چهار هزار نفر آموزگار براي تعليم و تربيه پرسونل ملكي براي پيشبرد امور ملكي رژيم را رويدست گرفت. اين آموزگاران هم در سطح مركز وهم درسطح ولايات در عين حاليكه تعليم و تربيه اين پرسونل ملكي را پيش خواهند برد، اجراات روز مره آنها و به عبارت ديگر اجراات امور روز مره دولت در تمامي سطوح كار هاي دولتي را تحت كنترل خواهند گرفت. اخيرا اعزام اين آموزگاران شروع گرديده است. اما دولت امريكا همزمان با اين كار اعلام كرد كه چون از بابت اعزام آموزگاران ملكي امريكايي به افغانستان دچار مشكل است، موقتا افراد بر حال ويا متقاعد اردوي امريكا را براي پيشبرد اين كار به افغانستان مي فرستد. اما گمان غالب اين است كه اين كار موقتي نخواهد بود و در آينده نيزتداوم خواهد يافت. اصلا در شرايط جنگي افغانستان براي دولت امريكا نهايت مشكل است كه آموزگاران ملكي به اين كشور اعزام نمايد.
متمركز ساختن فرماندهي كل جنگ بدست فرماندهان امريكايي و تمركز بيشتر روي نيروهاي امريكايي در جنگ، جنبه ديگري از تقويت نيروهاي اشغالگر را تشكيل مي دهد.
جنرال مك كريستال در عين حاليكه فرماندهي عمومي نيروهاي امريكايي در افغانستان را بر عهده دارد؛ فرماندهي عمومي نيروهاي ناتو را نيز بر عهده گرفته است. فرمانده عمومي عملياتي، هم براي نيروهاي امريكايي وهم براي نيروهاي ناتو، نيز يك جنرال امريكايي تعيين گرديده است.
قبلا در ولايات مهمي از مناطق جنگي جنوب افغانستان، نيروهاي ناتو مسئوليت هاي عمده جنگي را بر عهده گرفته بودند. مثلا نيروهاي انگليسي در هلمند، نيروهاي كانادايي در قندهار و يا نيروهاي هالندي در ارزگان. در شرايط جديد كه قوت هاي جديد امريكايي عمدتا در ولايات جنوبي و جنوب شرقي مستقر مي گردند، نه تنها از تعداد نقش نيروهاي ناتو درين ولايات كمرنگ تر مي گردد، بلكه از لحاظ عملياتي نيز نقش اين نيروها بيشتر حاشيه يي و جانبي خواهد شد. گرچه ممكن است تمامي كشور هاي اروپايي عضو ناتو يكجا با كشور هاي ديگري كه عضو ناتو نيستند و در افغانستان نيروهاي معدودي دارند، مجموعا قادر گردند كه حد اكثر 5000 نفر نظامي اضافي به افغانستان وارد نمايند، ولي اين مقدار افزايش قوا نيز قادر به حفظ تناسب قبلي ميان قوت هاي اشغالگر امريكايي و غير امريكايي نخواهد بود. نيروهاي اضافي امريكايي همه داراي وظايف جنگي عملياتي خواهند بود، در حاليكه نيروهاي اضافي سائر كشورها، عمدتا وظايف جنگي عملياتي نخواهند داشت و وظايف ديگري بر عهده خواهند گرفت.  
مسلما فشار دولت امريكا بالاي تمامي متحدينش در جنگ افغانستان، بخصوص كشور هاي عضو ناتو، بخاطر سهمگيري بيشتر آنها درين جنگ همچنان ادامه خواهد يافت. ولي تجارب چند سال گذشته نشان داده است كه امريكايي ها مجبورند بار اصلي فرماندهي جنگ را بطور متمركز و محكمي بدست بگيرند و بار اصلي پيشبرد جنگ را نيز قويا روي شانه هاي شان حمل نمايند.

2 -  منطقه يي ساختن جنگ:
منظور از منطقه يي ساختن جنگ، مد نظر قرار دادن آن به عنوان يك جنگ هم پيوند وهمزمان در افغانستان و پاكستان است. در واقع از همان ابتداي تجاوز به افغانستان واشغال اين كشور، دولت امريكا نقش مهمي براي همراهي دولت و اردوي پاكستان با اين كارزار امپرياليستي قايل بود. حتي بالا تر از آن، همراه شدن دولت و اردوي پاكستان با دولت و اردوي امريكا، نقش مهمي در شكلگيري نهايي نقشه و آغاز عملي اين كارزار بازي نمود.
در واقع دولت و اردوي امريكا بعد از حصول اطمينان در مورد اين همراهي و همگامي دولت و اردوي پاكستان بود كه تصميمش را براي حمله به افغانستان نهايي ساخت و دست به اين حمله وتهاجم زد. در طول مدتي كه عمليات قواي امريكايي براي سرنگوني رژيم طالبان در افغانستان ادامه داشت، تقريبا تمامي ميدان هاي هوايي پاكستان در اختيار اين قوا قرار گرفت و راه لوجيستيكي زميني نيز در پاكستان به روي قواي امريكايي باز گرديد. نقش اين استفاده وسيع قواي امريكايي از تاسيسات هوايي و راه هاي زميني پاكستان، نسبت به تسهيلات ابتدايي و نسبتا محدودي كه در همان موقع در كشور هاي آسياي ميانه بدست آورده بودند، خيلي بيشتر و برجسته تر بود. حتي تا هم اكنون راه هاي لوجيستيكي زميني پاكستان شريان هاي حياتي قواي ائتلاف بين المللي تحت رهبري امريكا و قواي آيساف مستقر در افغانستان را تشكيل مي دهند.
مهم تر از اين اقدامات نظامي مشخص، تصميم دولت پاكستان براي ترك پشت پناهي سياسي امارت اسلامي طالبان بود كه نقش مهمي در سراسيمگي نيروهاي آن و هزيمت كتلوي آنها از سنگر هاي جنگ بازي نمود. پاكستان نزديك ترين و مستقيم ترين متحد و به بيان بهتر حامي و پشتيبان امارت اسلامي طالبان بود. تمامي حمايت هاي مستقيم و غير مستقيم امريكايي، انگليسي و عربي از امارت اسلامي طالبان نيز از لحاظ عملي و مستقيم در همين ظرف مي ريختند و همه با هم نقش عظيمي در شكلدهي و گسترش و تقويت آن بازي مي كردند.
در سال هاي بعد، با تداوم اشغال افغانستان توسط قوت هاي امريكايي و متحدينش، اردوي پاكستان بخش مهمي از قوت هايش را در مناطق قبايلي هم مرز با افغانستان مستقر كرد و به وقفه ها عمليات هاي نظامي محدود ويا نسبتا گسترده را به خرچ امريكايي ها عليه طالبان و نيروهاي القاعده مستقر در اين مناطق پيش برد. اما مهم تر ازين ها، دولت پاكستان، ضربات شديد و گسترده اي بر پيكر تشكيلاتي   القاعده در شهر هاي پاكستان وارد نمود و چند صد نفر از كادر رهبري و نيز فعالين آن را گرفتار كرده و به امريكايي ها تسليم نمود.
كمسيون مشترك امنيتي سه جانبه ميان نظاميان امريكايي مستقر در افغانستان، نظاميان پاكستاني و نظاميان رژيم كرزي، كه از چند سال به اينطرف ده ها بار جلساتش را برگذار نموده است، بخوبي نشاندهنده هم پيوندي جنگ در افغانستان و پاكستان است.
بر مبناي همين هم پيوندي بود كه دولت پاكستان در زمان بوش حيثيت متحد استراتژيك دولت امريكا در بيرون از ناتو را بدست آورد و سالانه ميليارد ها دالر كمك هاي نظامي و غير نظامي امريكايي را بدست آورد.
با تمام اينها، دولت امريكا در زمان بوش، مداوما خواستش را براي افزايش نقش جنگي به اصطلاح ضد تروريستي پاكستان تكرار مي كرد و دولت و اردوي دولتي پاكستان را تحت فشار قرار مي داد. در اثر اين فشار ها، دولت و اردوي پاكستان مخفيانه موافقه نمود كه " پايگاه هاي تروريستي " در مناطق قبايلي هم مرز با افغانستان، توسط طيارات امريكايي بمباران گردند. اين بمباران ها چندين ماه قبل از رويكار آمدن بارك اوباما عملا آغاز گرديده بودند.
" استراتژي جديد بارك اوباما " اين روند رو به رشد و گسترش در طي هفت و نيم سال گذشته را محكم به دست مي گيرد و در سطح جديدي اعتلا و گسترش مي بخشد.
در چوكات " استراتژي جديد بارك اوباما "، جنگ در افغانستان و پاكستان به مثابه يك جنگ واحد در نظر گرفته مي شود و تمامي مسائل مربوط به افغانستان و پاكستان در همين چار چوب واحد گنجانده مي شود. از اين ديد، جنگ ديگر جنگي صرفا در افغانستان نيست كه عمليات هاي جنگي قوت هاي اردوي پاكستان در مناطق قبايلي هم مرز با افغانستان، كمكي از بيرون به اين جنگ تلقي گردد. اكنون جنگ در سوات و در آينده نزديك در وزيرستان، محاذ هاي مربوط به جنگ واحدي تلقي مي گردد كه در افغانستان و پاكستان بصورت هم پيوند وهمزمان جريان دارد. فرقي كه ميان محاذ هاي جنگي اين جنگ واحد در دوطرف خط ديورند وجود دارد اين است كه در اينطرف خط نيروهاي اشغالگر نقش جنگي عمده را به دوش دارند و در آن طرف خط نيروهاي اردوي پاكستان. يعني يك جنگ اشغالگرانه امپرياليستي با يك جنگ ارتجاعي داخلي آنچنان با هم بصورت محكمي پيوند زده شده اند كه دومي در خدمت اولي قرار دارد و اولي محرك و تامين كننده دومي است.
درين ميان نقش رژيم دست نشانده به مثابه يك رژيم تحت رهبري شوونيست هاي پشتون، در برخورد با پشتون ها و مناطق پشتون نشين پاكستان، يك نقش مضحكه آميز، دو پهلو و جنايتكارانه است. اين رژيم از يكطرف دعواي خط ديورند را مزه مزه مي كند و از جانب ديگر طرفدار حضور و استقرار نيروهاي اردوي پاكستان در مناطق قبايلي آنطرف خط ديورند و طرفدار پيشبرد عمليات هاي نظامي توسط آنها است. اين رژيم از يك طرف در رابطه با هر بمباران هوايي قوت هاي اشغالگر كه معمولا بالاي مناطق پشتون نشين افغانستان و اهالي ملكي اين مناطق صورت مي گيرد، رياكارانه مخالفت مي نمايد و اشك تمساح مي ريزد، تا گويا پشتون هاي افغانستان را دلجويي كرده باشد؛ ولي از طرف ديگر آوارگي ميليون ها نفر از اهالي ملكي پشتون هاي پاكستاني و كشته شدن هزاران تن آنها در اثر حملات دد منشانه اردوي پاكستان را آنچنان ناديده مي گيرد كه گويي اصلا آب از آب تكان نخورده باشد.
درينجا لازم است كمي در مورد نحوه عمليات اردوي پاكستان در منطقه سوات ومناطق اطراف آن و نتايج تا كنوني اين عمليات روشني بيندازيم:
مجموع قوت هائيكه از جانب اردوي پاكستان درين عمليات سهم دارند، در حدود 25000 نفر، شامل قوت هاي پياده، توپخانه، زرهي و هوايي هستند. به ادعاي خود فرماندهان اردوي پاكستان، مجموع طالبان مسلح در اين منطقه 5000 نفر بوده اند. جنگي را كه اين قوت هاي 25000 نفري اردوي پاكستان عليه نيروي 5000 نفري مقابل شان، كه همه شامل قواي پياده و داراي تسليحات وتجهيزات سبك و كم و بيش سلاح هاي نيمه سنگين هستند، پيشبرده و كماكان پيش ميبرند يك جنگ تمام عيار است كه با استفاده كامل از پرسونل، تسليحات و تجهيزات پياده، توپخانه، زرهي وهوايي مشخص مي گردد. دقيقا مثل جنگي كه بخاطر تصرف قلمرو يك كشور خارجي پيش برده مي شود. منظور از اين جنگ، " فتح سوات " به هر قيمت بوده است؛ به قيمت كشتن هزاران تن از اهالي ملكي، آوارگي سه ميليون نفر يعني تقريبا تمامي اهالي ملكي ساكن در منطقه كه جان به سلامت برده اند و تخريب وسيع و سرتاسري منطقه.
موج دوم اينگونه عمليات قرار است در وزيرستان براه بيفتد و شايد بعد ها هم در سائر مناطق پشتون نشين پاكستان. دارو دسته " پشتون نواز " كرزي نه تنها در مقابل اين جنايت به وقوع پيوسته لب از لب نمي گشايد، بلكه براي ادامه چنين جنايتي در مناطق ديگر نيز دست دعا بلند مي نمايد.

3 – تقويت اردو و پوليس رژيم پوشالي:
طبق احصائيه هائيكه مقامات ذيربط رژيم دست نشانده مي دهند، هم اكنون مجموع نيروهاي مربوط به اردوي رژيم پوشالي به 90000 نفر رسيده اند و مجموع نيروهاي پوليس رژيم 80000 نفر هستند. طبق اخرين طرحي كه از سوي مقامات امريكايي و رژيم پوشالي اعلام گرديده است، بايد به زودي مجموع نيروهاي اردوي رژيم به 135000 نفر و مجموع نيروهاي پوليس رژيم به 85000 نفر برسد. در اين طرح، حد نهايي مجموع " نيروهاي امنيتي " رژيم يعني مجموع نيروهاي اردو، پوليس و استخبارات آن، 400000 ( چهار صد هزار ) نفر در نظر گرفته شده است.
تعداد نيروهاي اردوي رژيم پوشالي در ابتداي تجاوز به افغانستان و اشغال اين كشور، مجموعا 70000 نفر و تعداد نيروهاي پوليس رژيم مجموعا 80000 نفر در نظر گرفته شده بود. طرح جديد براي بالا بردن مجموع ظرفيت نيروهاي امنيتي رژيم تا 400000 نفر عمدتا افزايش نيروهاي اردوي رژيم را مدنظر دارد. قرار است مجموع نفرات اردوي رژيم تا 300000 نفر افزايش يابد. مقامات نظامي رژيم پوشالي پنهان نمي كنند كه در برنامه جديد افزايش نيروهاي اردو، صرفا مسئله پيشبرد جنگ عليه مخالفان مسلح مدنظر نيست، بلكه توازن نظامي در منطقه، يعني توازن نظامي با كشور هاي همسايه افغانستان نيز مدنظر
است.
هم اكنون مجموع نفوس پاكستان 180000000 ( يكصد و هشتاد ميليون ) نفر بر آورد مي گردد، در حاليكه مجموع نفرات اردوي پاكستان 700000 ( هفتصد هزار ) نفر هستند، يعني كمتر از 4/0 % مجموع نفوس كشور. نفوس كشور همسايه غربي يعني ايران 80000000 ( هشتاد ميليون ) محاسبه مي گردد، در حاليكه مجموع نفرات اردوي ايران وسپاه پاسداران تقريبا 500000 نفر هستند، يعني كمي بيشتر از 6/0 % مجموع نفوس كشور. اما نفوس افغانستان را فعلا در حدود 32 ميليون نفر بر آورد مي كنند كه مجموع نفرات يك اردوي 300000 ( سه صد هزار ) نفري بالا تر از 9/0 % مجموع نفوس كشور يعني تقريبا 00/1 % آنرا تشكيل مي دهد، يعني از لحاظ فيصدي نفوس، بيشتر از دو برابر پاكستان و بيشتر از يك و نيم برابر ايران.
اردوهاي قليل العده همسايه هاي شمالي افغانستان را اصلا نمي توان درين محاسبه، به مقايسه گرفت و همين موضوع مي تواند بسيار حساس باشد. يك قوت عظيم بيشتر از نيم ميليون نفر، مشتمل بر نيروهاي امريكايي و متحدين آنها و مجموع نيروهاي امنيتي رژيم پوشالي، در افغانستان، عدم توازن نظامي شديدي به ضرر كشور هاي آسياي ميانه و نفوذ روسيه درين منطقه به وجود مي آورد. طرح جديد ايجاد نيروي نظامي واكنش سريع توسط چند كشور مربوط به " پيمان دفاعي دسته جمعي منطقه يي " يعني روسيه، قزاقستان، قيرغيزستان، تاجكستان و ازبكستان در منطقه آسياي ميانه و بحيره خضر، كه شامل نيروهاي پياده، توپخانه، رزهي، هوايي و بحري خواهد بود و نيروهاي روسي در آن نقش عمده خواهد داشت، جوابي است كه ظاهرا به عنوان يك اقدام پيشگيرانه "ضد تروريستي " رويدست گرفته شده است، ولي در اصل عكس العملي است در مقابل عدم توازن نظامي در حال شكلگيري از طرف افغانستان. هر موقعي كه اين نيروي واكنش سريع عملا ايجاد گردد، مناطق سرحدي كشور هاي تاجكستان و ازبكستان با افغانستان، سنگر هاي اصلي استقرار اين نيرو خواهد بود.
از جنبه ديگري نيز مي توان اين موضوع را به بررسي گرفت. خود مقامات نظامي امريكا و ناتو و همچنان رژيم پوشالي، مجموع نيروهاي در حال جنگ عليه خود شان را در افغانستان، در حدود 25000 نفر تخمين مي زنند. فرض كنيم در عكس العمل عليه افزايش قواي امريكايي در افغانستان، مجموع اين نيروها بتواند به 50000 نفرافزايش يابد. تنها در مقابل اين تعداد جنگجوي چريك، يك نيروي بيشتر از نيم ميليون نفر مجهز و مسلح با مدرن ترين تجهيزات و سلاح ها، اصلا ضرورت وجودي نمي تواند پيدا نمايد. مي توان گفت كه درين ميان گسترش ناتو از هر طرف به سوي روسيه نيز مطرح است و روسيه از هم اكنون اجراي عكس العملي را رويدست گرفته است.
تقويت " نيروهاي امنيتي " رژيم، صرفا افزايش تعداد نفرات آنها را در بر نمي گيرد، بلكه تجهيز بهتر و بيشتر با تسليحات وتجهيزات، سازماندهي  و تعليمات مدرن را نيز شامل مي شود. تمامي اين اقدامات تا حال طبق استندرد هاي ناتو پيش برده شده و در آينده نيز مطابق همين استندرد ها پيش برده خواهند شد. امريكايي ها نقش تعيين كننده اي در اين تجهيز، سازماندهي و تعليمات " نيروهاي امنيتي " رژيم داشته اند و در آينده نيز خواهند داشت.

4 - جدا سازي اهالي از مخالفين مسلح:
فرمانده عمومي جديدا انتخاب شده قوت هاي امريكايي در افغانستان ( جنرال مك كريستل )، كه در عين حال فرمانده عمومي قوت هاي ناتو در افغانستان نيز هست، اعلام كرده است كه از استراتژي كلاسيك مقابله با جنگ چريكي استفاده خواهد كرد. وي كه فرماندهي عمليات هاي دستگيري صدام حسين و قتل زرقاوي در عراق را بر عهده داشته است، مي گويد كه در چوكات استفاده از استراتژي كلاسيك مقابله با جنگ چريكي، تلفات غير نظاميان در جريان عمليات هاي نظامي توسط قواي تحت فرماندهي اش را به حد اقل خواهد رساند. 
مك كريستل بعد از آن به حيث فرمانده عمومي نيروهاي امريكايي مستقر در افغانستان بر گزيده شد كه طيارات امريكايي دهات ولسوالي بالا بلوك ولايت فراه را بمباران كردند و چند صد نفر از اهالي ملكي اين دهات را به خاك و خون كشيدند. حتي مقامات رژيم دست نشانده، مجموع تلفات ملكي اهالي اين دهات را در حدود 150 نفر كشته و تعداد زيادي زخمي اعلام كردند. در روز هاي بعد از همين بمباران بود كه كاربرد فاسفورس سفيد توسط قواي امريكايي بر سر زبان ها افتاد و جالب اينكه يك افسر امريكايي ادعا كرد كه فاسفورس سفيد توسط طالبان بكار برده شده است.
بهر حال، جلوگيري از تلفات افراد ملكي در جريان عمليات هاي نظامي، در قالب يك چوكات عمومي استراتژيك مطرح گرديده است. در استراتژي كلاسيك مقابله با جنگ چريكي، آنچه اهميت درجه اول دارد، جدا سازي مردم از چريك ها است و نه تصرف مناطق و كشتن چريك ها. درينمورد بصورت تمثيل گفته مي شود كه بايد آب و ماهي ها را از هم جدا كرد تا ماهي ها خود بخود از ميان بروند. مك كريستل مي گويد كه وي درين چارچوب، بيشترين اهميت را به جلب اهالي به طرف خود شان و جدا ساختن آنها از طالبان خواهد داد و نه تصرف مناطق تحت كنترل طالبان و يا كشتن هر چه بيشتر آنها.
محور سياسي نقشه جدا سازي اهالي از مخلفين مسلح را تكيه بر روساي اقوام و قبايل در محلات و مناطق مختلف كشور و به رسميت شناختن اتوريته و حيثيت آنها در اين محلات و مناطق تشكيل مي دهد. آنها بايد از لحاظ سياسي در محلات و مناطق شان بطور مشخص حيثيتي بدست آورند، در برنامه هاي باز سازي بيشتر و وسيع تر دخيل گردند و در مجموع به تكيه گاه هاي محلي قومي و قبيله يي استوار اشغالگران و رژيم دست نشانده بدل گردند. اكنون ديگر اشغالگران امريكايي بطور آشكار مي گويند كه بافت قومي و قبيله يي متنوع افغانستان اجازه نمي دهد كه بصورت يكجانبه صرفا به تقويت حكومت مركزي پرداخته شود، بلكه در عين حال لازم است كه اتوريته هاي قومي و قبيله يي محلات و مناطق اطراف نيز به رسميت شناخته شده و در حد خود شان اهميت داده شود.ت
اما موضوع مهمي را كه جنرال امريكايي به مثابه يك فرمانده عمومي نظامي به آن اشاره مي نمايد، كسب اطلاعات دقيق در مورد گروه هاي چريكي مخالف از طريق اهالي محل است تا گويا با استفاده از دسته هاي كوماندويي ويژه ضربات كاري بر آنها وارد گردد و ضرورتي به استفاده از بمباران هاي هوايي وسيع، كه در هر حال باعث وارد شدن تلفات زياد يا كم بر اهالي ملكي مي گردد، به وجود نيايد.
 به اين ترتيب يكي از كار هاي مهم در اجراي " استراتژي جديد امريكا در افغانستان " از لحاظ نظامي عبارت است از: سازماندهي يك شبكه استخباراتي وسيع در ميان اهالي محلات و مناطق مختلف كشور، مستقيما از طرف خود نيروهاي اشغالگر. اين كار در طول هفت ونيم سال گذشته نيز تا حد معيني رويدست گرفته شده بوده و نتايج معيني نيز براي نيروهاي اشغالگر در بر داشته است. شواهد حاكي از آن است كه شبكه استخباراتي نظامي اشغالگران در مناطق آنطرف خط ديورند، چه در ميان اهالي محلات مختلف آن منطقه و چه از طريق نفوذ جواسيس اجير در ميان گروپ هاي مسلح مخالف، وسيع بوده و تا حال زمينه ساز وارد آمدن ضربات شديدي از سوي نيروهاي اشغالگر بر اين گروپ ها گرديده است. طبعا در چوكات " استراتژي جديد " سعي خواهد شد كه شبكه استخباراتي نسبتا ضعيف اشغالگران در داخل افغانستان بيشتر از پيش تقويت شده و گسترش يابد و بطور موثري مورد استفاده قرار گيرد.
تجارب چند سال گذشته نشان مي دهند كه منظور اصلي از راه اندازي و پيشبرد عمليات هاي كوماندويي و يا بمباران هاي نقاط تثبيت شده، بر مبناي اين اطلاعات گرد آمده استخباراتي، عمدتا از ميان بردن و يا دستگيري فرماندهان رده هاي مختلف گروه هاي چريكي است و نه كشتن و از ميان بردن هر چه بيشتر افراد صفوف گروه هاي چريكي. پيشبرد اينگونه عمليات ها در سال هاي اخير اشغال افغانستان توسط قواي سوسيال امپرياليستي نيز رويدست گرفته شده بود و دستاورد هايي را نيز براي قوت هاي اشغالگر به وجود آورده بود.
ايجاد شبكه استخباراتي وسيع در ميان اهالي محلات و مناطق مختلف كشور توسط نيروهاي اشغالگر، هم مي تواند بصورت استخدام جواسيس اجير از ميان اهالي صورت بگيرد و هم از طريق همكاري اطلاعاتي كتلوي اهالي. تطميع مالي در اجرا و پيشبرد اين كار نقش درجه اول دارد. پرداخت معاشات هنگفت براي جواسيس اجير، خريد روساي قبايل و متنفذين محلي و ايجاد حرص و طمع استفاده از سهولت هاي رفاهي، آموزشي، صحي، تعليمي و غيره كه در چوكات برنامه عمومي " باز سازي "، توسط اشغالگران وعده داده مي شوند و در مناطق تحت كنترل آنها نمونه سازي مي گردند.
اما تاريخا ثابت گرديده است كه اجراي استراتژي كلاسيك مقابله با جنگ چريكي در قسمت جداسازي اهالي از چريك ها، غالبا نتوانسته است بصورت هموار و صاف مورد تطبيق قرار بگيرد. در چنين صورتي خشن ترين و دد منشانه ترين روش هاي جنگي براي جداسازي اهالي از چريك ها عملي گرديده است. يكي از ددمنشانه ترين اين روش ها، ايجاد روستاهاي استراتژيك در زمان جنگ ويتنام، در مناطق مختلف آن كشور توسط نيروهاي اشغالگر امريكايي بود. آنها، تمامي اهالي روستاهاي يك محل را از خانه و كاشانه شان كوچ داده و در يك محيط كوچك محصور با سيم خاردار و استحكامات كانكريتي جاي مي دادند و عملا تمامي آنها را زنداني مي كردند تا چريك ها عرصه اي براي فعاليت ومانور نداشته باشند. اقدام اخير اردوي دولتي پاكستان مبني بر آواره ساختن تمامي اهالي سه ميليون نفري سوات و مناطق اطراف آن نيز نمونه ديگري از تطبيق ددمنشانه شيوه جنگي متذكره است.
اين امكان قويا وجود دارد كه جداسازي اهالي محلات و مناطق مختلف كشور از نيروهاي مسلح مخالف، توسط اشغالگران از راه ها وطرق آرام، نتايج مطلوبي براي آنها بار نياورد. در چنين صورتي بايد ددمنشانه ترين شيوه هاي سياسي و جنگي براي جدا سازي را انتظار داشت. وزير دفاع امريكا وهمچنان فرمانده جديد نيروهاي امريكايي وناتو در افغانستان پيشاپيش گفته اند كه كشته شدن غير نظاميان در جريان جنگ ها توسط قوت هاي امريكا وناتو يك شكست محسوب مي گردد. اما قوت هاي اشغالگر در صورتيكه با استفاده از طرق آرام موفق به جداسازي موثر اهالي از چريك ها نگردند، صرفا دو راه در پيش دارند: يا بايد از ميدان جنگ افغانستان پا پس بكشند و يا تجارب ويتنام و تجربه هايي مثل تجربه جنگ سوات را عملي سازند.

5 – سازماندهي مستقيم مليشه هاي قومي:
يكي ديگر ازعناصر مهم تشكيل دهنده " استراتژي جديد امريكا در افغانستان " جلب و جذب مستقيم روساي اقوام و قبايل و استفاده نظامي از نفوذ سنتي آنها است. تشكيل دسته هاي مليشه قومي و قبيله يي، مدت هاست كه در افغانستان جريان داشته و كمتر نتيجه داشته است. اما از آنجائيكه امريكايي ها در عراق از طريق جلب و جذب روساي قبايل بدوي مناطق صحرايي غرب عراق و استخدام مليشه هاي قبايلي، به دستاورد هايي در جنگ عليه نيروهاي مربوط به القاعده نائل آمده اند، كماكان روي ادامه اين كار تاكيد مي نمايند.
تشكيل دسته هاي مليشه قومي و قبيله يي
تا حال از طريق كانال هاي مربوط به رژيم، پيش برده شده است. اما بعد ازين، قرار است اين كار مستقيما توسط خود امريكايي ها نيز سازماندهي و هدايت گردد. يك نمونه اينگونه كار در ولايت وردگ رويدست گرفته شده است. درين ولايت، قواي تازه نفس جديدا مستقر شده امريكايي دست به تشكيل دسته هاي مليشه قومي محلي زده و مستقيما اين دسته ها را تحت رهبري گرفته اند. اين كار در واقع ادامه فعالانه جدا سازي اهالي محل از گروه هاي چريكي مخالف و رساندن آن تا حد ايستادگي نظامي آنها در پهلوي قوت هاي اشغالگر است.
به اين ترتيب، قوت هاي يونيفورم دار و آموزگاران نظامي بدون يونيفورم امريكايي صرفا كنترل اردو و پوليس دولتي در سطوح محلي، منطقه يي و سرتاسري حكومتي در ولسوالي ها، ولايات و مركز را بر عهده نخواهند داشت، بلكه مستقيما به سازماندهي و تجهيز وتسليح باند هاي مليشه قومي در مناطق مختلف كشور نيز خواهند پرداخت و از آنها به مثابه گوشت دم توپ در جنگ ها استفاده به عمل خواهند آورد.
ايجاد دسته هاي مليشه قومي و قبيله يي در مناطق مختلف شرق، جنوب شرق، جنوب و جنوب غرب كشور، در طول چند سال گذشته هميشه باعث بروز جار و جنجال در درون رژيم دست نشانده گرديده است. در قدم اول، وزارت دفاع و وزارت داخله رژيم، با تشكيل اين دسته ها مخالفت مي نمايند و خواهان آن هستند كه تمامي نيروهاي نظامي كشور در چوكات تشكيلاتي وزارت هاي مذكور تنظيم گردند. علاوتا نيروهاي ارتجاعي غير پشتون در داخل رژيم، با تشكيل دسته هاي مليشه قومي و قبيله يي، كه تقريبا در مجموع در مناطق پشتون نشين و در ميان پشتون ها پيش برده مي شود، از ديد مليتگرايي ارتجاعي خود شان مخالفت مي كنند. آنها اين سياست را راهي براي مسلح كردن پشتون ها توسط كرزي و اطرافيان پشتون نسبش مي انگارند و خواهان آن هستند كه سياست به اصطلاح خلع سلاح گروه هاي مسلح غير مسئول و بيرون از چوكات وزارت دفاع ووزارت داخله رژيم در ميان پشتون ها و در مناطق پشتون نشين نيز پيش برده شود، گو اينكه چنين سياستي در ميان سائر مليت ها و در مناطق غير پشتون نشين واقعا پيش برده شده است! اين مخالفت ها نسبتا نيرومند هستند و تا حال توانسته اند موانع جدي اي بر سر راه تشكيل دسته هاي مليشه قومي وقبيله يي و گسترش اين دسته ها توسط رژيم دست نشانده به وجود بياورند.
يقينا اشغالگران امريكايي نيز، در رابطه با تشكيل مستقيم دسته هاي مليشه قومي وقبيله يي  توسط خود شان، موجوديت چنين مخالفت هاي نيرومندي را در درون رژيم در نظر خواهند گرفت و درين راستا با احتياط عمل خواهند كرد. ولي گمان نمي رود كه كاملا از پيشبرد اين سياست صرفنظر نمايند. در واقع تا هم اكنون نيز مخالفت هاي روشني ازدرون رژيم با مليشه سازي امريكايي ها صورت گرفته است، ولي آنها اين سياست را كاملا كنار نگذاشته اند.
در واقع اشغالگران امريكايي و همينطور اشغالگران انگليسي، شبكه هاي استخباراتي مستقل شان را نيز در ميان افغانستاني ها در كشور دارند. اين شبكه ها جدا از فعاليت هاي " رياست عمومي امنيت ملي " رژيم سازماندهي شده اند و فعاليت هاي شان را مستقيما در رابطه با امريكايي ها و انگليسي ها پيش مي برند. تا حال تعداد زيادي از اعضاي افغانستاني اين شبكه ها توسط طالبان سر بريده شده اند و مقامات رژيم نيز هر بار اين سر بريدن ها را محكوم كرده اند، اما تا حال حتي يكبار كسي از مقامات رژيم با سازماندهي مستقيم استخباراتي افغانستاني ها توسط امريكايي ها و انگليسي ها ابراز مخالفت نكرده است.

6 – دخيل ساختن بيشتر قدرت هاي منطقه يي در مسايل افغانستان:
منظور از قدرت هاي منطقه يي در قدم اول، علاوه از پاكستان، ايران و عربستان سعودي و در قدم دوم روسيه، چين و هندوستان است.
در مورد پاكستان در سطور قبلي صحبت كرديم. استراتژي جديد امريكا، جنگ در پاكستان و جنگ در افغانستان را در پيوند با هم
مدنظر قرار مي دهد و " جنگ ضد تروريزم " را به مثابه يك جنگ منطقه يي، كه هم افغانستان را در بر مي گيرد و هم پاكستان را، در نظر دارد. از  اين ديد پاكستان خود ميدان جنگ محسوب مي گردد و نه قدرتي كه بيشتر از پيش در مسائل افغانستان دخيل گردد.
اما وضعيت جمهوري اسلامي ايران همسايه ديگر افغانستان طور ديگري است. جمهوري اسلامي ايران با كارزار تجاوزكارانه و اشغالگرانه امپرياليست هاي امريكايي و متحدين شان در افغانستان همراهي كرده، از سرنگوني رژيم طالبان منفعت برده، پروسه آغاز شده از جلسه بن يعني شكلدهي رژيم دست نشانده در افغانستان را حمايت كرده و از ابتداي تشكيل رژيم پوشالي تا حال مناسبات نزديكي با اين رژيم دارد.
اما در عين حال با حضور دراز مدت قواي امريكايي و ناتو در افغانستان مخالفت كرده و خواهان تعيين تقسيم اوقات براي خروج اين نيروها از افغانستان بوده و هست. علاوتا اكنون ديگر ثابت شده است كه محافلي در درون سپاه پاسداران جمهوري اسلامي ايران، حلقات و شخصيت هاي معيني را كه در زمره مشمولين تحريك طالبان محسوب مي گردند، به درجات مختلف مورد حمايت هاي سياسي، مالي و نظامي قرار مي دهند. مي توان گفت كه اين حمايت ها حركت هاي فشاري اي محسوب مي گردند كه بخاطر امتياز گيري در كشمكش ها ميان جمهوري اسلامي ايران و دولت امريكا وارد مي گردند. باالمقابل، جمهوري اسلامي ايران مدعي است كه گروه بلوچي " جندالله " نيز از طرف محافلي در پاكستان و عربستان سعودي و گويا بصورت غير مستقيم از طرف امريكا و اسرائيل تمويل و تسليح مي شود.
با رويكار آمدن بارك اوباما در امريكا، تشنج شديد در مناسبات ميان دولت امريكا و جمهوري اسلامي ايران تا حد زيادي فروكش نموده است. مي توان گفت كه فعلا خطر حمله امريكا بالاي ايران در چشمرس قرار ندارد. بارك اوباما علنا از برگزاري مذاكرات بدون قيد و شرط ميان دولت امريكا و جمهوري اسلامي ايران صحبت كرده و حق ايران براي استفاده غير نظامي از انرژي اتومي را به رسميت شناخته است.
يقينا برخورد دولت امريكا در رابطه با نقش منطقه يي جمهوري اسلامي ايران، مبتني بر توجه به نقشش در مسائل افغانستان وپاكستان و همچنان مسائل فلسطين و مسائل مرتبط به آن در شرق ميانه عربي است.
دست پروردگان و نيروهاي اصلي وفادار به جمهوري اسلامي ايران در افغانستان ( احزاب بنياد گراي شيعه ) بخش مهمي از رژيم دست نشانده در اين كشور را تشكيل مي دهند. موقعيت خليلي به عنوان معاون دوم كرزي، كه در ليست انتخاباتي 29 اسد سال جاري نيز تمديد گرديده است، به صورت سمبوليك، موقعيت درجه سوم اين نيروها در درون جمهوري اسلامي افغانستان – بعد از رئيس جمهور و معاون اول آن، را نشان مي دهد.
در پاكستان، ملاهاي بنياد گراي شيعه و وفادار به جمهوري اسلامي ايران، لشكر قبيله يي بزرگي از ميان اهالي شيعه قبايل سرحدي پشتون آنطرف خط ديورند سازماندهي كرده و جنگ هاي شديدي را عليه لشكر قبيله يي سني ها و مورد حمايت طالبان پاكستاني، در مناطق پاره چنار و اطراف آن پيش برده اند كه در اثر آنها تا حال بالاتر از يك هزار نفر تلفات بالاي هر دو طرف وارد گرديده و ويراني هاي وسيعي بار آمده است.
با توجه به تمامي اين مسائل، دولت امريكا قصد دارد در چوكات عمومي بهبود مناسبات با جمهوري اسلامي ايران، هماهنگي بيشتري بين دو طرف در مسائل مربوط به افغانستان و پاكستان ايجاد نمايد و به عبارت ديگر جمهوري اسلامي ايران را بيشتر از پيش در مسائل مربوط به افغانستان و پاكستان به دنبال خود بكشاند. به اين ترتيب دخيل ساختن بيشتر جمهوري اسلامي ايران مهملي خواهد بود براي برقراري مناسبات و نزديكي بيشتر ميان دولت امريكا و جمهوري اسلامي ايران. از جانب ديگر تلاش جديد دولت امريكا در مورد ايران به قصد تاثير گذاري روي تحولات دروني جمهوري اسلامي ايران به نفع امريكا صورت مي گيرد و اين خود ممكن است براي جناح " محافظه كار " رژيم حاكم در ايران حساسيت بر انگيز گردد. بنابرين هنوز بطور قطع نمي توان گفت كه به زودي ميان دولت امريكا و جمهوري اسلامي ايران در رابطه با مسائل افغانستان هماهنگي بيشتري به وجود خواهد آمد.
دولت شاهي بنياد گراي عربستان سعودي يكي از حاميان اصلي امارت اسلامي طالبان و بالاتر از آن يكي از دولت هاي دست اندر كار مستقيم تشكيل وسازماندهي اوليه تحريك طالبان در پهلوي دولت پاكستان، بنا به دستور و حمايت امريكا و انگليس، بود. عربستان سعودي در پهلوي پاكستان و امارات متحده عربي، يكي از سه دولتي بود كه امارت اسلامي طالبان را به رسميت شناخت و مناسبات رسمي ديپلوماتيك با آن برقرار نمود. اما بعد از حمله امريكا بر افغانستان و اشغال اين كشور توسط نيروهاي امريكايي و متحدين شان، طبعا عربستان سعودي نمي توانست از اين حمايت دست بردار نگردد. علاوتا  در طي چند سال گذشته، نيروهاي امنيتي دولتي عربستان سعودي جنگ موثري را عليه نيروهاي القاعده در خود آن كشور پيش برده و مدعي است كه شبكه تشكيلاتي و نظامي القاعده را در سراسر كشور بطور قاطعي فروپاشانده است.
گرچه پس از تجاوز امپرياليست هاي امريكايي و متحدين شان بر افغانستان و اشغال اين كشور، به نظر نمي رسد كه دولت عربستان سعودي رسما و بطور مستقيم به طالبان در افغانستان و پاكستان كمك برساند. ولي سعودي ها كماكان يكي از تمويل كنندگان اصلي مدارس ديني در پاكستان كه رويهمرفته در حدود پنج ميليون طلاب علوم ديني را در پاكستان تحت تعليم و تربيه دارند و به مثابه مراكز آموزشي و سازماندهي طالبان پاكستاني و افغانستاني باقي مانده اند، به شمار مي روند. از جانب ديگر، بيرون از چوكات رسمي دولتي سعودي و دولت هاي عربي ديگر خليج، افراد و حلقات زيادي از شيوخ عرب، كمك هاي مالي نسبتا هنگفتي به طالبان، بخصوص طالبان افغانستاني، به عمل مي اورند و حتي بعضا كمپاين هاي جمع آوري كمك هاي مالي براي آنها سازمان مي دهند. دولت سعودي و شيوخ بر سر اقتدار سائر كشور هاي عربي خليج، تا حال براي مسدود كردن اين كانال هاي كمك رساني به طالبان اقدام موثري به عمل نياورده اند. علاوتا دربار سعودي تا حال از نفوذ مذهبي و مالي نسبتا قابل توجهش عليه طالبان استفاده جدي ننموده است.
با توجه به تمامي اين مطالب، دولت سعودي كماكان نفوذ معيني بالاي طالبان افغانستاني و يا حد اقل شخصيت ها وحلقات معين آنها دارد و از دو سال به اينطرف با استفاده از همين نفوذ در صدد بوده است كه طالبان را به پاي ميز مذاكرات با رژيم كرزي بكشاند. از طرف ديگر، سعودي ها يكي از حاميان اصلي رژيم كرزي در ميان كشورهاي اسلامي و يكي از تمويل كنندگان اصلي اين رژيم هستند و تا حال به برنامه " بازسازي " در افغانستان، صد ها ميليون دالر كمك رسانده اند. كرزي شخصا از شاه سعودي تقاضا كرده است كه براي برگذاري مذاكرات ميان رژيم و طالبان ميانجيگري نمايد. گرچه سخنگويان رسمي طالبان مداوما برگذاري مذاكرات ميان نمايندگان رسمي دوطرف را انكار كرده اند، اما اكنون ديگر اين موضوع قطعي گرديده است كه حد اقل جلساتي در رابطه با اين موضوع به ابتكار دولت سعودي و امراي كشور هاي عربي خليج جريان داشته است. اخيرا  قرار بود چنين جلسه اي در امارات متحده عربي برگذار گردد، اما وزير دفاع امريكا برگذاري آنرا منع قرار داد و تدويرش به تعويق افتاد.
به اين ترتيب، نقش اصلي اي را كه امپرياليست هاي امريكايي براي سعودي ها در چوكات استراتژي جديد امريكا در افغانستان مدنظر گرفته اند، ميانجيگري براي ايجاد و پيشبرد مذاكرات ميان طالبان از يكطرف و رژيم دست نشانده از طرف ديگر است، كه به يقين مقدمه اي خواهد بود براي تدوير مذاكراتي كه خود اشغالگران نيز در آن شموليت داشته باشند و نقش تعيين كننده بازي نمايند.  
روسيه و چين در رابطه با حضور طولاني مدت و افزايش پيهم قوت هاي نظامي امريكا و ناتو در افغانستان حساس هستند و در عين حال با توجه به خطرات جنبش هاي تجزيه طلبانه در چچين و سيكيانگ، جنگ امريكا و ناتو عليه القاعده و طالبان را به نفع شان مي بينند. به همين خاطر سياست دو رويانه اي را در رابطه با افغانستان در پيش گرفته اند كه هم شامل پشتيباني از " جنگ ضد تروريزم " توسط امريكا ومتحدينش است و هم شامل ابراز تشويش از استقرار دايمي نيروهاي امريكا وناتو در افغانستان و حتي ايجاد مزاحمت هاي محدود غير مستقيم براي اين نيروها.
طرح دخيل ساختن بيشتر قدرت هاي منطقه يي بزرگ يا نسبتا بزرگ يعني چين، روسيه و تا حدي هند در مسائل افغانستان در چوكات استراتژي جديد امريكا در افغانستان، قبل از همه نشاندهنده پذيرش وضعيت عيني به وجود آمده و عملا موجود است. واقعيت اين است كه توان و تاثير گذاري اقتصادي و سياسي اين قدرت ها در مسائل افغانستان، نسبت به زمان ورود قواي امريكا و متحدينش به افغانستان، فرق كرده و بيشتر شده است. اين تفاوت محصول رشد اقتصادي بيشتر اين قدرت ها در طي هفت و نيم سال گذشته و همچنان نزول موقعيت اقتصادي و سياسي امريكا در سطح جهان و منطقه در طي اين مدت است.
اما در سطح ديگري امريكا مي خواهد با طرح دخيل ساختن بيشتر اين قدرت ها ، بخصوص چين و روسيه، در مسائل افغانستان، جلو بروز عكس العمل هاي شديد چين و روسيه در مقابل تقويت قواي نظامي امريكا در افغانستان و تقويت نيروهاي نظامي رژيم پوشالي را بگيرد. در اين سطح، روس ها و چيني ها نيز در گفتار، زبان ديپلماتيك بكار مي برند. مثلا اخيرا رئيس جمهور روسيه گفته است كه: ‹‹ از پاليسي هاي آشكار امريكا ›› حمايت مي كند، يعني از " نيات پشت پرده امريكا " حمايت نمي نمايد.
تلاش روس ها براي تشكيل نيروي نظامي عكس العمل سريع توسط روسيه، قزاقستان، ازبكستان، تاجكستان و قيرغيزستان در چوكات " پيمان امنيت دسته جمعي منطقه يي " در واقع عكس العملي عليه " نيات پشت پرده امريكا " است. همچنان تعهد روسيه به فراهم كردن دو ميليارد دالر قرضه براي قيرغيزستان كه تقريبا بلافاصله خواست قيرغيز ها براي مسدود كردن پايگاه هوايي لوجيستيكي كرايي امريكا در قلمرو قيرغيزستان را در پي داشت، نيز مي تواند عكس العمل ديگري در مقابل " نيات پشت پرده امريكا " شمرده شود.
تقويت نيروهاي نظامي امريكا در افغانستان و تقويت نيروهاي نظامي رژيم پوشالي را از يك زاويه ديگر نيز مي توان مورد توجه قرار داد. ضرورت تقويت اين نيروها صرفا در رابطه با گسترش دامنه جنگ در افغانستان و پاكستان توضيح شده نمي تواند. تقويت اين نيروها را در عين حال بايد تلاشي براي برگرداندن، توقف يا لا اقل بطي ساختن تاثيرات سير منفي موازنه عمومي اقتصادي و سياسي در منطقه به ضرر امريكا بالاي وضعيت نظامي، به حساب آورد. اين تلاش خواهي نخواهي از سوي چين و به ويژه روسيه به مفهوم تلاش براي ايجاد عدم توازن در سطح منطقه تلقي مي گردد و تلاش هاي متقابل در سطوح مختلف را باعث مي گردد.
    
7 – مذاكرات با طالبان و حزب اسلامي گلبدين:
مذاكرات با طالبان و حزب اسلامي گلبدين از مدت تقريبا سه سال به اينطرف، بار بار از طرف مقامات مختلف رژيم پوشالي مطرح گرديده است. حتي شخص كرزي باري خواهان مذاكرات مستقيم ميان خود و ملا عمر و گلبدين گرديد و اعلام آمادگي نمود كه حاضر است به ملاقات آنها برود. گرچه در زمان بوش نيز امريكايي ها با اين طرح مخالفت صريح ننموده و به نحوي با خوشبيني و يا لا اقل اغماض به آن مي ديدند، اما صريحا و بطور آشكار و آنهم به مثابه بخشي از استراتژي امريكا در افغانستان، از آن حمايت نكرده بودند. اما اكنون اين موضوع رسما به مثابه بخشي از استراتژي امريكا در افغانستان اعلام گرديده است.
طرح كنوني حكومت اوباما مبني بر مذاكرات با مخالفين اسلامي مسلح در افغانستان، بخشي از طرح كلي كنوني امپرياليست هاي امريكايي در مورد " جهان اسلام " بطور عموم است. خطوط اصلي اين طرح كلي در سخنراني معروف چندي قبل اوباما در دانشگاه قاهره به روز 14 جوزاي امسال روشن گرديد. مقامات دولتي امريكا و رسانه هاي خبري امريكايي، اين سخنراني بارك اوباما را يك " بيانيه تاريخي در مورد جهان اسلام " اعلام كرده اند.
بطور كلي سخنراني بارك اوباما مبتني بر " همكاري " ميان امريكا و " جهان اسلام " است. در چوكات اين " همكاري " گويا " تشويق " براي ايجاد " تحولات دموكراتيك " در كشور هاي اسلامي ادامه مي يابد، اما تلاش براي تحميل اين " تحولات " از راه زور كنار گذاشته مي شود. به عبارت ديگر تاكيد روي " همكاري " است و نه اشغال اين كشور ها و شكلدهي دلخواه به رژيم هاي حاكم برين كشور ها.  بي جهت نبود كه اولين سفر بارك اوباما به كشور هاي اسلامي، سفر به عربستان سعودي و ملاقات با شاه سعودي بود. اين، يك حركت سمبوليك و حاوي پيام ويژه بود.
درين چارچوب كلي، استراتژي جديد امريكا در افغانستان، امكان داد و گرفت با نيروهايي مثل طالبان و حزب اسلامي گلبدين را نيز رسما پذيرفته است. شرط اساسي تحقق عملي اين امكان، اطمينان امريكا از بي ضرر شدن اين نيروها براي امريكا و ترك دشمني با امريكا است. سائر مسائل تماما داراي اهميت ثانوي و فرعي هستند.
بارك اوباما در مورد شرط خروج نيروهاي امريكايي از افغانستان گفته است: ‹‹ اطمینان حاصل شود که دیگر یک افراط گرا در آنجا نیست که هدفش کشتار تعداد زیاد امریکایی ها می باشد. ››
شواهد نشان مي دهند كه در " استراتژي جديد " كماكان سركوب و زور نقش اصلي را در برخورد امريكا با " افراطگرايان اسلامي " مخالف بازي مي نمايد. اما اين سركوب و زور نه به قصد نابودي كامل اين نيروها از لحاظ ايدئولوژيك - سياسي، سازماندهي اجتماعي و نظامي، بلكه به منظور تحميل يك سازش دوجانبه دلخواه براي امريكا و طبعا توام با در نظر داشت جنبه هاي مهمي از منافع اين نيروها، به عمل مي آيد. از اين نظر اوباما همان رويه سنتي دولت امريكا مبني بر سازش و همكاري با تمام نيروهاي ارتجاعي اسلامي را دنبال مي كند. اوباما به همه اين نيروها، اعم از آنكه بر سر قدرت باشند يا نباشند، پيام همراهي و همگامي بر مبناي " منافع مشترك دو جانبه " را صادر كرده و برين مبنا موضوع " مذاكره " با اسلاميست هاي مسلح مخالف در افغانستان را رسما پذيرفته است.
اينكه اينچنين مذاكراتي چه زماني و چگونه رسما و علنا آغاز خواهد شد، نمي توان دقيقا چيزي گفت. اين موضوع اهميت اساسي ندارد. آنچه اهميت اساسي دارد، طرح اوباما براي سازش و تباني با تمامي اسلاميست ها است. اين موضوع، حتي در ميان محافل حاكمه امريكا يك موضوع داغ روز است. با توجه به همين موضوع است كه " جمهوريخواهان " مخالف اوباما، گاهي وي را به " كرنش " در مقابل اسلاميست هاي مخالف متهم مي كنند و گاهي به ناديده گرفتن " حقوق بشر ".
از طرف ديگر، حكومت هاي خارجي حامي مستقيم امارت اسلامي طالبان ( پاكستان، سعودي و امارات متحده عربي ) همه طرفدار مذاكره و سازش هستند. اين طرفداري حتي در سطح افراد برجسته حامي طالبان مشهود است. مفهوم بلند شدن صداي كرنيل امام پاكستاني، كه يكي از شخصيت هاي برجسته كنوني حامي طالبان نيز هست، مبني بر اينكه: ‹‹ امريكا نمي تواند طالبان را از لحاظ سياسي شكست دهد. بنابرين بهتر است مذاكرات ميان دوطرف آغاز گردد. ››، در واقع تائيد همان طرح اوباما براي مذاكرات است. حوادث هفته ها و ماه هاي آينده نشان خواهد داد كه تا چه حدي جنگيدن براي امتياز گرفتن در ميز مذاكرات، از هر دو طرف، برجستگي روز افزون پيدا خواهد كرد. ولي آنچه كه هم اكنون مسلم و مشخص است تشديد و گسترش جنگ ها و به همان پيمانه افزايش رنج ها و مرارت هاي توده هاي افغانستاني است.     

نتيجه گيري نهايي:
استراتژي جديد دولت امريكا در افغانستان عملا " استراتژي خروج از افغانستان " نيست، بلكه استراتژي تحكيم اشغال افغانستان است. اوباما و دارو دسته اش، از يكطرف علنا به تقويت چشمگير قواي اشغالگر در افغانستان و تحكيم و گسترش كنترل بر عرصه هاي ملكي درين كشور ادامه مي دهند و از طرف ديگر دم از ضرورت خروج از افغانستان مي زنند. در واقع آنها مي گويند كه تحكيم اشغال افغانستان را براي خروج از اين كشور رويدست گرفته اند. اما خروج از افغانستان به آينده نامعلومي كه معين و مشخص نيست و به زودي نيز فرا نمي رسد، محول مي گردد. در واقع از همان روز اولي كه تجاوز بر افغانستان و اشغال اين كشور آغاز گرديد تا هم اكنون، امپرياليست هاي امريكايي ادعا كرده اند كه سر انجام قوت هاي نظامي شان را از افغانستان بيرون خواهند برد. اما روندي كه عملا توسط حكومت بوش پيشبرده شد تقويت روز افزون اين قوا در افغانستان بود. اكنون حكومت اوباما روند مذكور را چند برابر تقويت كرده است و به همان پيمانه نيز روي موضوع خروج قوا از افغانستان تاكيد مي نمايد. حكومت اوباما با اينچنين تاكيدي، صرفا توازن تناقض موجود قبلي ميان گفتار و كردار امپرياليست هاي امريكايي را بر قرار نگه داشته است.
عناصر تشكيل دهنده " استراتژي جديد امريكا در افغانستان " مجموعا و همچنان يكايك آنها ازين پتانسيل برخوردار اند كه بحران افغانستان را بيشتر از پيش تشديد و گسترش بخشند و يا بطرف فروكش به نفع امپرياليست هاي امريكايي پيش ببرند. علي العجاله روند تشديد وگسترش بيشتر اين بحران در جهت درگير شدن بيشتر امپرياليست هاي امريكايي با آن، روند غالب است. آنها تلاش دارند كه با تكيه به زور غلبه اين روند را از ميان ببرند. ولي محاسبات آن ها در اين تلاش صرفا مبتني بر سركوب و سازش با نيروهاي ارتجاعي اسلامي مسلح مخالف است. خواست هاي اساسي توده هاي مردم در محاسبات آنها جاي ندارند.

اما درين ميان، مطرح شدن خواست هاي اساسي توده هاي مردم در ميدان مبارزه، تقويت آنها و مبدل شدن باالفعل شان به محور مبارزات جاري در كشور، قبل از همه مستلزم تقويت جنبش انقلابي در كشور و برپايي و پيشبرد مقاومت ملي مردمي و انقلابي، بر محور مقاومت مسلحانه، عليه اشغالگران امپرياليست و رژيم دست نشانده است؛ مقاومتي كه در گام نخست ميدانداري انحصاري اسلاميست هاي طالبي وگلبديني بر عرصه كارزار ضد تجاوز و اشغال را از ميان ببرد و در تكاملات بعدي خود خواست هاي اساسي توده هاي مردم را به خواست هاي اساسي مقاومت مبدل نمايد. تلاش پيگير و مستمر درينجهت نه تنها بخاطر رسيدن به فرجام نهايي ملي مردمي و انقلابي مقاومت و جلوگيري از تكرار " فاجعه هشت ثور " يك ضرورت انصراف ناپذير است، بلكه يگانه راه موثر جلوگيري از معامله گري هاي احتمالي آينده طالبان و حزب اسلامي گلبدين با اشغالگران و رژيم دست نشانده و يا خنثي كردن تاثيرات اينچنين معامله گريها نيز هست.

آنچه بارك اوباما در سخنراني دانشگاه قاهره بيان كرد

استراتژي جديد امريكا در " جهان اسلام "

بارك اوباما رئيس جمهور امريكا به تاريخ چهاردهم جوزاي سال جاري در دانشگاه قاهره سخنراني اي ايراد كرد كه " سخنراني تاريخي براي جهان اسلام " نام گرفت. بسياري ها متن اين سخنراني

را تائيد كردند، منجمله بعضي از بنياد گرايان اسلامي مخالف امريكا. اما تعداد زيادي از تناقض ميان گفتار و كردار دولت امريكا حرف زدند و اين موضوع را پيش كشيدند كه دولت امريكا در حرف از

صلح صحبت مي كند، اما در عمل دست به تجاوز و اشغالگري ميزند. حتي مي توان گفت كه عكس العمل رهبر القاعده در برابر اين سخنراني را مي توان در همين چهارچوب گنجاند و اين يك مفهوم ايدئولوژيكي كاربردي دارد. و چرا چنين نشود؟ رئيس جمهور امريكا سخنراني اش را با " السلام عليكم " آغاز كرد و با " رحمت خدا بر شما باد " خاتمه داد و در متن سخنراني نيز در چندين جا آياتي از قرآن نقل كرد. پس ديگر از " جنگ صليبي " عليه مسلمانان خبري نيست.
شكي نيست كه كار نامه دولت امريكا به مثابه يك ابر قدرت امپرياليستي سرمايه داري نمي تواند سرشاراز تناقض ميان گفتار و كردار نباشد. اما تمام متن سخنراني بارك اوباما را نمي توان بر اساس موجوديت تناقض ميان متن اين سخنراني و عملكرد هاي واقعي دولت امريكا مورد تجزيه و تحليل قرار داد. در واقع در موارد متعددي پيام اين سخنراني به مثابه سخنراني رئيس جمهور يك ابر قدرت امپرياليستي سرمايه داري، لفظا و در حرف نيز واضح و روشن و كاملا بي پرده است، به قسمي كه به صراحت ديدگاه، نيات واميال امپرياليستي سلطه جويانه از آن بخوبي هويدا است.
بررسي مختصر فعلي نمي تواند يك بررسي همه جانبه از اين سخنراني تلقي گردد، اما در آن سعي خواهد شد هم به پيام هاي صريح امپرياليستي سخنراني مذكور و هم به لفاظي هاييكه نشاندهنده تناقض ميان گفتار و كردار امپرياليست ها است، توجه به عمل آيد.
اين سخنراني يك مقدمه و يك موخره دارد و در قسمت اصلي متن خود روي هفت موضوع انگشت گذاشته است: موضوع تند روي اسلامي، موضوع فلسطين، موضوع ايران، موضوع حقوق بشر، موضوع زنان، موضوع آزادي مذهبي و موضوع انكشاف اقتصادي. 
بارك اوباما فرزند يك مرد مسلمان امريكايي افريقايي الاصل و يك زن عيسوي امريكايي است. اسم انتخابي پدرش براي او " حسين " بوده است. البته او شخصا خودش را يك عيسوي مي داند. ولي فراموش نمي كند كه در سخنراني دانشگاه قاهره، خود را بنام " بارك حسين اوباما " معرفي نمايد. در واقع او بطور كلي در اين سخنراني سخت مي كوشد كه اين تعلق خانوادگي مسلماني اش را به مثابه وسيله اي براي خودي نشان دادن به مسلمان ها مورد استفاده قرار دهد. متاسفانه همين موضوع، چه قبل از سخنراني دانشگاه قاهره و چه بعد از آن، توانسته ومي تواند توهمات زيادي در ميان ذهنيت هاي غبار آلود مذهبي توده هاي مسلمان ايجاد نمايد.
اما اين خودي نشان دادن يك مفهوم
طبقاتي معين و مشخص دارد. رئيس جمهور يك ابر قدرت امپرياليستي، چه خودي نشان دهد و چه دشمني، وظيفه و مسئوليت اساسي اش، توجه به منافع امپرياليستي دولت متبوعش هست و طرف خطاب اصلي اش نيز طبقات استثمارگر حاكم و نيروهاي سياسي نماينده اين طبقات هستند. اين موضوع بار بار در متن سخنراني به صراحت مطرح گرديده است. 
در واقع بر مبناي همين وظيفه و مسئوليت اساسي و توجه به مخاطبين اصلي است كه در همه قسمت هاي نه گانه سخنراني، ماهيت دشمنانه " خودي نشان دادن" هاي اوباما در قبال توده هاي كشور هاي اسلامي به روشني و صراحت خود را نشان مي دهد.
اولين چيزي كه در سخنراني بارك اوباما جلب توجه مي كند اين است كه او مجموعه كشور هاي به
اصطلاح اسلامي را به مثابه يك مجموعه ديني واحد اسلامي تلقي مي نمايد كه همان مفهوم " امت اسلامي " را تداعي مي نمايد، مفهومي كه اساسا با استثمار طبقاتي برده دارانه، فئودالي و بورژوا كمپرادوري گره خورده و تاريخا با برتري طلبي عربي ودر طول چند قرن موجوديت خلافت اسلامي با برتري طلبي تركي و نيز لشكر كشي هاي غارتگرانه " خراسانيان " به سوي هند در طول قرون متوالي، معين و مشخص مي شده است و هم اكنون نيز چهارچوب ستم پذيري نيوكلونياليستي وكلونياليستي عامل و حامل شوونيزم عربي است.
بالاتر از آن، اوباما از همكاري ميان اديان مختلف صحبت مي نمايد و مشخصا از اتحاد ميان فرزندان ابراهيم و به بيان ديگر سه شاخه اصلي اديان ابراهيمي يعني اسلام، عيسويت و يهوديت حرف ميزند و همانطوريكه چند سطر قبل تر گفتيم سخنراني اش را با " السلام عليكم " آغاز مي كند و با " رحمت خدا بر شما باد " خاتمه مي دهد و در متن سخنراني اش نيز در چندين جا آياتي از قرآن نقل مي نمايد، و همينطور از انجيل و تورات.
اين خط ، گرايشات سياسي و اجتماعي ارتجاعي بنام دين و مذهب را نه تنها در كشور هاي به اصطلاح اسلامي بلكه در سراسر جهان تشويق و تقويت مي نمايد. وقتي قوت هاي امريكايي به افغانستان حمله كردند، بوش از " جنگ صليبي " سخن گفت. اين نشان داد كه رئيس جمهور يك ابر قدرت امپرياليستي كه گويا " رسالت " صدور دموكراسي وحقوق بشر به سراسر جهان را بر عهده خود مي داند، تا چه حدي " صليبي " مي انديشد. اما سخنراني بارك اوباما در دانشگاه قاهره يك سخنراني " صليبي " يا جنگجويانه عيسوي نيست، ولي بيشتر از بيانات بوش كشيش مآبانه بوده و سراپاي آن آغشته به سموم مذهبي است؛ مبنايي كه ارزيابي تمامي مسائل تاريخي وكنوني برآن استوار است.
به مطلب ذيل از مقدمه سخنراني توجه كنيم:
‹‹ روابط بین ‌‌‌[ جهان ] اسلام و کشورهای غربی قرن ها همکاری و همزیستی را در بر دارد و همزمان بحران و جنگ های دینی را. اخيرا این تنش، با استعمار که مسلمانان بسياري را از حقوق و امکانات محروم ساخت و جنگ سرد که درآن با اکثر کشورهای اسلامی در اکثر اوقات، بدون توجه به خواسته های خود این کشورها، بحیث دست نشانده و یا نماینده دیگران برخورد صورت گرفت، افزایش یافت.
علاوه بر آن تغیرات عمده که با مدرنتی یا نو گرایی و جهانی شدن ایجاد شد در بین تعداد زیاد مسلمانان مفکوره ای را ایجاد کرد که غرب دشمن سنن اسلامی می باشد. افراطگرایان خشن این تنش را در بین یک اقلیت نیرومند مسلمانان دامن زدند. حملات 11 سپتمبر سال 2001 و تلاش پیگیر این افراط گرایان که به خشونت علیه اهالی ملکی دست می زنند دربین مردم کشور من اين مفکوره را ایجاد کرده است که اسلام نه تنها دشمن امریکا و غرب است، بلکه دشمن حقوق بشر نیز می باشد. این عمل ریشه های ترس و بی اعتمادی را پرورش داده است. ››
پيدايش و گسترش ‹‹ افراطگرايي خشن اسلامي ›› در بين ‹‹ يك اقليت نيرومند مسلمانان ›› صرفا عكس العملي عليه تغييرات ناشي از نوگرايي و جهاني شدن و صرفا مبتني برين مفكوره كه ‹‹ غرب دشمن سنن اسلامي ميباشد ›› نيست. اين وضعيت دلايل اقتصادي، سياسي، فرهنگي و اجتماعي تاريخي و كنوني دارد.
بارك اوباما تا حدي خود به دلايل تاريخي آن، البته با طرز بيان خاص خودش، اشاره مي نمايد، اما نه بصورت كامل. مسئله اين است كه در دوران " جنگ سرد " صرفا حاكميت هاي ‹‹ اكثر كشور هاي اسلامي ›› دست نشانده غرب نبودند، بلكه غرب پرورش نيروهاي بنياد گراي اسلامي حاكم و غيرحاكم بسياري را در سراسر اين كشور ها بر عهده گرفت تا از طريق آنها نه تنها مبارزه عليه نيروهاي كمونيست، ناسيوناليست و سكولار را در خود كشور هاي مذكور پيش ببرد، بلكه مبارزه عليه رقيب سوسيال امپرياليست وبلوك تحت رهبري اش را نيز بصورت موثري سازماندهي نمايد. اما بارك اوباما چنان حرف ميزند كه گويا افراطگرايان مذهبي يك شبه صرفا در عكس العمل عليه تغييرات ناشي از نوگرايي و جهاني شدن و دفاع از ‹‹ سنن اسلامي ››بپا خاسته اند و حادثه 11 سپتامبر 2001  و ‹‹ خشونت ›› هاي بعدي را براه انداخته اند. او درينجا، نقش سياسي آگاهانه غرب و مشخصا نقش آگاهانه امپرياليست هاي امريكايي در ايجاد و پرورش نيروهاي افراطگراي اسلامي بخاطر استفاده از آنها در پيشبرد اجنداهاي سياسي خود شان را كلا كتمان مي كند. تلاش او از طريق سرهمبندي كردن دروغ هاي بسياري، روي اين مسئله متمركز است كه بتواند رشته هاي بريده شده دوستي با برخي از همين نيروها را دوباره با هم وصل كند. او مي گويد:   
‹‹ من به اینجا آمده ام به قاهره که بین ایالات متحده و جهان اسلام صلح را جستجو کنم، صلحي که بر منافع و احترام دوجانبه استوار باشد. صلح که به این حقیقت نیزمتکی باشد که امریکا و اسلام از هم مجزا نیستند و از اینرو نباید رقابت داشته باشند. بلکه آنها دو روی یک سکه می باشند و ارزش های مشترک دارند، ارزش های عدالت و ترقی، ارزشهای تحمل و احترام برای تمام بشریت.
یک کوشش پیگیر باید آغاز شود تا به یکدیگر گوش بدهیم، از یکدیگر بیاموزیم، یکدیگر را احترام کرده و نکات مشترک را جستجو کنیم. طوریکه در قرآن کریم آمده است که از خدا آگاه باشید و همیشه حقیقت را بیان کنید. این چیزیست که من میخواهم یعنی حتی الامکان ابراز حقیقت، با در نظر داشت وظیفه ای که در پیش روی ما قرار دارد و استوار به این عقیده که منافع مشترکي که بحیث انسان برای ما وجود دارد، قوی تر از قوه ای است که ما را از هم دور می سازد. ››
ذكر منافع واحترام دوجانبه، ارزشهاي مشترك عدالت، ترقي، تحمل و احترام براي تمام بشريت، به يكديگر گوش دادن، از يكديگر آموختن، يكديگر را احترام كردن و جستجوي نكات مشترك ميان يك ابر قدرت امپرياليستي و بخشي از ملل و خلق هاي تحت ستم ( ملل و خلق هاي كشور هاي اسلامي )، دروغ هاي شاخداري بيش نيستند. اينها چيز هايي نيستند كه ميان امپرياليست هاي ستمگر و ملل و خلق هاي تحت ستم بطورعموم وجود داشته باشند و يا بتوانند به وجود بيايند. همچنان قوي تر بودن منافع مشترك انساني ميان امپرياليزم امريكا و ملل و خلق هاي تحت ستم كشور هاي اسلامي، و مجموع ملل و خلق هاي تحت ستم دنيا، نسبت به منافع متضاد ميان آنها، نيز يك افسانه ساخته و بافته امپرياليستي است. اما نبايد تصور كرد كه اين جستجوي مشتركات، هيچ مخاطب واقعي ندارد. طبقات حاكمه استثمارگر كشور هاي اسلامي و نيروهاي ارتجاعي اسلامي در مجموع مخاطبين واقعي اين خطاب هستند و شرط و شروط را نيز بارك اوباما صريحا مطرح مي نمايد: متكي بودن اين طبقات و نيروها به اسلام واقعي. او به صراحت مي گويد:   
‹‹ مشارکت بین امریکا و ‌‌[ جهان ] اسلام به اسلام واقعی متکی می باشد نه چیزی که اسلام نیست و من بحیث رییس جمهور امریکا جزء مسئولیت خود میدانم که برضد تصورات غلط از اسلام در هر جایی که ظهور می کند، مبارزه کنم. ››
پس اسلام واقعي عبارت از اسلامي است كه تكيه گاه " مشاركت " بين امريكاي امپرياليست و " جهان اسلام " تحت سلطه شده بتواند و رئيس جمهور امريكا مسئوليت خود ميداند عليه ظهور تصورات غير از اين در مورد اسلام، در هر جايي از دنيا، مبارزه نمايد. به اين ترتيب او تمامي دولت هاي كشور هاي اسلامي وهمه نيروهاي اسلامي را به" مشاركت " با امريكا دعوت مي نمايد و عليه مخالفين اين " مشاركت " در سراسر جهان اعلام مبارزه مي نمايد. ازين قرار، شعار در اساس همان شعار معروف دارو دسته بوش است، اما شكل كلونياليستي آن به شكل نيوكلونياليستي تغييريافته است. آن دارو دسته زماني گفت:‹‹ هر كي با ما نيست، با دشمن ما است. ›› و عليه آنها " جنگ صليبي " اعلام كرد. اما اوباما مي گويد: " هر مسلماني كه با ما نيست، مسلمان واقعي نيست و من عليه او در هر جايي از جهان كه باشد مبارزه مي كنم. " 
اوباما بلا فاصله وظيفه خود مي داند كه در پهلوي اسلام واقعي، امريكا را نيز با صفات ذيل معرفي نمايد:   
‹‹ امریکا هم جزء آنچنان تصور خامي که گویا یک امپراتوری خودخواه می باشد، نیست. ایالات متحده یکی از بزرگترین منابع پیشرفت در جهان است، پیشرفتي که جهان نمونه آنرا ندیده است. ما از انقلاب ها علیه امپراطوری ها زاییده شده ایم. امریکا بر اساس این ارزش که همه مساوی خلق شده اند ایجاد شده و ما قرنها خون داده ایم و مبارزه کرده ایم تا این ارزش ها تحقق پیدا کنند، چه در حدود سرحدات خود ما و چه در سرتاسر جهان. ما از همه فرهنگ هاي گوشه و كنار جهان، رنگ گرفته و به یک مفهوم کلی آمده ایم، یعنی از مفاهیم کلی به یک مفهوم واحد رسیده ایم. کار بسیار زیادي انجام شده است تا یک امریکایی افریقایی الاصل بنام بارک حسین اوباما رییس جمهور امریکا انتخاب شود. ››
يك امريكايي افريقايي الاصل بنام بارك حسين اوباما رئيس جمهور امريكا انتخاب شده است تا شهادت دهد كه امريكا يك قدرت امپرياليستي نيست، كه امريكا نه بزرگترين مانع پيشرفت بلكه بزرگترين منبع پيشرفت جهان است، كه امريكا از انقلاب ها عليه امپراتوري ها زاده شده است و يك نيروي انقلابي ضد امپراتوري ها باقي مانده است، كه امريكا بر اساس مساوات ميان تمامي انسان ها ايجاد شده و براي تحقق اين ارزش در خود امريكا و در سراسر جهان خون داده است، كه فرهنگ امريكا فرهنگ مشتركي از تمامي فرهنگ هاي اطراف و اكناف جهان است. دليل "واضح " اثبات اين ادعا ها هم موجوديت خود گوينده به عنوان رئيس جمهور چنين كشوري است.
اينچنين شهادت دروغيني را بوش داده نمي توانست. اصلا به دهانش جور نمي آمد و وقاحتش را هم نداشت. اما بارك اوباما از آنچنان وقاحتي برخوردار است كه مي تواند چنين شهادتي بدهد و مي دهد. در واقع نقش اوهمين است. او آمده است تا دست ها و دامن ناپاك قصاب جهاني را تطهير نمايد و آبرو و حيثيت برايش بخرد.   
اين امريكايي افريقايي الاصل، بخاطر ايفاي نقشي كه بر عهده اش گزاشته شده است، بدون هيچگونه شرمندگي وخجالتي، به تقديس ارتجاعي ترين سنت ها مي پردازد: او مي گويد:
‹‹ حکومت امریکا به محاکم رجوع کرده است تا از حقوق زنان و دختراني که می خواهند حجاب را رعایت کنند، دفاع کند و کسانی را که این حق را تلف می نمایند، مجازات کند. ››
رعايت حجاب به مثابه حق زنان و دختران، در اساس يك افسانه دروغين است. رعايت آنچه را كه شوونيزم مرد سالار اسلامي بالاي زنان و دختران مسلمان تحميل كرده است، نمي توان حقي از حقوق زنان مسلمان دانست.  درين رابطه، حق آنها با مبارزه عليه اين تحميل و عدم رعايت آن معين و مشخص مي گردد. قدر مسلم است كه برخورد هاي سفيد پوستان شوونيست با زنان چادر پوش مسلمان مبتني بر مخالفت آنها با حجاب اجباري نيست، بلكه مبتني بر تحقير و توهين آنها به عنوان غير سفيد و يا غير عيسوي يعني مبتني بر نژاد پرستي و يا برتري طلبي ديني است. اين نژاد پرستي و برتري طلبي ديني، جلوه هاي متنوع و گوناگوني دارد و صرفا در رابطه با حجاب زنان مسلمان تبارز نمي نمايد. اما ترجمه عملي آنچه اوباما مي گويد، عبارت است از تثبيت " حق " تحميل حجاب توسط مردان مسلمان بالاي زنان و دختران خانواده هايشان و " اومانيزم " امپرياليستي كه هدفش حفظ و حراست از نظام استثمارگرانه حاكم بر جهان است، با طيب خاطر اين تحميل را مي پذيرد تا گويا همزيستي جهاني برهم نخورد.
به ادامه گفته هاي اوباما توجه كنيم:      
‹‹ البته درک مشارکت بشری آغاز یک وظیفه دشوار می باشد. عبارات به تنهایی نمی توانند ضروریات مردم ما را برآورده بسازند. این احتیاجات تنها در یک صورت برآورده شده می تواند که ما در سال های بعد با شهامت عمل کنیم و درک کنیم که تهدید هايی که به آن روبرو هستیم مشترک می باشند و عدم رسیدن به این هدف به همه ما صدمه وارد می کند.
زیرا ما از تجارب اخیر فهمیدیم که اگر سیستم اقتصادی در یک کشور به ضعف روبرو می شود، آسایش در کشورهای دیگر نیز برهم میخورد، وقتی که مرض سرما دامنگیر یک فرد بشر می شود همه به خطر روبرو می شوند. وقتیکه یک کشور برای بدست آوردن اسلحه اتومی تلاش میکند خطر حملات اتومی بر تمام کشورها بیشتر می شود. وقتیکه افراط گرایان خشن در برخی از کوه ها فعالیت می کنند، مردم در آنسوی اقیانوس بخطر روبرو می شوند. وقتیکه مردم بیگناه در بوسنیا و دارفور به قتل میرسند لکه آن بر وجدان مشترک همه قرار می گیرد. این است راه همزیستی در جهان در قرن 21 و این است مسئولیتي که ما بحیث بشر در برابر یکدیگر داریم. ››
بارك اوباما رئيس جمهور امريكا است و با جهاني شدن سيستم اقتصادي سرمايه داري بخوبي آشنا است. اما او به عنوان فردي كه در راس بزرگترين قدرت سرمايه داري امپرياليستي جهان قرار گرفته است، طبعا طرفدار مبارزه جهاني در ضديت با اين سيستم نيست، بلكه طرفدار كوشش جهاني براي حفظ و ابقاي اين سيستم و طرفدار قدرتمند بودن و قدرتمند ماندن، و نه ضعف آن، در سراسر جهان است. راه همزيستي پيشنهادي او، همزيستي در چهارچوب همين سيستم موجود جهاني است. او درين كوشش تا آنجا پيش ميرود كه سرمايه داري جهاني شده كنوني را ذاتا يك سيستم غير امپرياليستي مبتني بر مشاركت همه در مقابله عليه مشكلات و مبتني بر شريك بودن همه در پيشرفت اعلام مي نمايد و مي گويد:
‹‹ این یک مسئولیت بزرگ است که بردوش همه ما می باشد. زیرا تاریخ انسان ها از حوادثي که ملت ها و قبیله ها یکدیگر را استثمار کرده اند تا منافع خود را بدست آورند، پر است. اما در این عصر نوین چنین مفکوره ها خود شکستن، معنی دارد. با در نظرداشت وابستگی ما به یکدیگر، هر نظم جهانی ايکه به اساس آن حکمرانی یک ملت بر ملت دیگر نافذ شود، همیشه به نا کامی روبرو خواهد شد. پس نظر ما در مورد گذشته هر چيزي که باشد، باید ما زندانی آن نباشیم. با مشکلات خود باید با مشارکت برخورد کنیم و در پیشرفت باید همه شریک باشند. ››
تاريخ انسان ها صرفا ازحوادثي كه ملت ها وقبيله ها يكديگر را استثمار كرده اند تا منافع شان را بدست بياورند، پر نيست، بلكه مهم تر از آن مملو از حوادثي است كه طبقات اجتماعي استثمارگر حاكم، طبقات اجتماعي تحت استثمار محكوم را مورد استثمار قرار داده اند. نظام هاي اجتماعي برده دارانه، فئودالي و سرمايه داري در اشكال و صور گوناگون خود در تاريخ انسان ها، بر همين مبنا به وجود آمده و تاريخ خود را طي نموده اند و طي مينمايد.
نظام سرمايه داري مبتني بر استثمار طبقاتي سرمايه دارانه يعني استثمار طبقه كارگر توسط بورژوازي است. اين مبنا هم در عصر سرمايه داري رقابت آزاد وهم در عصر سرمايه داري انحصاري يعني سرمايه داري امپرياليستي موجود است. همين ساختار دروني نظام سرمايه داري امپرياليستي حاكم بر جهان كنوني، درون مايه وضعيت استثمارگرانه و ستمگرانه آن در قبال ملل وخلق هاي تحت ستم جهان است و تا زماني كه آن باشد، اين نيز خواهد بود. به همين جهت است كه تقسيم جهان به متروپول هاي امپرياليستي و ملل تحت ستم امپرياليزم يكي از خصايل ذاتي سيستم سرمايه داري امپرياليستي مسلط بر جهان است. اين تقسيم بندي كماكان موجود است و تا زماني كه نظام سرمايه داري امپرياليستي دوام نمايد، به حيات خود ادامه خواهد داد.
اما عصر استعمار كهن كه قدرت هاي استعماري امپرياليستي رسما مناطق مختلف جهان را به مستعمرات خود مبدل مي نمودند، پايان يافته است. مبارزات ملي خلق هاي تحت استعمار عليه قدرت هاي استعماري امپرياليستي در طول چندين دهه قرن بيست و حمايت انقلابات پيروزمند پرولتري از اين مبارزات به عمر استعمار كهن پايان داد. اما پايان يافتن عمر استعمار كهن به مفهوم پايان يافتن استعمار بطور كل نبود. به دليل متوقف ماندن و يا منحرف شدن اكثريت مبارزات ملي خلق هاي تحت استعمار در نيمه راه و همچنان سرنگون شدن انقلابات پرولتري پيرزمند و بطور كل به دليل مسلط ماندن نظام سرمايه داري امپرياليستي بر جهان، موقعيت مسلط متروپول هاي امپرياليستي و موقعيت تحت سلطه ملل تحت ستم امپرياليزم، صرفا توانست دچار تغييراتي گردد، اما در قالب و شكل جديد يعني استعمار نوين همچنان ادامه يافت.
بعد از فروپاشي بلوك وارسا يعني بلوك تحت رهبري سوسيال امپرياليزم شوروي و متعاقب آن فروپاشي خود شوروي سوسيال امپرياليستي، امپرياليزم امريكا مدعي گرديد كه نظم نوين صد ساله تحت رهبري اش را ايجاد مي نمايد. اين ادعاي جهانخوارانه، در تداوم خود، نه به جهان بدون جنگ، بلكه به لشكر كشي هاي تيپ استعماري كهن بالاي كشور هاي تحت سلطه منجر گرديد. دار و دسته بوش حتي الگو برداري از امپراتوري روم را علنا به مبحثي از مباحث سياسي خود مبدل نمود. لشكر كشي بالاي افغانستان و عراق با همين ديد به عمل آمد.
اما امپرياليزم امريكا، و لو در موقعيت يگانه ابر قدرت موجود جهاني، نتوانست و نمي توانست عصر استعمار كهن را دوباره زنده نمايد. قوت هاي مهاجم امريكايي و متحدين شان، گرچه افغانستان و عراق را عملا اشغال كرده و به مستعمرات فاقد استقلال مبدل نمودند و رژيم هاي دست نشانده شان درين دو كشور را بر مسند قدرت پوشالي نشاندند، اما نتوانستند – و نمي توانستند – اين دو كشور را رسما به مستعمره شان مبدل نمايند. قبلا هم قوت هاي مهاجم سوسيال امپرياليستي با وجوديكه عملا افغانستان را براي مدت تقريبا يك دهه تحت اشغال گرفته و به مستعمره فاقد استقلال مبدل نموده بودند، اما نتوانستند – و نمي توانستند – اين كشور را رسما مستعمره شان بسازند. اين وضعيت، و ظاهر سازي توام با آن در كشور هاي تحت اشغال ( دولت وبيرق به اصطلاح ملي و روابط ديپلماتيك به اصطلاح مستقل با كشور هاي جهان )، عليرغم اينكه نتوانسته و نمي تواند براي قوت هاي اشغالگر محيط فاقد مقاومت عليه خود در كشور هاي تحت اشغال به وجود بياورد، به نحوي تناقض ذاتي ميان استعمار خواهي هاي تيپ كهن و دوران پسا كلونياليستي كنوني در جهان را نشان مي دهد. مرور زمان براي اشغالگران امريكايي، اين تناقض را تخفيف نداد بلكه به سوي تشديد و تعميق
بيشتر سوق داد.
سر انجام بخش عمده سرمايه داري انحصاري حاكم بر امريكا ترجيح داد كه دارو دسته امپراتوريخواه را كنار بگزارد و دارو دسته اوباما را رويكار بياورد. منظور اوباما از عصر نوين، عصر پسا كلونياليستي يعني عصر نيو كلونياليستي است. او در واقع مي گويد كه داشتن مفكوره استعماري كهن در عصر كنوني، به معني خود شكستن است، درست همانگونه كه دارو دسته بوش نشان دادند كه همينگونه هستند. به همين جهت است كه امريكاي تحت رهبري اوباما از عراق در حال پا پس كشيدن است و استراتژي جديدش در افغانستان را، عليرغم اينكه عملا از هر حيث به تحكيم بيشتر اشغال اين كشور مي پردازد، استراتژي خروج نام نهاده است، تا گويا ضديتش با امپراتوريخواهي را نشان دهد.  
اوباما روي وابستگي ميان متروپول هاي امپرياليستي و كشور هاي تحت سلطه جهان انگشت مي گزارد و آن را اساس مشاركت در برخورد با مشكلات و شريك بودن در پيشرفت مي داند. به عبارت ديگر او " حكمراني " كلونياليستي بالاي كشورهاي تحت سلطه جهان را نمي پسندد و روي شكست تاريخي اين سيستم تاكيد مي نمايد و آنرا يك امر متعلق به گذشته اعلام مي نمايد. تكيه او در واقع روي وابستگي متقابل نيو كلونياليستي ميان متروپول هاي امپرياليستي و كشور هاي تحت سلطه جهان است.
بارك اوبا ما با چنين ديدي به منابع تشنج و تنش ميان امريكا و " جهان اسلام " مي نگرد. در ادامه خواهيم ديد كه ديدگاه او در مورد منابع هفتگانه تشنج وتنش مذكور، عمدتا مبتني بر نيوكلونياليزم است، اما در عين حال، حق استفاده از روش هاي كلونياليستي نوع كهن را حد اقل در موارد معيني نيز براي خود و دولت متبوعش محفوظ مي دارد.

اداهاي استقلال طلبانه يك دست نشانده

روز سوم سرطان، يك گروپ هجده نفره از كانديداهاي رياست جمهوري رژيم دست نشانده كه " شوراي تشريك مساعي كانديداهاي رياست جمهوري " را تشكيل داده اند، طي يك گرد همايي ملاقات هاي مقامات امريكايي و مشخصا ملاقات هاي سفير امريكا با كانديداهاي مشخص را محكوم كرده و اين كار را مداخله در انتخابات دانستند. جالب اينكه " شوراي تشريك مساعي ... " آمادگي اش براي ملاقات با سفير امريكا را بصورت دسته جمعي اعلام نموده و اينچنين ملاقاتي را بهترين راه تماس سفير امريكا با كانديدا ها دانستند. تقريبا همزمان با اين گرد همايي، سخنگوي كرزي نيز مداخله خارجي ها در امور داخلي افغانستان را محكوم نموده و خواهان توقف اين مداخلات گرديد.
اخيرا سفير امريكا ملاقات هايي با چند كانديداي مشخص وبه ويژه عبدالله عبدالله و اشرف غني احمد زي، كه پس از كرزي دومين و سومين كانديدا محسوب ميشوند، داشته است. وي به مطبوعات گفته است كه غرض از اين ملاقات ها آن است تا به كانديداها گفته شود كه دولت امريكا از كانديداي مشخصي حمايت نمي نمايد. معني اين گفته آن است كه گويا دولت امريكا از كرزي حمايت نمي نمايد. در رابطه با اينچنين وضعيتي است كه كرزي اداهاي استقلال طلبانه در مي آورد و سخنگويش خواهان توقف مداخلات خارجي ها در امور داخلي افغانستان مي شود، تا نمايش عوام فريبانه انتخاباتي اشغالگران و رژيم دست نشانده تكميل گردد.
اكثريت بسيار بزرگي از افغانستاني ها هيچگونه علاقمندي براي شركت در انتخابات رياست جمهوري و شوراهاي ولايتي رژيم دست نشانده ندارند. بيشتر از دو سوم اقليت كوچكي هم كه خواهان شركت درين انتخابات هستند، نسبت به كرزي بي اعتماد هستند و نميخواهند به او راي بدهند. در شرايطي كه هيچ كانديد ديگري نيز در مقابله با كرزي قد علم نكرده است، اين احتمال قويا وجود دارد كه كل پروسه انتخابات واضحا به يك افتضاح مبدل شود و انتخابات رياست جمهوري رژيم به دور دوم كشيده شود. يك احصائيه گيري امريكايي نشان مي دهد كه 31 فيصد راي دهندگان از كرزي، 7 فيصد از عبدالله عبدالله و 3 فيصد از اشرف غني احمد زي حمايت مي نمايند و 59 فيصد باقيمانده ميان 40 نفر كانديداي ديگر تقسيم شده اند.
در چنين شرايطي يك تاكتيك دو جانبه هماهنگ توسط مقامات امريكايي، به شمول سفير امريكا و گروپ كرزي پيش برده مي شود تا اين وطنفروش مرتجع، " وجيه المله " نشان داده شود و به اين طريق بتواند در جو نفرت عميق نسبت به اشغالگران و خائنين ملي، آبرويي كسب نمايد و بعد از برنده شدن انتصابي در " انتخابات " بتواند ادعا كند كه يك رئيس جمهور منتخب است.   

اما ما اطمينان داريم كه اكثريت بزرگي از هموطنان ما اين وطنفروش خائن و مرتجع را بخوبي شناخته اند و نسبت به انتخابات رژيم نيز كاملا بي علاقه اند و در آن شركت نمي كنند. بگزار جهانيان ببينند كه تاكتيك هاي اشغالگران و دست نشاندگان شان براي رونق بخشيدن به انتخابات نمايشي ايكه پيشاپيش برنده آن اعلام شده است، تاكتيك هاي ناكامي اند كه فقط وفقط باعث بي آبرويي وافتضاح بيشتر خود آنان خواهد شد.

قطع برق به روي كارگران توليد كننده برق